მთავარი » 2010 » მარტი » 15
Waitress
1 სთ 47 წთ ჟანრი: დრამა, კომედია, მელოდრამა პოსტერები
გამოშვება: 21 იანვარი 2007
რეჟისორი: ედრიენ შელი
სტუდია: ნაით ენდ დეი ფიქჩერზი
როლებში: ჯერემი სისტო, ნატან ფილიონი, ქერი რასელი, შერილ ჰაინსი, ედი ჯემისონი, ენდი გრიფიტი, ედრიენ შელი, ლიუ ტემპლი, დერბი სტენჩფილდი
ხარისხი: 
ენა: რუსული (პროფესონალური)
ზომა: 685.50 MB
ფილმის მიმოხილვა
ფემძიმე ოფიციანტი ჯენა მუშაობს სასადაილოში სახელწოდებით 'სადილი ჯოსთან'. მაგიდებზე ზაკაზების დატარებისას, ჯენა პეროგები ახალ რეცეპტებს იგონებს. მისი ოცნებაა – მოიგოს შეჯიბრი კულინარიულ ხელოვნებაში. მაგრამ ეს მხოლოდ ოცნებებია. ეჭვიან ქმარს ერლს არ სურს მეუღლეს გაშვება. ამბავი ფეხმძიმობაზე, საკმაოდ მოულოდნალი აღმოჩნდება. პეროგის რეცეპტი "მე არ მსურს ბავშვი ერლისგან" მალევე დაიბადება. ერთადერთი დასამშვიდებელი რამ – სი
...
Read More
|
მე დიდხანს ვფიქრობ
და ყოველ სიტყვას
დაფიქრებული
ვზომავ და ვარჩევ.
ხანდახან მინდა.
დამადნოს წვიმამ
ან შენთან ერთად
დუმილში ჩავრჩე.
ხან მიყვარს დილა,
ხან თავად ღამე,
ხან სულ არ ვიცი
მართლა რა მიყვარს.
ამ დროს მგონია,
დედა მოვა და
ფიქრით დაქანცულს
სახლში წამიყვანს...
|
"უცნაური ღამეა,არ მეძინება,ვფიქრობ ღამეზე და შენზე.არ ვიცი ახლა საიდან მოვიდა ის იდუმალი,შენი დანახვისას რომ მიიღო ჩემმა სულმა,ან რითი ჰგავდი იმ ოცნების ადამიანს სიზმარში,რომ მელანდებოდა ხოლმე...
არ ვიცი რა მოხდა...მხოლოდ ის მახსოვს მზიანი დღე იყო,მზე ცაზე ვერ დაეტია და ჩამოვარდა,ჩემში ჩასახლდა.ვინ ხარ?რა გინდა?ან რატომ ააფორიაქე ჩემი მშვიდი სამყარო?იქნებ ეს ის გრძნობაა ბავშვობაში რომ უნდა სწვეოდა გულს,ან მერე,ცოტა მოგვიანებით.რაღა ეხლა მოადგა კარს და დაბნეული,გაოცებული შემატოვა სისხლისფერი ფიქრები,არ ვიცი არაფერი,მხოლოდ ის ვიცი,რომ მიყვარდი მთელი ამ ხნის მანძილზე წმინდა სიყვარულით...მიყვარხარ და მეყვარები.ახლა ჩემი ნებისმიერი ძარღვი რომ გახსნა-"მონატრება" ამოფრქვევს.ნუთუ ყოველთვის ასე უცნაურად იბადება სიყვარული?მიყვარს ისეთი წამები,როცა ფიქრები და სიტყვები შესევიან სულს და გამჭვირვალე სანთლით ხარ პირამდე სავსე.
შენ ხარ ოთახში ჰაერზე მეტი და გეხები,ფიქრებში ფრთხილად გეფერები ამ მზისფერ მოფერებით-გელოდები!
ყველაზე მეტად მაშინ შეიძლება ელოდო ვინმეს,როცა მისი მოსვლა შეუძლებელია.
მოულოდნელად თავდატეხილი გრძნობა მინდა მოგაბარო,თორე მე მარტო ვერ ველევი,ვერც ვერავისთვის მიმინდვია,ვერც ვერავინ გამიმეტებია ამხელა სილამაზისთვის.
ადგილს ვერ ვპოულობ,ზოგჯერ მეჩვენება,რომ აქვე ხარ ახლოს,ასე მგონია,რომ მოვიხედო,შენს ამაყ თვალებს შევეფეთები,ამიტომ არ მინდა მოვიხედო,არადა მინდა შემოგხედო,დაგინახო და გითხრა,რომ შენ ჩემთვის
...
Read More
|
ეს ხო მონატრებაა, რომელიც სულს აფორიაქებს...
გაზაფხულის ერთ მშვენიერ დილას ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა:
- დილა მშვიდობისა, ქალიშვილო! იები აყვავებულა, ატმები აფეთქებულა, ნუშის სურნელმა გააბრუა სამყარო, გილოცავ გაზაფხულის მოსვლასო!
ერთ საღამოს სამსახურიდან დაბრუნებულს კარებთან უარმაზარი თაიგული დამხვდა:
- სიყვარულის დღეს გილოცავ, მუდამ შეყვარებული იყავიო!
ვარდობისთვეს ჩემი დაბადების დღეს ჩემი წითელი ვარდების ზღვაში ჩაძირვა გადაწყვიტე.
ზაფხულში მინდვრის თაიგულები მოგქონდა ჩემთან . . .
ნაღვლიანი შემოდგომა კი შენი გამოჩენით გაახალისე.
და ერთ დღეს საღამოს სახლისკენ მომავალმა ჩემს ოთახში სინათლე შევნიშნე
მივხვდი, ეს შენ იყავი!
კარი გამიღე, შემცივნებულს შალი მომაფარე, სითბოთი ამავსე, სავარძელში ჩამსვი და მითხარი:
- ახლა ჩემთან ხარ, ნუღარაფრის გეშინიაო!
მერე კი ზამთარი მოვიდა, ცივი, ულმობელი და სუსხიანი
და ასე დაიბადა და ოცნებებად დაიღვარა თეთრ ფურცელზე სიმარტოვით გაყინულ ოთახში შენზე მონატრება.
|
წვიმს.
ფანჯარაზე აკაკუნებს წვიმის პატარა და სათუთი წვეთი, ჯიუტად ეფერება მინას და ოთახში შემოსვლას ლამობს. მე ოთახის ერთ კუთხეში ვზივარ თვალებდახუჭული, ჩემთან შემოდგომის სევდიანი საღამოა, სევდიანი და წვიმიანი. ხეტიალი მინდება, ხეტიალი ნამტირალევ და ფოთლებით დაფარულ ქუჩებში, რომელთაც ნისლის თავსაბურავი დაუხურავთ. წვიმის წვეთები საოცარ ჰარმონიას ქმნიან და მახსენდება ზაფხულის სიცხეს შეფარებული მთები, ეკლესია, მე და შენ.
გახსოვს?!
ახლა წვიმს.
წვიმის წვეთები საოცარ ჰარმონიას ქმნიან. ოთახი ნელ-ნელა ივსება ღამეული სიჩუმით და მინებს იქიდან საოცრად ლამაზი სიცილით მიცინის წვიმა.
|
ყველაზე ლამაზი სიჩუმე ყოფილა,
სიჩუმე არაფრის მთქმელი,
ყველაზე ლამაზი ოცნება ყოფილა
ოცნება სათქმელად ძნელი,
ყველაზე ადვილი ლოდინი ყოფილა,
შეხვედრა ყველაზე ძნელი,
ყველაზე ადვილი სიკვდილი ყოფილა
ცხოვრება... ძალზე ძნელი .
|
ზამთრის მიწურული,
ფერი - მოწყენილი,
სულში ჩაიღვარა
სევდის მოტივებად
და მე ახლა ვხვდები,
რომ რაც გამაჩნია,
არის სიყვარული,
კიდევ - მოთმინება.
სევდა ხასიათში,
ალბათ, დამებედა,
თვალსაც დაღლილობის
დაჰკრავს მუდამ რული.
მიჭირს ამ დღეების
ცრემლად გამეტება,
არ ღირს! ჯერ შორსაა
გზების დასასრული.
ჩემი უშენობა
ჯერ ვერ ავითვისე,
ვცდილობ, ყველა წუთი
მშვიდად ავიტანო.
ამ დროს სულ ყველასგან
მინდა, გავნაპირდე,
მერე ქაღალდებზე
სიტყვად დავიღვარო.
ასეთ გულდამდუღრულს,
ვიცი, გამიწყრები,
სულში გაგიჯდები
სევდის მოტივებად...
რადგან ყველაფერი,
რაც დღეს გაგვაჩნია,
არის სიყვარული,
არის მოთმინება. |
მე და კობა საბავშვი ბაღიდან ვმეგობრობდით. განუყრელი ძმაკაცები ვიყავით. ერთმანეთის გულისთვის უამრავი ჩხუბი და დავი-დარაბა გადაგვიტანია. მახსოვს მეხუთე კლასში დანით დავისერეთ ხელები და ძმად დავიფიცეთ. გარეგნობითაც ვგავდით ერთმანეთს, უბანშიც კი უჭირდათ ჩვენი გარჩევა. გავიდა წლები... გავიზარდეთ... ორივენი დავოჯახდით, საქმეს მოვეკიდეთ. კობამ თავისი ფირმა დაარსა და ბიზნესს მიჰყო ხელი. ერთხელაც შეგვკვრიბა ახლობლები და გვითხრა: _კარგი საქმე წამოვიწყე თუ გაგვიმართლა, დიდ ფულს ვიშოვით, წილში თქვენც გაგიყვანთო. საჭირო თანხა მთლიანად არა მაქვს, ფული შევაგროვოთ, ვისაც რამდენი შეგიძლიათ, დადეთ პატიოსან სიტყვას გაძლევთ, არ ინანებთო... ეჭვიც არ შემპარვია მის სიტყვებში, რადგანაც უპირო კაცად არ ვიცნობდით. საქმეში ჩასადები თანხა ერთ კვირაში შევაგროვეთ. კობამ საქონელი თავისი ნათესავისგან იყიდავაგონში ჩატვირთა და რუსეთში გააგზავნა. საქმეს რომ მორჩა, რესტორანში წაგვიყვანა და კარგად გვაქეიფა, მაგრამ ჩვენი სიხარული ნაადრევი აღმოჩნდა... როცა ტვირთი ადგილზე ჩავიდა, კობას მოსკოველმა პარტნიორმა დარეკა სულ ცოფებს ყრიდა... _ეს რა გამომიგზავნე, საქონელი გაფუჭებულია!!! ჩემგან ერთ კაპიკსაც ვერ მიიღებო... კობა კინაღამ გაგიჟდა, ნათესავს რაიონში ჩააკითხა, მაგრამ ვერ იპოვა. მოკლედ გაფუჭებული საქონელი გაასაღა თუ არა ფული ჩაიჯიბა და მიიმალა. მოვალეები კობას მივადექით, საქმეში ჩადებული თანხა მოვთხოვეთ, შეგვპირდა ნემსის ყუნწში გავძვრებიდა მაინც დაგიბრუნებთო, ოღონდ მადროვეთო. დათქმულ ვადეზე ვერ
...
Read More
|
წვიმდა. ცივი საღამო იყო, მაგრამ ბიჭი არ იმჩნევდა და მიაბიჯებდა. ალბათ, იმიტომ, რომ ძალიან უნდოდა დაბადების დღეზე მისვლა. როგორც იქნა, მიაღწია იმ სახლამდე. გაიხსენა სართული და ჩაბნელებულ კიბეებს აუყვა. ზუსტად იცოდა, იქ რა სიტუაცია და რა ხალხი დახვდებოდა _ ბევრი უცნობი ბიჭი და უამრავი ნაცნობი გოგო. ისიც იცოდა, რომ აუცილებლად იჩხუბებდა.... მოკლედ, ბიჭმა თითქმის ყველაფერი იცოდა იმ საღამოსი. მიადგა ნაცნობ კარს და ზარი დარეკა. შიგნიდან მუსიკის ხმაური გამოდიოდა. კარი გოგომ გააღო, სწორედ იმან, ბიჭს რომ მოსწონდა:
_ გიო, მოხვედი? სად იყავი ამდენ ხანს? _ ღიმილით ჰკითხა გოგომ და გადაკოცნა.
_ რა ვიცი, ნიინ, მეგობრებთან ვიყავი და... გილოცავ დაბდღეს! _ ეს თქვა და თან სიმწრით ნაშოვნი ფულით ნაყიდი ძვირიანი სუნამო მიაწოდა.
_ ტჰნხ... შემო და გაერთე... ხალხს გაგაცნობ... _ გოგო ვერ ხვდებოდა, რომ იმ ხალხს გიო არ მოეწონებოდა.
გიომ ხალხი გაიცნო და დალევა დაიწყო. საერთოდ, სმა უყვარდა. რამდენიმე ჭიქის შემდეგ გადაწყვეტილება მიიღო, ნინისთვის სიყვარული დღესვე აეხსნა. დაუძახა და გვერდზე ოთახში გაყოლა სთხოვა. ნინიც, რა საკვირველია, დათანხმდა. გიომ შეხედა ნინის და ძლიერად შეიგრძნო სიყვარული.
_ ნინ, ალბათ, ხვდები, რისი თქმაც მინდა... მოკლედ, მე შენ... ძალიან დიდი ხანია... მიყვარხარ. და რავი, დანარჩენი შენ უნდა გადაწყვიტო... _ არადა, ზუსტად იცოდა, რომ ნინიც გიჟდებოდა მასზე.
_ მეეც
...
Read More
|
გაისმა ტელეფონის ხმა.
_ ალო. . .
_გისმენთ. . .
_ისევ შენ ხარრ?რა გითხარი აღარასდროს დამირეკო მეთქი, თუ ვერ გაიგე?
_მისმინე. . .
_არ ვაპირებ შენს მოსმენას . . . აღარ დამირეკო.
და გოგომ ტელეფონი დაახეთქა და ტირილი დაიწყო.
გულში ფიქრობდა თუ როგორ უყვარდა ის ვინც ასე ეჯავრებოდა.
არ იცოდა რა ექნა იჯდა და ტიროდა და თან ერთI სული ქონდა როდის დარეკავდა ბექა.
გაისმა ტელეფონის ხმა.
მარიმ აიღო ყურმილი და უნდოდა უკვე მონატრებული ხმის მოსმენა.
_მარი. . .
_ხო დედა რა გინდა . . .
_მარი ხომ კარგად ხარ? მე და მამაშენი ზეგ ჩამოვალთ აბა შენ იცი. მაგრა მოგვენატრეთ უკვე.
_მეც ძალიან მომენატრეთ კაი წავედი მეძინა.
_კაი შვილო მიდი დაიძინე დაისვენე.
გაიღვიძა და უკვე ღამის 4 საათი იყო. არ ეძინებოდა და აივანზე გავიდა და რა დაინახა? კორპუსის დაბლა ცეცხლი ენთო ენთო და გიზგიზებდა და ამ ცეცხლით გული იყო დახატული.
უცებ შემოვიდა სახლში და ისევ ტელეფონის ხმა გაისმა.
_გისმენთ. . .
_დაგინახე რომ გადმოიხედე. . .
_ მერე რა. . .
_ეხლა მე ამოვალ მანდ და თუ არ მელაპარაკები ალბათ გავაფრენ. . .
_ რაც გინდა ის ქენი. . .
თითქოს გახარებული მაგრამ თან ძალიან მოწყენილი მარი იჯდა და უცებ კარებზე ზარის ხმა გაიგო.
გააღო და დაინახა ბექა.. .. ..
_რა გინდა? Mმე შენ ყველაფერი გითხარი მეტის თქმას არ ვაპირებ.
_მე
...
Read More
|
ეხლა ღამის ორი საათია და ვწერ ახსარებას. ახსარებას რომელსაც მღვდელს არ ვაბარებ არამედ ვაბარებ ხალხს. ვიცი ხვალ დილას როცა ჩემ გვამს ნახავენ წაიკითხავენ ამ ჩემ მონანიებას. მე არ ვარ სუსტი ადამიანი რადგან თავს ვიკლავ. პირიქით მე ძლიერი ვარ რადგან ამ ცხოვრებასში ორი რამ რაც ყველაზე ძვრიფასი მქოდნა ის დავთმე სიყვარული და სიცოცხლე. მე სიყვარული როცა დავკარგე მაშინ დავკარგე ცხოვრების არსი და ეხლა სიცოცხლეს ვთმობ იმიტომ რო ვიცი ზემოთ სიყვარული მელოდება ადამიანი რომელიც ძალიან მენატრება და მიყვარს.მე ვინანიებ იმას რაც ჩავიდინე და ჩემი ზიარებაც ისაა რო ჩემ სიცოცლხეს ვთმობ მე ამ წერილს რომ დავწერ მაშინ მივიღებ ზიარებას მანამადე კი დავტოვებ ახსარებას.
მე ვინანიებ. თეოს 3 წელია ვიცნობდი გაცნობის დღიდან სერიოზულად ვფიქრბოდი მასზე და გარკვეული პერიოდის შემდეგ მე და თეო ერთად ვიყავით გვიყვარდა ერთმანეთი. თანაც ძლიერ გვიყვარდა . ერთმანეთს ჩვენი სულიერი სამყარო გავუზიარეთ და შევქმენით ერთი დიდი სამყარო სადაც ორივე მარტოები ვიყავით და უბედნიერესები. ჩვენი მომავალიც დასახული გვქონდა და ამ გრდზნობების ჭიდილში დროც გადიოდა.მაგრამ ათი დღის წინ თეო რომ ვნახე ძალიან მოწყენილი იყო ეზოში სკამზე ვისხედით და მთვარის შუქზე შევატყვე რომ თვალები ცრემლებით ქონდა სავსე მიზეზი რომ ვკითხე არ მეუბნებოდა.ბოლოს კი დაიწყო მოყოლა ეხლაც ჩამესმის მისი სიტყვები და საუბარი რაც მაშინ მითხრა.
- გიო ვიცი რომ
...
Read More
|
დილით ნინო კარზე კაკუნმა გააღვიძა. კარი რომ გააღო იქ უკვე არავინ იყო. მხოლოდ ზღურბლზე თეთრი ბარათი ეგდო.
ნინომ ბარათი გახსნა და ირაკლის ნაწერი იცნო, ტექსტი სწრაფად ერთი ამოსუნთქვით გადაიკითხა.
”ნინო ჩემო სიცოცხლევ, ვიცი რომ გუშინ საღამოს გაჭყენინე და გული ძალიან გათკინე.
გთხოვ, მაპატიე! ეს აღარ განმეორდება, მე დღეს საზღვარგარეთ მივემგზავრები.
ვიცი გაგიკვირდება მაგრამ ვერ გავბედე თქმა არ მინდოდა გენერვიულა.
მე მინდა რომ ბედნიერი იყო და ჩემს გამო აღარასოდეს იტირო. შენი ცრემლები მე ტანჯვას მაყენებენ.
გთხოვ, ყველაფერი მაპატიე, ჩემო დედოფალო! მიყვარხარ და მეყვარები, ამოსუნთქვის ბოლო წუთამდე.
მშვიდობით!!!
P.შ. სტრიქომებს დაგიტოვებ ჩემდა სახსოვრად:
”მე ღმერთს შევავედრე შენი სიყვარულ
მეტი ქვეყანაზე მე რა დამრჩენია,
და ყველა ხატის წინ რაც კი დანთებულან
შენდა შესაწირად ჩემი სანთლებია,
ჩემი სანთლებია, ასე მდუმარებით,
ასე სასოებით ნელა რომ იწვიან
და თუ ეს ვედრება ღმერთმა შეისმინა,
დღეს თუ არ გამწირა და თუ შემიწყალა,
მე კი რაც ამ ქვეყნად წმინდა სამთლებია,
სულ ყველას დავანთებ შენდა გასახარად.”
მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად!
ირაკლი!...........
12 თებერვალი 1998წელი.
ნინომ წერილი დაკეცა, ცრემლი შეიმშრალა, თავი ხელბში ჩარგო და გაირინდა.
- ღმერთო ეს რა ვქენი, ეს რა ჩავიდინე, ჩემი სულელური ეჭვიანობით
საყვარელი ადამიანი დავკარგე, ესხლა რა მეშველება, როგორ მოვიქცე ან სად გაემგ
...
Read More
|
 ოცნება ზღაპრული სამყაროა,წუთიერი ბედნიერებაა.თუ ადამიანს ოცნების უნარი არა აქვს,ის მეცხრე ცაზე არასოდეს ყოფილა,ბედნიერად არ უგრძვნია თავი.ამბობენ,ადამიანი რომ იბადება მისი ბედის წერილიც მაშინვე იწერება და მისი განუყრელიაო.მართალია,საკუთარ ბედის წერას ვერსად გაექცევი.
ეჰ,როგორი ლამაზია ოცნება,მაგრამ წამიერია.როცა გამოერკვევი და რეალობას დაუბრუნდები,გულის სიღრმეში ჩაგწვდება ის რაც ყველაფრისგან შორსაა.ოცნება ოცნებაა და მეტი არაფერი.გინდა დროებითი ბედნიერება?იოცნებე და შენზე ბედნიერი ქვეყნად არავინ იქნება.დახუჭე თვალი და გაექცევი ყველას და ყველაფერს,რაც გიკლავს გულს და რაც გირთულებს სიცოცხლეს.
ალბად ქვა უნდა იყო ადამიანი,რომ ყველას და ყველაფერს გაუძლო.ძნელია,როცა არ ცხოვრობ,უბრალოდ ცოცოხლობ და "მისი” მოლოდინით არსებობ და ყველაფერ ამასთან ერთად თითქმის არაფრის უფლება არ გვაქვს,იმიტომ რომ გოგო ხარ და იმდენი პრივილეგიებით ვერ სარგებლობ,როგორც ბიჭი.მტანჯველია ეს ყველაფერი,გაუსაძლისია.
ზოგს ჰგონია,მშიერი რომ არ ხარ და ლუკმა გიდევს პირში-ბედნიერი ხარ,მაგრამცხოვრება ომია,ომი... იქნებ ოდესმე გამოჩნდეს კიდეც ოცნების რაინდი,მშველელი გმირი და გიხსნას...
აბა ვინ არის ის ადამიანი,ვისაც ოცნება შეუძლია,მაგრამ არ შეუძლია მისწვდეს,ხელით შეეხოს მას?იგი რეალური სამყაროდანაა შორს.ლიტონის სიტყვები ყოფილა:”თუ რამეს მოინდომებ ძალიან,გააკეთებ კიდეც.”-შეიძლება,მაგრამ ყოველთვის არა.
რა არის ეს სიცოცხლისთვის უაზრო?-რა და უსიყვარულო ცხ
...
Read More
|
 აკინძულია დაღლილ დღეთა ერთნაირობა -
უძინარ თვალებს მოთენთილი ირეკლავს თოვა,
მე შენთან მოვალ, მაშინ როცა დაგეძინება,
რომ შეგიხორცო საკესავით მწარე ჭრილობა...
მე მოვალ მაშინ - აბსურდივით ქვეცნობიერში,
დავილექები უჩინარად, გაგიქრობ ელდას,
შენ გაიღვიძებ უჩვეულოდ თბილი ტერფებით
და შენს ოთახში სითბოს მიზეზს დაუწყებ ძებნას...
მე მოვალ თეთრი კიმონოთი, თოვლს რომ უხდება,
და შირმის უკან დაგიყენებ ჟასმინის ჩაის,
შენ გაიღვიძებ უჩვეულოდ თბილი ტერფებით
და უნებურად ვიღაცა ქალს შენს ქალად ჩამთვლი. |
ისევ წლევანდელი ზამთრის საღამოა,
ისევ ჩურჩულებენ ცეცხლთან მეზობლები.
ჩვენი სიყვარული, ალბათ, არ გამოვა?!
მართლა არ ვიცი და... მაინც ველოდები...
ღუმელს მივუჯექი გუშინდელივით და
რწმენას ჩავაფრინდი თმაში გაგიჟებით.
გულმა შეგატყო, რომ მართლა შეგეშინდა,
ალბათ, ახლა უფრო ძვირი დაგიჯდები.
გარეთ ზამთრის მუქი, სველი პეიზაჟი
როგორც გუშინ, დღესაც ფიფქებს გვთავაზობდა...
მიჯობს, გადავბარგდე რწმენის ქვეყანაში,
თორემ რას მეყოფა მხოლოდ თანაგრძნობა...
ისევ წლევანდელი ზამთრის საღამოა
(დღესაც გაჭორავენ ერთურთს მეზობლები),
რაღაც გამოგვივა, რაღაც - არ გამოვა...
მაგრამ მე ყველაფერს სუფთას ველოდები. |
ღრუბლებს გამეტებით
ისევ ეწვიმებათ,
დროის ხანგრძლივობას
ვჩივი მორიდებით.
ვიცი, ერთ საღამოს
ცეცხლთან დავსხდებით და
ჩემზე სულ ყველაფერს
ჩუმად მოგიყვები.
ცხელი ორთქლი ასდის
ხელში ფინჯან ჩაის
და თრთის მოშორებით
მკრთალი ათინათი...
ჰოდა, ასე მყუდროდ
უნდა გაგიმხილო,
როგორ დამეფანტა
ძველი ხასიათი
და რა ტანჯვის ფერი
ედო ყველა ღიმილს,
მე რომ შენს ნახვამდე
სხვებზე ვარიგებდი...
როგორ გავიარე
სულის კარანტინი,
როგორ მჯეროდა, რომ
მაინც გამიგებდი... |
თუ ქალის პიროვნებაში ყველაფერი, – მთელი მისი არსი - გამომზეურებულია, და ხელისგულზე დევს, საინტერესო არ არის. აუცილებელია, უნდა იყოს მასში რაღაც გამოცანა, მოულოდნელობა... ხან ანგელოზივით წყნარი და უბრალოა, ხან კი ვნებიან და დამაინტრიგებელ მზერას მოგაპყრობს. ძალიან ცოტაა ისეთი მამაკაცი, ასეთი კონტრასტი რომ არ დააინტერესებს.
სამწუხაროდ, ამ კუთხით რაიმე განსაკუთრებული რეკომენდაციები არ არსებობს. საკუთარ "საიდუმლოს” ყველა ქალი თვითონ პოულობს. ერთი ზომიერად ექსტრავაგანტული საქციელით გამოირჩევა, მეორე – სამოსის განუმეორებელი სტილის შექმნით, მესამეს იარაღი თანდაყოლილი იუმორის გრძნობაა, მეოთხე – ბავშვურად უშუალოა. ყველას თავისი ნიჭი აქვს, მოძებნეთ და დაესესხეთ. ფსიქოლოგები ხომ ამბობენ, რომ თვითშემეცნება ყველაზე საინტერესო საქმეაო, ჰო და შეიმეცნენეტავ რა სჯობს, სილამაზე გაჩუქოს განგებამ, თუ ბედნიერ ვარსკვლავზე დაიბადო, თუნდაც ჩვეულებრივი გარეგნობით. ხშირად გაიგონებთ ქალბატონებისგან: ბედი მომეცი და სილამაზეს არ ვჩივიო. როგორც ჩანს, საფუძველს მოკლებული განაცხადი არაა. ჩვენ ვრწმუნდებით, რომ ცხოვრებაში წარმატებას მისაღწევად მარტო სილამაზე, მართლაც, არ კმარა, მიზნის დასახვა და მისი მიღწევაა აუცილებელი, მარცხმა არ უნდა შეგაშინოს და წარმატებამ არ უნდა გაგათამამოს, იღმბალიიცაა საჭირო. მოკლედ სხვადასხვა უნარის მთელი თაიგული გვჭირდება.
თუმცა არსებობს ერთი თვისება, რომელიც
...
Read More
|
იმის გამო, რომ შესაკრავი ხერხემალს ძალიან აწვება, ძალაუნებურად კუნთების დაჭიმვა გიხდებათ, რათა მოხერხებული მდგომარეობა მიიღოთ და არ შეგაწუხოთ.
ორთოპედები ამტკიცებენ რომ მოუხერხებელი ბიუსჰალტერის გამო ქალების 70-80% მკერდის ოსტროქონდროზი აქვთ.
ხოლო ვინც წინა შესაკრავით სარგებლობს მათ ზურგთან დაკავშირებული პრობლემები ნაკლებათ აქვთ.... გაითვალისწინეთ!!
.........................................
|
ბერნარდ შოუ :
1)ხალხი თავს აბეზრებს ერთმანეთს ,მე კი ჩემი თავი მბეზრდება მაშინაც კი ,როდესაც 10 წუთის განმავლობაში მარტო ვრჩები .
2)პატრიოტიზმი არის ის ,რომ შენ დარწმუნებული ხარ ,რომ შენი ქვეყანა საუკეთესოა მთელს მსოფლიოში ,რადგან შენ დაიბადე იქ ..
3)ცხოვრება არ არის საკუთარი თავის ძიების პროცესია ,ეს ის დროა ,როცა შენ თავად ქმნი შენ თავს !
4)ჩემი რეპუტაცია იზრდება ,ჩემი თითოეული მარცხის შემდეგ ..
5)უკეთესია არასდროს ,ვიდრე გვიან ))
6
...
Read More
|
შეიძლება რამოდენიმე ხერხი თქვენთვის უკვე ნაცნობია მაგალითად: ერთი ფერის ფეხსაცმლის, კოლგოტკებისა და ტანსაცმლის შერჩევა, თუმცა ეს მეთოდი ზოგჯერ არაპრაქტიკული და გაუმართლებელია. ექსპერტები მოდის სფეროდან გვირჩევენ, რომ გამოვიყენოთ სხვა უფრო წარმატებული საშუალებები:
<
...
Read More
|
ავტორუჯები
■ ავტორუჯი ანუ ავტოზაგარი ეს არის ერთი ფერის ნივთიერება, რომელიც შეიცავს კანისათვის მეგობრულ და სასარგებლო ნახშირწყალს (C3H6O3 ან C4H8O4)რომელიც მოიპოვება შაქრის ლერწმისგან და შედის რეაქციაში ეპიდერმისის (ანუ კანის) ზედა, მკვდარ ფენაში არსებულ ამინომჟავებთან და მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ ეპიდერმისის მკვდარი შრის შიგნით არ ვრცელდება. შედეგად ვიღებთ კანის ფერის შეცვლას იქიდან გამომდინარე, რომ ეპიდერმისის ზედა ფენა მუდმივად განახლებადია (სახის კანის განსაკუთრებით) ეს ფერი დიდხანს არ ნარჩუნდება, გადადის მოშორებულ მკვდარ უჯრედებთან ერთად და შესაბამისად, სტრაბილურ
...
Read More
|
................................... Christina Aguilera on stage
|
...........................................
მე America's Next Top Model იმიტომ შევქმენი, რაღა დამემტკიცებინა სილამაზე არ არის ზომებში. ცოტა ხნის წინ ამ შოუს მივეცი გლობალური სახე და შევქმენი Beauty Inside & Out. მე გადავწყვიტე სილამაზის მნიშვნელობა მედიის მეშვეობით მენახებინა. მისი შოუს ერთერთი გამარჯვებულის, Sheridan Watson სურათები ნახეთ ქვცემოთ
............................................
|
............................ ............................. ცნობილი ადამიანები ''ყვითლებში''
|
ცნობილი ადამიანები და მათი მარგალიტები ........................... ................... ........ ..
|
ვარსკვლავები შავ კაბებში
ძაან მაგარი მსახიობები არიან :* ....................................
|
ხუმრობა
Шутка
1 სთ 29 წთ
ჟანრი: მელოდრამა, რუსული, კრიმინალური პოსტერები
გამოშვება: 01 იანვარი 2007
რეჟისორი: ანა ხოდულინა, , ეგორ ანაშკინი
სტუდია: რეკუნ–სინემა
როლებში: სერგეი გორობჩენკო, ანნა უკოლოვა, ირინა ლაჩინა, ალექსანდრა ვოლკოვა, კირილ ზახაროვი, ოლეგ კოცი
ხარისხი:
ენა: (რუსული ორიგინალი)
ზომა: 1 400.43 MB
ფილმის მიმოხილვა
ლიუდოჩკა სალნიკოვა ბედნიერი ქალების იშვიათ სახეს მიეკუთვნის, რომლებიც კმაყოფილები არიან იმით, თუ როგორ აიწყო მათ ცხოვრება. მოსიყვარულე ქმარი ტიმური, მზრუნველი მამა – რა შეილება კიდევ ინატრო? ერთხრლაცმილა ქმართან ერთად სოფელში მიემგზავრება დასასვენებლად. სახლში, სადაც ისინი გაჩერდებიან, ხანძარი გაჩნდება, რის შემდეგაც ახალგაზრდა ქალი გაუჩინარდება. ნათესავები და ახლობლები მას დაღუპულად ჩათვლიან... სინამდვილეშ კი მთავარმა გმირმა შეძლო გადარჩენა. ბევრი წვალების შემდეგ
...
Read More
|
რაც თავი მახსოვს სულ ვეძებდი ღვთიურისა და ბუნების გენიალურ ნაზავს, რომელიც მთელი არსებით მეყვარებოდა. ვქმნიდი, ვაქანდაკებდი, ფიქრსა და ოცნებაში, სულს და სხეულს ვუხვეწდი სასურველს. მერე რეალურ ქაოსში ვეძებდი ჩემივე ოცნებით შექმნილ ქმნილებას.
გეძებდი, გნატრობდი, გელტვოდი ყოველ წამს. წამი წამში გადადიოდა, და ქმნიდა წუთს, წუთი საათს ავსებდა და საათი დღეს! დათვილი დროით მოვდიოდი მახსოვრობიდან დღემდე.
და აჰა გიპოვე... სულის ნაწილი და ჩემი გული ჭიაკოკონასავით აბრიალდადა და სიყვარულით ალმოდებული სული ცას აწვდა. მთელი არსებით, სულით და გულით მინდა ვიყვირო და თბილისს გავაგებინო, რომ მე შენ "გიპოვე”
მე შენ მივყვარხარ დამიჯერე. შენ სწორედ ის ხარ დაბადებიდან, რომ შეგქმნა, ოცნებით ჩემმა სულმა თავის სულის ნაწილი. არ შეეჭვდე არც სხვას დაუჯერო დამერწმუნე ამდენი ხანი მხოლოდ შენ ერთს გეძებდა ჩემი სული...
|
სევდის ტბაში დაცურავდა მწუხარებით გედი,ნაღვლიანად მზერა ქონდა დარდიანი ბედი სწვავდა შორი მოგონება და ოცნება ჩქარი,უშორესი მონატრებიტ გედი იყო მთვრალი.ცა ბურუსით მოცულიყო,გედის ბედი ნისლით,ვერც სიღრმეში მშვიდდებოდა ვერც ნაპირზე მისვლით,ტბაში ჩანდა ზეციური ლანდის ანარეკლი ჩანდა გზები მოფენილი ვარდითა და ეკლით,გედმა ეკლის აირჩია არ გათელა ვარდი და ამ გზაზე ეკალივით ესობოდა დარდი,დაიტირა გედმა ბედი,შეაჩერა ცურვა,მოინდომა პრთების გაშლა რომ დაღალა ცურვამ,შეიმარტა აიზიდა ფრთა ფრთას შეატოლა და ვერ შეძლო უწინდელი აფრენა და ქროლა.საკვირველი იყო გედი,როცა ამდენს თვლემდა,იმ გედს ერკვა სიყვარული და შენ დაგეძებდა . |
საბედისწერო ხუმრობა
თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა ერთი მეოცნებე გოგონა - ნია, რომელიც სამყაროს ჯერ კიდევ ვარდისფერ ფერებში ხედავდა. ნია საოცრად კეთილი, ნაზი და ჰუმანური ადამიანი იყო, რის გამოც იგი ყველას უყვარდა და არც თაყვანისმცემლები აკლდა მის ნატიფ სულსა და სხეულს, მაგრამ ნიასთვის რეზოს გარდა ამქვეყნად არავინ არსებობდა.
რეზო სკოლას ამთავრებდა. იგი ძალიან სიმპათიური ბიჭი იყო, მაგრამ ამაყი. ნიას არ იცნობდა, მაგრამ ხვდებოდა, რომ მას სკოლაში ყველაზე პოპულარული ბიჭი მოსწონდა.
ერთხელ, აპრილის პირველ დილას რეზომ ნიას გაკვეთილზე მიაკითხა. კლასიდან გამოსული გოგონა დაბნეული იყო, თუმცა ცდილობდა გრძნობა დაემალა. ნია და რეზო გრძელ დერეფანს გაუყვნენ და სკოლის ხიდზე გადავიდნენ. ნიას გული გამალებით უცემდა და არ იცოდა როგორ დაარღვევდა უხერხულ სიჩუმეს. ამ დროს ხელზე ხელის შეხება იგრძნო, გამოერკვა, რეზოს
...
Read More
|
გიორგიმ და მარიმ ერთმანეთი ქორწილში გაიცნეს, ანის და გიგის ქორწილში, ორივენი მეჯვარეები იყვნენ. ერთმანეთი ძალიან მოეწონათ, ორივენი კარგები იყვნენ და ერთი ნახვითაც შეუყვარდათ ერთმანეთი, მაგრამ არ ამჟღავნებდნენ. რამოდენიმე თვის შემდეგ ერთმანეთს გამოუტყდნენ სიყვარულში, ერთი წელიწადი იყვნენ შეყვარებულები, ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი.
მარი ერთ ბიჭს უყვარდა - რაჯის, რომელიც ცდილობდა მარი და გიორგი ერთმანეთს დაეშორებინა, შეეძლო კიდეც.
მარი მარტო იყო სახლში, როდესაც თავს ქურდები დაესხნენ და ერთ-ერთმა მათგანმა გააუპატიურა. მარიმ ამოიცნო ეს თვალები, მაგრამ დამალა, ეშინოდა გიორგი მიმატოვებსო, ცოლად არ გავყვები, არ გავაუბედურებ, მაგრამ მაინც მეყვარებაო...
რაჯიმ რომ არაფერი ცვლილება ნახა მათ შორის თვითონ უთხრა გიორგის ყველაფერი. გიორგიმ არ დაიჯერა, ეს დამცირება ვერ აიტანა, სინიაკი დაამჩნია თვალებზე, დააბრმავა.
გაავებულმა გიორგიმ მარის პაემანი დაუნიშნა, მარიმ უცებ ანას დაურეკა და უთხრა:
- მგონი კარგ ხასიათზე არ არის გიორგი, რაღაც აღელვებული ჩანდა და პაემანი დამინიშნა.
- მარი ! ძალიან გთხოვ ფრთხილად, ცოლობაზე არ დათანხმდე ხომ იცი?...ან იქნებ პრობლემები აქვს უბრალოდ და სურს შენთან გადაწყვიტოს, მაგრამ შენ ფრთხილად, შენ რამე არ წამოგცდეს, თავი სამუდამოდ არ დაიღუპო...დაარიგა აღელვებულმა ანამ
...
Read More
|
მარტო ვზივარ, მოვიწყინე ბნელ ოთახში, ბნელა იმ ოთახში, სადაც არავინ, არავინ, არავინ მეგულება. . . . სადაც სიჩუმე ფანტავს ოცნებას, სიჩუმე არღვევს აქ მეუფებას, რომელიც ძლეულს ერთს შეუძლია. . . ბნელა ოთახში და მე ისევ მარტო ვარ, მე და სიბნელე. . . სიჩუმეა, ძველებურად გარინდულია აქ ყველაფერი. . . . სიჩუმე მიხმობს. . . . ეს უცნაური დიადი შეგრძნება. . . გულში მიხუტებს. . . . ჩემი გულის ხმა მხოლოდ მას ესმის. . . . მხოლოდ მას ესმის იმ თბილი ალერსის, რომელიც უწინ იმ ქალს ესმოდა. . . იმ ერთადერთს. . . ქალმა, რომელმაც თბილი ალერსი მე შთამაგონა. . . ლამაზი სიტყვები. . . თბილი ხელები. . . წყლიანი თვალები. . . ნაზი მოფერება. . . ალერსიანი თბილი ამბორი. . . . ასე უსასრულოდ, ეს მან მასწავლა. . .
ბნელ დიდ ოთახში, სადაც ოდითგან სიჩუმე ფანტავს ლამაზ ოცნებას, სადაც მრავალჯერ მე მიფიქრია, სადაც მრავალჯერ დანგრეულა უბიწო კოშკი. . . . აქ მოფერებით ჰაერი სუნთქავს, აქ სიახლოვე ეულად რჩება, აქ ბევრი ფიქრი უსასრულოა, აქ ყოველივე უსახურია. . .
ბნელ დიდ ოთახში ახლა მარტო ვარ! ბნელა და ცრემლები მარგალიტივით უღიმიან მოგონებებს, ბნელა და ცრემლები მისი ხელებივით ეალერსება მოწყენილ ღაწვებს, გაბუტულ ტუჩებს. . . მარგალიტები მოეხვია ყელზე სათუთად, მარგალიტები, სველია ისინი. . . ბნელ დიდ ოთახში თეთრი პერანგი მოჩანს ლანდივით, ირხევა, თრთის თუ ეშინია?! ნაცნობ სარეცე
...
Read More
|
თუკი ეულად იგრძენი თავი,
თუ გულში ისევ გაივლე სევდა,
გახსოვდეს, ქვეყნად რომ არის ქალი,
შენ რომ უყვარხარ მთვარეზე მეტად.
თუ დაუბერა სამხრეთის ქარმა,
თუ იალქნები დაგიცვდა ზღვაში,
არ დაივიწყო, რომ ერთმა ქალმა
შენ არასოდეს გაგცვალა სხვაში.
თუ ბედისწერას მიაყრი ფარ-ხმალს,
იღბალს ტყუილით აუხვევ თვალებს,
ქალი არასდროს გატეხავს მარხვას,
ქალი ყოველთვის დაგინთებს სანთელს.
თუ მიგატოვა ერთგულმა მუზამ,
თუ საბო
...
Read More
|
შიშველი ქალი ხელში მჭერია,
მე მის შიშიშვლე არ მინახია.
მე მარტო სახე დამინახია,
მასზე ლექსები დამიწერია;
და ტრფობა ჩემი ცად აზიდულა,
დაბლა ერთხელაც არ დაცემულა;
თუ ვინმე იტყვის: "სულ ტყუილია",
მეც ვუპასუხებ: "სულ მართალია
და ტრფობა ასე უფრო ტკბილია
|
რა არის ქალი? ქალი ვარდია,
ერთი შეხედვით მოგხიბლავს უცებ
ახლოს მიხვალ და სურნელით გათრობს
და ზედ დაგაყრის ნაზ, წითელ ფურცლებს
რა არის ქალი? ქალი ჩიტია,
თუ ხელს გაუშვებ გაგიფრინდება,
წავა და სხვასთან დაიდებს ბუდეს
შენ აღარასდროს დაგიბრუნდება,
რა არის ქალი? ქალი ეშმაა
შეგაცდენს და თავს დაგაკარგვინებს,
ისე ჩაგიყვანს წყაროზე მწყურვალს
და იქ წყალსაც არ დაგალევინებს
რა არის ქალი? ქალი ღვინოა,
...
Read More
|
უხერხულია შენ გერქვას ქალი
შენში დევს ძალა რაღაც ღვთიური
ქვეყნად ბევრია ლამაზი მაგრამ
შენ ხარ ყველაზე ფანტასტიური.
აეკიდება ყველა პოეტს შენი ზმანება
შენი თვალებით შეიქმნება მუზა ულევი
შენი ღიმილი გააღვივებს გრძნობას მიმალულს
ამოიფრქვევა პოეზია გამოულევი.
ძვირფასო შენთვის არ არსებობს ალბათ ოცნება
რადგან ოცნების დედოფალი თავად შენახარ
თვით რუსთაველიც კი დაწერდა ახალ პოემას
შენი უმანკო სილამაზე რომ დაენახა.
ენით აღუწერ სითბოს აფრქვევს შენი იერი
ყოველი კაცი შემოგცქერის როგორც მშიერი
ზოგი მათგანი სევდიანი გგიცქერს დუმილით
ზოგი მათგანი იტანგება შენი წყურვილით
შენი სურნელი დაუკარგავს ყველას გონებას
შენი ტუჩები აიძულებს უხმოდ მონებას,
ყოველი კაცი ცის ანგელოზს თუ ემონება
შენს სილამაზეს ანგელოზიც დაემონება.
|
მე არ მიზიდავს ეგ სილამაზე,
მე არ მიზიდავს მაგ თვალის ფერი...
მე მხოლოდ ერთი მიზიდავს
ეს სიყვარული მიზიდავს შენში!
შენსკენ მომათრევს ასე ეულად,
შენზე მაბოდებს გადარეულად!
ამ სიყვარულმა დამაწყებინა ლექსების წერა..
წერა მინდება-ხელი მიხმება ,
ტვინი მეფსობა,თვალს მიბნელდება..
დაე მექყება ოცნება შენზე
მინდა სიტყვა ვთქვა,მაგრამ ვერ ვამბობ..
სიტყვას მოჰყვება შენი სახელი...
მინდა დავწერო,მაგრამ ვერა ვწერ,
თვალთ მიბნელდება და მელანდება,
ტირილი მინდა ,მაგრამ ვერ ვტირი
თვალის გუგაზე მაშრება ცრემლი..
თვალი, რომელიც შენს ნახვა ელის
ასე ეულად გადარეული...
მე არ მიზიდავს ეგ სილამაზე,,
მე არ მიზიდავს მაგ თვალის ფერი
მე მხოლოდ ერთი იზიდავს
და ეს ერთია-ეს სიყვარული!
|
 უცხო კაცთან მე ისეთი მხდალი ვარ,
გვერდით როგორ დავუწვები, სერ.
მე ისეთი პაწაწინა ქალი ვარ,
ხომ სირცხვილით დავიწვები, სერ.
მე ისეთი პატარა ვარ,
მე ისეთი პატარა ვარ ჯერ,
მე რომ დედას მომაშოროთ,
ცოდვა არის, ადრე არის, სერ.
დედამ კაბა შემიკერა ლამაზი,
წითელ-ყვითელ საკინძებით, სერ
ხომ დაჭმუჭნით, ხომ წახდება სამოსი,
თქვენ რომ გვერდით დაგიწვებით სერ.
შემოდგომის უქმე უკვე გავიდა.
გრძელი არის ზამთრის გამე სერ.
მე იმ ღამეს სხვსთან როგორ ავიტან,
არ მეყოფა სითამამე სერ.
აგერ ქარმაც ამოყარა ფიფქები,
ფოთოლიც კი არ სჩანს მწვანე, სერ.
გაზაფხულზე უფრო დიდი ვიქნები.
მოდი მაშინ წამიყვანე სერ.. |
კოჭლობდა?, ნ რატომ ვერ შემომხედა თვალებში და საერთოდ თუ ის თბილიში იყო
სად იყო? რატომ არ ჩანდა? რაღაცაშია საქმე ოხ ნეტა მალე გათენდეს ;ჩიტების
ჭიკჭიკი მზემ გამოანათა ახალი დღე დაიწყო ახალი აზრები ახალი მოძრაობები
ისევ ჩვეულებრივი ლამაზი დღე არ მხოლოდ მისთვის და მგელკაცასთვის ;
-დაჯექი ,,,,, როგორ ხარ??, ნ რატომ ვერ შემომხედა თვალებში და საერთოდ თუ ის თბილიში იყო
სად იყო? რატომ არ ჩანდა? რაღაცაშია საქმე ოხ ნეტა მალე გათენდეს ;ჩიტების
ჭიკჭიკი მზემ გამოანათა ახალი დღე დაიწყო ახალი აზრები ახალი მოძრაობები
ისევ ჩვეულებრივი ლამაზი დღე არ მხოლოდ მისთვის და მგელკაცასთვის ;
-დაჯექი ,,,,, როგორ ხარ?
-არა მიშავს შენ?
-მეც ისე რა,, ;;სიჩუმე, გულის ძგერა, თვალებზე მომდგარი ცრემლი ,;
-რა მოხდა, სათქმელი გქონდა რაღაც
-შენ ისე რაღაც არ გეტყობა რომ ჩემი ნახვა გაგხარებოდა
-მე არ ვიცი რა არის სიხარული.
-კაი სად იყავი ამხანებში რო არ ჩანდი?
-აქ არ ვიყავი, ერთი კვირაა რაც ჩამოვედი გავიგე რაღაც მოხდა ვიღაცები
დაგხსომია თავზე.
-ხო რაღაც მასეთი იყო
-მერე, ხომ კარგათ ხარ ეხლა?
-კი რაღაც შენი ხმა არ მომწონს, რა მოხდა ? სისხლი რატომ მოგდის? მაჩვენე
ეს ტყვიის იარაა,,,,,,,, ;სიჩუმე ;რატომ გაწირე თავი?
-ვერ გეტყვი.
-რატომ?, მინდა რომ გავიგო შენგან გთხოვ მითხარი
-არა,,,, გთხოვ წადი
-მაგდებ?
-არა მარა ,,,,,,,,,,,,,,, წადი,
...
Read More
|
ისევ სიმარტოვე, ისევ შენზე ფიქრები იცი? მომენატრე მარა სად ხარ შენ არ ვიცი. მენატრები თან ძალიან მაგრად, იცი ჩვენ მომავლისკენ რომ ვიხედები
ძალიან დიდ სინათლეს ვხედავ, აი ვზივარ და ვუყურებ მთვარეს ვფიქრობ, რამე თუ
ადარდებს მთვარეს? ალბათ მისი მოვალეობა მხოლოდ ღამე გამოჩენა და მეტი არაფერი, ისეე ცოტა არ იყოს მგავს რაღაცაშიც, ჰმმ არა არა მე უკვე მასეთი არ
ვარ მე უკვე ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცოცხლობ და თან ვაარ ბედნიერი ძალიან
ბედნიერი, ადრე?, ეჰ ადრე სულ სხვა ვიყავი, ისე დღესაც მეძახის თავისკენ ჩემი ადრინდელი ცხოვრება, მარა არ ვნებდები არ მინდა ისევ გაურიო ჩემი ხელი იმ ბნელ საქმეებში რომლებსაც მე ვაკეთებდი, დავიღალე და მინდა
დასვენება, დასვენება თან საყვარელ ადამიანთან ერთად. იმასთან ვისაც ჩემ სიცოცხლეს
ვაჩუქებ და იმასთან ვინც მირჩევნია ჩემ სიცოცხლეს მიყვარხარ სიხარულო დაიმახსოვრე ეს.
-დიახ გისმენთ ვინ გინდათ?
-ვერ მიცანი?
-შეენ?
-ხო რა იყო არ მომელოდი თუ უკვე დამივიწყე?
-არა არა მარა არ ველოდი შენ ზარს იცი შენი ნახვა მინდა რაღაც მაქ
სათქმელი შეილება?
-რატომ კიდევ რა უნდა მომატყუო და რით უნდა მატკინო გული?
-მაგას რატომ მეუბნები, შენ მე გული გატკინე ?
-კი, თან ძალიან ბევრჯერ, მარა თუ საქმე გაქ შეგხვდები ბოლოჯერ
-კაი იყოს ბოლო მარა შემხვდი... კაი კარგათ, ხვალ ჩვეულებრივ ჩვენ ადგილას
-კაი კარგათ იყავი
-კარგათ-----------
...
Read More
|
ოთახში ბნელა,წვეთავს სანთელი და ლამაზ გოგოს ცრემლები ცვივა.ვისი გულისთვის,რისთვის,ვისთვის ქვითინებს ეს გოგო ასე?რამდენი ხანია ამ ბნელ ღამეში მხოლოდ ვიღაცის კლუსუნი ისმის,ისმის სიტყვები:”მე შენ მიყვარხარ,მე მენატრები,მე შენთან მინდა”.ღამეა ბნელა ძალიან ზალია ცივა და ამავე დროს შენც არ ხარ ჩემთან.შენს გვერძე ყუფნით გავთბები ალბათ,ალბათ ცრემლებსაც შენი დანახვა უმალ დააშრობს.არვიცი ასე რად შემიყვარდი,მაგრამ ფაქტია,რომ შენ მიყვარხარ.ნეტავ სად ხარ?ვისთან?ან რატომ?ნეტა ოდესმე თუ გინატრივარ?ოდესმე ფიქრად თუ გაგივლივარ?და ისიც საკითხავია ოდესმე გაგხსენებივარ?შენი არვიცი,მაგრამ მე კი შენზე ფიქრები არ ამომდის თავიდან.საითაც გავიხედავ ყველგან შენი სახე მელანდება.რა მემართება არვიცი,მუდამ გელლოდები და დარწმუნებული ვარ,რომ ოდესღაც აუცილებლად მოხვალ.ოდესმე ჩემზე ფიქრსაც დაიწყებ და ეს ფიქრები აღარ მოგასვენებს.ასე რატომ ვფიქრობ არვიცი,ალბათ იმიტომ რომ მინდა ასე იყოს.ოთახში სანთელი ანთია,იწვის დნება, წვეთებად ძირს იღვრება და ამ დროს ისმის ტელეფონის უხეში წკრიალის ხმა,რაც ფანტავს ფიქრებს.
_ალო!გისმენთ...
ტელეფონს მიღმა დუმილია.
_ხმა ამოიღე რა?!რომელი ხარ?
Kკვლავ დუმილია.
-ალბათ ხუმრობის ხასიათზე ხარ.ხასიათს ნუ გაიფუჭებ რა ,რადგან მე საზიზღარ ხასიათზე ვარ.
კვალვ დუმილია.
ტელეფონი დაკიდა და ისევ ფიქრებში ჩაიძირა, სანთელი კი ჩაქრა თავისი ფუნქცია უკლებლივ შეასრულა...<
...
Read More
|
უკვე მოგონება მივეც ანათემას
უკვე დავივიწყე შენი სუსტი ტანი.
ღამის მარტოობას
ისევ ანათებდა ქუჩის მოწყენილი სველი შუქნიშანი.
დავთმე სიყვარული, მაინც არ მეძინა
თითქოს მომყვებოდნენ ძველი აკორდები,
მერე ჩემს გრძნობებზე ცივად გამეცინა
- მივხვდი, -აღარასდროს აღარ გავლოთდები.
ქუჩა სიბნელეში თითქოს ნახაზია,
როგორ იცვლებიან სახლთა ფიგურები,
ყოფნა უშენოდაც ისე ლამაზია,
...
Read More
|
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი
სანთლებს უნთებდა ღვთიშობლის ხატებს
შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი
ცხელი ცრემლები უწვავდა თვალებს
იწვოდა სანთელი ნელა თითქოს
სიყავრულს ეკიდა ცეცხლი
და იმ ერთ სანთელს უცქერდა ყველა
ქურდმა ბიჭმა დაწერა ლექსი
როგორ მიყვარხარ ჩემო ძვირფასო
შენზე ფიქრისთვის არ მყოფნის ძალა
და უშენობას ვეღარ ავიტან
და თავს მოვიკლავ მოვიკლავ მართლაც
ლოცვა მოუვლინე ყოვლად წმინდისაგან
გული განუმტკიცე ყოვლად მშვენიერი
იყოს უმანკო და ხსნილი მიწისაგან
იყოს ლამაზი და იყოს მშვენიერი
ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შსცქეროდა ღვტისშობლის ხატებს
რა არის ქალი? ფიქრობდა იგი
რა შეუდზლიათ ამ ქვეყნად ქალებს?
ო, ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა
მზე დამანახა და ცის სინათლე
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა
და ენთო მხოლოდ ქურდის სანთელი...
|
მე მარტოობამ როგორც პიქრი გამაცამტვერა
და მეც უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს
ავედევნები კვლავ კლავიშებს კარად და მტვერად
მაინც ჩემნაერს ხვალ დროება ათასს გააჩენს
აღარ ვიქნები მარტოდ მარტო შენი მგოსანი
მრავალ პოემებს მიუძღვნიან მშვენებას შენსას
მე ერთი ლექსი შემრჩენია შენთვის პრთოსანი
სხვა ვერ გაიგებს ამ სატკივარს და განცდას ჩემსას
კვლავ ავამღეროთ სიმპონია ერთი ბგერიდან
მოდი ოცნებავ!სიყვარულო!კვლავ ითარეშეთ
ყველამ მიიღო მისაღები ბედის ხელიდან
ისევ მე დავრჩი ჩეშმარიტი გრძნობის გარეშე
ვერ გავექეცი მარტოობას ვეღარც სიზმრებში
თითქოს გაქვავდა ყველაფერი აქ ჩემს გარშემო
რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში
იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს
მე აღარ მინდა არც სიკვდილი და არც სიცოცხლე
ჩემთვის სიკეთეც ბოროტებაც უკვე ერთია
მარტოობაში თუ ამ ქვეყნად ერთ წამს იცოცხლებ
მაშინ მიხვდები რომ სიკვდილი ამ წამს გერჩია
მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ
მაგრამ აღმოჩნდა რომ მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ...
|
ახლა კვნესიან მგლოვარების ალბათ ზარები
ახლა საღამო, დახშულია ამავდროებით.
მე ჩემს ლოცვებში მახსენდება შენი თვალები,
და ეს თვალები მოცულია განმარტოებით...
ზარებს კვნესაში აჰყვებიან ანგელოზები,
მე მოვუხდები შენი სახლის წითელ სახურავს.
შენი საფლავი აღსავსეა რუხი ლოდებით,
და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს....
..... დღეს დაიხშება... სასუფევლის თეთრი კარები.
შენი შეშვება აუკრძალავს თურმე განგებას.
მე თეთრ ლოცვებში დავინახე შენი თვალები,
და ეს თვალები კვლავ ელიან განმარტოვებას.
გაფერმკრთალდება ზღვის ნეტარი სილურჯეები....
მე დავამშვენებ შენი სახლის ლამაზ სახურავს.
შორს ის მიზნები დარჩებიან მიუღწეველნი,
და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს.
ახლა კვნესიან... მგლოვარების... ალბათ ზარები.
ახლა საღამო... დახშულია... ამავდროებით.
ჩუმად ლოცვაში გამახსენდა შენი თვალები,,
და ეს თვალები მოცულია, განმარტოვებით..
|
ფიქრი თავშალივით მოვიხვიე
თვალებს სიმარტოვეს ვაჩვევ
მთელი საღამოა გიყურებ და
მაინც ვერაფრით ვერ გამჩნევ..
ფიქრი სავსე არის საჩივრებით,
ღვინო, ღვინოა და მათრობს,
ქალებს გიჟი კაცი ვარ და
რა გიკვირთ რამეს თუ ვნატრობ.
წავალ და ოცნებას ავიკიდებ
ღმერთმა ქნას სურვილიც ახდეს.
ყველაფერს ფეხებზე დავიკიდებ
ჩემი * . . . * თან რომ მახლდეს !
|
ვწევარ და ვუსმენ, ქარია გარეთ,
მე ბნელ ოთახში ვწევარ და ვუსმენ,
გრძელ თმებში ტოტებგაჩრილი ქარი
კედელბზე როგორ აჭედებს ლურსმნებს.
სად გაქრა შენი ფერმკრთალი სახე,
სუნთქვა სიჩუმის და ფოთოლცვენის?
ან ის სიზმრები, ერთად რომ ვნახეთ,
აუხდენელი სიზმრები ჩვენი?
სად წახველ, საით გაყევი ქუჩებს,
სად დაგავიწყდი, სად ვიყავ მაშინ?
ან იქნებ, ვინმეს მოუნდა, უცებ,
ჩემი კივილი გაეგო ქარში...
საბრალო სული! დე იყოს ასე!
მე არ მრცხვენია ვნებები ჩემი!
მე ყოველ ღამეს შენი ხმით სავსეს
ვხვდები ცახცახით და გულისცემით...
მაგრამ შენ სად ხარ?.. ქარია გარეთ,
ისევ ქარია და ისევ ვუსმენ,
გრძელ თმებში ტოტებგაჩრილი ქარი
კედლებზე როგორ აჭედებს ლურსმნებს.
|
ღამეებს ვათევ კვლავ სიხარულით,
ჩემსკენ ოცნება მოჰქრის მხარულით,
ბედნიერება მარტოობაა, -
რა ვპოვე ბრბოში მე სიხარული?
ღვინოს არ ვსვამდი, ისევ დავიწყე,
დამჩემდა დარდი, სიგულმავიწყე,
წყალს მივეც ყველა ია და ვარდი,
სათაყვანებლად წინ რომ დავიწყე.
კარგა ხანია არ ვწევდი თუთუნს,
ნაცვლად ვუსმენდი მტკვრის ამო დუდუნს,
ეხლა თუთუნის ბოლი დგას სახლში, -
რა გაათენებს ამ ღამეს უკუნს?
თუთუნს, ღვინოსაც დავტოვებ მალე,
ტომები ჩემი ვთვალე და ვთვალე...
თუ დავამთავრე უკანასკნელი,
თუ შემოვძახე ძველებურ „ლალე".
„მაღლა გორაზე დაუთოვია,
გულს მოსვენება ვერ უპოვია.
იმ აივანზე კაცი რომ მოსჩანს,
იცოდე, ჩემი მეკუბოვეა |
რამდენჯერ ..
რამდენჯერ მთვარიან ღამეში,
როს აღარ მასვენებს მე ფიქრთა თარეში,
როცა მსურს, ჩაგხედო ეშხიან თვალებში,
გინატრებ საამო ნიავად,
ან ცისკრის ვარსკვლავის იმედის ციალად.
რომ მიალერსებდე კი არა,
უკუნს მინათებდე, მიქცევდე მზიანად!
რამდენჯერ სევდაში ჩაძირულს,
მთვარეს რომ ვუცქერი ცის თაღზე აზიდულს,
მგონია ჩემთან ხარ, განწირულს
ნაღველი მეცლება, უხარის წამით სულს,
ოცნებას გამიკრთობს ბულბული,
ცის ნამი მაფხიზლებს და ფოთოლთ ჩურჩული.
ნუ დარდობ, ცოდვაა ეგ გული,
ის შენი იქნება და შენი ერთგული.
რამდენჯერ, რამდენჯერ, რამდენჯერ!.....
|
ღამით ქუჩაში დავეხეტები
ღამით ქუჩაში დავეხეტები
მეძახის ვიღაც, არ ვიცი რისთვის,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით,
ვეძებ რაღაცას, არ ვიცი ვისთვის...
მეძახის, მესმის ჩუმი ჰანგები,
სველი თვალებით მივყვები ბილიკს,
გაოცებული მივიცქერი იქით
არსებობს რაღაც? ვიღაცა რისთვის?
მე არ მოვსულვარ ვიღაცა რისთვის
მე არ მასვენებს ფიქრები მისი,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით
ვეძებ რაღაცას, არ ვიცი რისთვის...
მინდოდა მეთქვა, რაც არ მითქვია
ცხოვრებამ უცებ წამლეკა იქით,
არ ვიცი რისთვის მოვედი ქვეყნად,
არ ვიცი რისთვის მივყავარ იქით.
დაუსრულებლად მსურდა სიცოცხლე
თურმე ხანმოკლე აღმოჩნდა მისთვის,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით
არ ვიცი საით,
გაუჩერებლივ მივყვები ბილიკს...
|
მან მიატოვა პატარა გოგონა,
მერე მოვიდა მითხრა,
შენ მიყვარხარო და შენთან ერთად
ბედნიერება მინდა.
მე კი პასუხად არა ვუთხარი რადგან ვერ ვიტან იმ ვაჟს,
ახლა გაიგებს თუ როგორია,
რომ მიგატოვებს ვიღაც.
უცებ შეებრალა პატარა გოგონა,
სასწრაფოდ ეძებს ბინას,
იქ კი ეტყვიან რომ იმ გოგონას ახლა საფლავში ძინავს.
ბიჭს მოეძალა ცუდი ფიქრები
ვეღარ მიმხვდარა რა ქნას,
მიდის საფლავთან და სიმწრით გულზე
მუშტით დააყრის მიწას.
–ნუთუ ძვირფასო ჩემი ბრალია რომ მიგაბარეს მიწას?
ახლა ცოცხალი დავიარები მაგრამ მკვდარი მაქვს გული,
გთხოვთ არასოდეს არ მიატოვოთ ქალის სათუთი სული.
|
მე გამაცილებს შენზე ოცნება
მე გამაცილებს ჩადრების რიგი
მე ერთს დავეძებ სველი თვალებით
მაგრამ ცავიდა აღარ ჩანს იგი.
მე გამაცილებს მხოლოდ ცრემლები
მხოლოდ ცაცხვები პოთოლშრიალა
მე გამაცილებს ფართო შარა გზა
და ის ძვირფასი თვალები არა.
მე შემიყვარებს სულ სხვისი გული
და სულ სხვა ბიჭი თვალებ ბრიალა.
სხვა გაათენებს ჩემზე ღამეებს
და ის ზვირპასი თვალები არა.
სხვა გამახარებს მაინც უბედურს
და უფრო ძლიერ ავქვითინდები
ვიცი ვერასდროს რომ ვერ გამიგებ
და ერთგულებას ვერ დამპირდები.
სხვა დამიკოცნის დანისლულ თვალებს
გულში მაგრადაც სხვა ჩამიკონებს
და ის ძვირფასი თვალები არა
რომლისთვისაც რომ ასე ვიწვოდი.
მას რომ ვერასდროს ვერ შევხვდებოდი
რად შევიყვარე ეს ხომ ვიცოდი?
|
დღეს უშენობის სახლში მიწევს
მე არსებობა,
თითქოს ლოდინიც გათანგულა
ცრუ მოლოდინით,
ვცდილობ განვაგრძო უშენობით
ჩემი ცხოვრება,
თავდაკარგული გადაჩვევას
ავედევნები...
დღეს უშენობის მერამდენე
წუთებს დავითვლი,
დრო და წამები მატარებენ
ხელის გულებზე,
შენთვის ვინ იცის, იქნებ სწრაფად
მიქრის დღეები,
ჩემთვის კი...ვითვლი, უშენობის
საუკუნეებს...
დღეს უშენობის ოცნებებში
მიწევს გაფრენა,
ახლა ფიქრებმაც უმიზეზოდ
იწყეს ჩაფერფვლა,
სიკვდილის ჩრდილი აედევნად
სიცოცხლეს ლანდად,
იქნებ კონტურებს მიღმა ვცადო
შენი დაკარგვა...
დღეს უშენობის ვეგებები
მერამდენე სხივს,
თითქოს მძულს კიდეც გაყინული
გარიჟრაჟები,
ღამის ქარიშხალს გავუწოდებ
თითებს გაცრეცილს,
სხეულს დავტოვებ, ასე უხმოდ
გავედევნები...
დღეს უშენობის მერამდენე
სტრიქონებს დავწერ,
თუმცა სიტყვები ფერს კარგავენ
გრძნობების ფონზე,
ისე მიყვარხარ აი ახლა...
გაგიჟებამდე...
მონატრებას კი...ხიდად გავდებ
გადაჩვევამდე...
|
გადაუღებლად წვიმს, ალბათ ბუნება იზიარებს ჩემს დარდს და
ჩემთან ერთად დასტირის ჩემს განშორებას.
არ მეგონა თუ შენთან განშორება ასე შემცვლიდა, ასე გამტანჯავდა.
ვერ ვხვდებოდი რომ შენ იყავი ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი,
რომელზეც მთელი სიცოცხლე ვოცნებობდი, ვნატრობდი, ვფიქრობდი.
რა მეგონა თუ ჩვენს შეხვედრას ასეთი დასასრული ექნებოდა!
მეგონა დიდხანს გასტანდა ერთად ყოფნის ბედნიერი წუთები!
თურმე ვცდებოდი, ყველაფერი უფრო ადრე დამთავრდა.
ახლა უფრო მეტს ვფიქრობ შენზე, ღმერთს ვთხოვ, დამიბრუნოს შენი თავი და ლამაზი თვალები. მაგრამ ვაი,
რომ წარსული არასოდეს არ ბრუნდება უკან!
ვიხსენებ შენთან ყოფნის ულამაზეს წუთებს და ახლა ვხვდები, რომ ბედნიერი ვყოფილვარ შენს გვერდით,
ბედნიერი და ამაყი. ჩემმა სიამაყემ დამაკარგვინა შენი თავი!
ნეტავ თუ ვიქნებით ოდესმე ერთად. ნეტავ თუ ვიქნები ოდესმე ბედნიერი?!
იქნებ მაპატიოს ღმერთმა ჩემი მოჩვენებითი გულგრილობა, ზედმეტი სიამაყე და ინებოს ჩვენი ერთად ყოფნა...
|
ვთამაშობ,
გიწყობ სიტყვებს ხელისგულზე
და ვჩუმდები,
ველოდები რეაქციებს სივრცეში...
ველოდები რომ შეირხევა ფარდა
გატოკდება სკამი
ან სულაც
გავიგებ შრიალს...
ეს ის თამაშია,
სადაც მხოლოდ მე და შენ -
ორნი ვართ,
შენ გამუდმებით მაკვირდები
მე კი თვალებს ვხრი და...
როგორც ყოველთვის გეღიმება;
ფანჯარასთან აკაციები ირხევიან...
ვიღებ ფანჯარას,
ვშლი ფრთებს,
რომლებიც არ მქონდა და მაჩუქე -
სივრცე ფოთლებს შორის
ერთგვარი ნაზავია გვირაბის
და ასაფრენი ზოლის,
მგონი უნდა ვიფრინო შეზღუდულად.
ვხუჭავ თვალებს
მინდა ბოლომდე შევიგრძნო,
შეგიგრძნო და
ვგრძნობ აკაციებს...
ვწყდები ჩარჩოებს...
ჩარჩოები სველია და ხის...
ჩარჩოები ძველია,
ვხსნი და...
ამ ზოლში უსაზღვრო ოცნების უფლება მაქვს,
ამ ზოლში უსაზღვროდ ვთამაშობ,
თითებზე დაწყობილი სიტყვებით
მხოლოდ გვირაბი მახსენებს რომ არ ხარ. |
მთელი ზამთარი ისე გავიდა,
არ დამცდენია არც ერთი ბწკარი.
მხოლოდ დათოვლილ სახურავიდან,
მესმოდა, როგორ კიოდა ქარი.
მიშტერებული გაყინულ მინას,
თავს ვიტყუებდი ფერადი ზღაპრით
და როგორც წინათ, დიდი ხნის წინათ,
დიდი იმედით ველოდი აპრილს.
მობორიალდნენ ლანდები შორი,
აწკრიალებულ ბროლით და ღვინით.
ქალაქში დადის ახალი ჭორი
თმაშეღებილი ცეცხლისფერ ინით.
დადის ჩურჩულით და ლაპარაკით,
ულულავს თვალებს ქუჩებს ეზოებს
და აკვირდება მთელი ქალაქი
ვნებით არეულ მაღალ თეძოებს.
მოგონებებით აჩონჩხლილ გალას,
შეახებს თითებს ეჭვი ცბიერი,
თქვენ დაავიწყდით დროებით ქალაქს
პატივმოყვარე და ნებიერი.
რა ვუყოთ, ახლა სხვისი ჯერია,
რომ ჯამბაზივით თოკზე გავიდეს.
მე კი აქამდე რაც მიწერია,
ერთად გავიტან ზამთრის ამინდებს.
კედლებმა უხმოდ გაინაწილეს
მოსალოდნელი დღეების შიში,
ისე ილევა ეს სიყმაწვილე,
როგორც სანთელი შედგმული ნიშში.
მაგრამ სანამდე გადამაფარებს,
სიკვდილის ზეწარს სიგრილე დილის,
ერთ, ერთხელ მაინც შევაზანზარებ
გაბრდღვიალებულ აპრილით თბილისს.
იყო თუ არა რაც ასე მწამდა,
მოვარდნილ წყალში შესვლა მხარულით,
მქონდა თუ არა სიმღერის გარდა,
სხვა აღტაცება ან სიხარული.
არა არ მქონდა, მაგრამ პატარა,
მეც მადგა კუზი ცოდვიან კაცთა
და მოგონებამ უხმოდ ატარა
მიტოვებული სიზმრების განცდა.
სული კი თეთრი თოვლით დაღლილი,
ეძებს ყოველი წვრილმანის მიზეზს
და იღიმება, მკერდზე დახრილი,
ჩამ
...
Read More
|
 თეთრი ფიქრები სადღაც მიდიან,
თითქოს ქარია ჩემი ცხოვრება,
რა ვქნა, რომ აწი არ შემიძლია
ამ შეცდომების გამოსწორება.
კარგია ასე ტაძარში შესვლა,
ამ ქვეყანაზე მე მარტო დავრჩი,
ავადმყოფივით დავდივარ ახლა
ასე უდროოდ მოკლული ბავშვი. |
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია...
უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები,
მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას?
მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა...
მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი,
იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია...
იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს,
...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ...
ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ...
ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია...
დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია...
ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე...
ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე...
ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი...
მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი...
წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია...
მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერი..
|
_სადა ვარ?_ და ვარც თქვა ეს ორი სიტყვა... გონება დაძაბა და გაახსენდა...
მშვენიერი დღე იყო, ღრუბლის ნაფლეთებს შორის მზე იჭყიტებოდა, დილით
მეგობართან წავიდა. არ შეეძლო ვინმესთვის არ გაენდო თავისი სატკივარი. ეგონა რომ
არ ვთქვა გული გამისკდებაო. არავინ დახვდა სახლში. ნელა დაეშვა კიბეზე. არ
თავდებოდა კიბის საფეხურები... მისგან შეუმჩნევლად წამოეწივნენ ფიქრები...
`რა ბედნიერი ვიყავი გუშინ და რა უბედური ვარ ახლა...~_ფიქრობდა გოგონა და
ამ ფიქრებში ქუჩაში გავიდა.
`რა იქნება მომავალში... დამიბრუნდება?!. არა, ამაყია, ზედმეტად ამაყი,
ვერ მაპატიებს, ვერა...~
_გოგონი, ფრთხილად მანქანა!_ უყვირა ვიღაცამ.
მძღოლის შეშინებული თვალები... ტკივილი... ვიღაცამ იკივლა... `ვაიმე
დედა~_ შეაშრა ბაგეზე.
_სამი დღე იცოცხლებს, მერე ვერაფერს შეგპირდებით,_ჩუმად უთხრა ექიმმა
მშობლებს...
რამ გააღვიძა მაინცდამაინც იმ წუთში, ხომ ვერ გაიგებდა ექიმის სიტყვებს...
მაგრამ, ბედისწერა იყო ალბათ ესეც...
_მაშ, სამოცდათორმეტი საათი დამრჩა?! ო, ღმერთო, როგორ არ მინდა სიკვდილი,
არ მინდა ღმერთო, შემიბრალე ნუ გამწირავ...
..ღმერთს არ ესმოდა მისი...
თვალსა და ხელს შუა აკლდებოდა დრო, ორი დღე გავიდა უკვე... ის კი იწვა და
ფიქრობდა, ცდილობდა მის მახსოვრობაში შემორჩენილი ყოველი წამი აღედგინა...
..ღმერთს არ ესმოდა მისი... ანგელოზს რა უნდაო მიწაზე...
`ღმერთო! მაცოცხლე გემუდარები!.. მის უნახავად მაინც ნუ მომკლავ!..~
ღამითაც არ იძინებდა: `ძილი
...
Read More
|
მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო,
დამეთანხმებით მონატრების ვინც იცის ფასი
, ვინც შეხვედრია მონატრებით ცრემლის ალიონს
და ამ ცრემლებით ავსებული შეუსვამს თასი,
მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო,
და მათიც ვისაც მონატრებით ქვეყნად უვლია,
მე სიყვარულის სადღეგრძელო მინდა დავლიო,
რამეთუ თავად მონატრება სიყვარულია.
|
...ყოველთვის ასე ხდება...
დიდი და შენდამი უეცარი სიყვარულის შემდეგ შენ მე მიმატოვებ...
მიმატოვებ ისე, როგორც მინდვრის ცისფერი ყვავილები შეიძლება მიატოვოს ქალმა,
როდესაც მაისის თეთრ, უმშვენიერეს ვარდებს დაინახავს.
იმიტომ, რომ მინდვრის ცისფერი ყვავილების და მაისის თეთრი ვარდების თაიგული არასოდეს იქნება ერთად ლამაზი...
.........................................................................
მენატრები ისევე
შენზე ფიქრით ვისვენებ
თვალებს ცრემლით ვისველებ...
მომანატრე მოცარტი,
შეიყვარე შენც "Aღთ”-ი
თორემ მოვა 8 მარტი
ვერ მაჩუქებ ყვავილებს
მე როგორიც მინდოდა…
ეს გზა ისევ ვიდოდა
ჩემი სახლის კუთხეში,
გზად არავინ არ ჩანდა
დაღლას ვგრძნობდი მუხლებში
ფანჯარასთან დგომისგან,
იქნებ ერთი ბარათი
მომივიდეს მე მისგან.
უკვე ვეღარ ვისვენებ,
თვალებს ცრემლით ვისველებ…
მაგონდები ისევე…
მენატრები ისევე…
ვერ გაიგებ ისე ვარ-
მარად შენი MISS EVA!
...
Read More
|
უფროა გრძნობა, უფრო ანთება,
ისევ აპრილის დღეა მზიანი,
გაზაფხულია, ნელა ღამდება
და სადღაც ტირის ადამიანი.
მე ეს ცხოვრება ახლა ვიწამე,
ისევ აპრილის დღეა მზიანი.
სადღაც ლანდივით დადის მიწაზე,
ვიღაც მწუხარე ადამიანი.
მე ისევ მინდა გავექცე იღბალს,
ისევ აპრილის დღეა მზიანი.
ზარი დარეკეს, ლოცულობს ვიღაც,
ლოცულობს ვიღაც ადამიან..
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 4 სტუმარი: 4 მომხმარებელი: 0 |
|
|
