მე ვინანებ - 15 მარტში 2010

ეხლა ღამის ორი საათია და ვწერ ახსარებას. ახსარებას რომელსაც მღვდელს არ ვაბარებ არამედ ვაბარებ ხალხს. ვიცი ხვალ დილას როცა ჩემ გვამს ნახავენ წაიკითხავენ ამ ჩემ მონანიებას. მე არ ვარ სუსტი ადამიანი რადგან თავს ვიკლავ. პირიქით მე ძლიერი ვარ რადგან ამ ცხოვრებასში ორი რამ რაც ყველაზე ძვრიფასი მქოდნა ის დავთმე სიყვარული და სიცოცხლე. მე სიყვარული როცა დავკარგე მაშინ დავკარგე ცხოვრების არსი და ეხლა სიცოცხლეს ვთმობ იმიტომ რო ვიცი ზემოთ სიყვარული მელოდება ადამიანი რომელიც ძალიან მენატრება და მიყვარს.მე ვინანიებ იმას რაც ჩავიდინე და ჩემი ზიარებაც ისაა რო ჩემ სიცოცლხეს ვთმობ მე ამ წერილს რომ დავწერ მაშინ მივიღებ ზიარებას მანამადე კი დავტოვებ ახსარებას.
მე ვინანიებ. თეოს 3 წელია ვიცნობდი გაცნობის დღიდან სერიოზულად ვფიქრბოდი მასზე და გარკვეული პერიოდის შემდეგ მე და თეო ერთად ვიყავით გვიყვარდა ერთმანეთი. თანაც ძლიერ გვიყვარდა . ერთმანეთს ჩვენი სულიერი სამყარო გავუზიარეთ და შევქმენით ერთი დიდი სამყარო სადაც ორივე მარტოები ვიყავით და უბედნიერესები. ჩვენი მომავალიც დასახული გვქონდა და ამ გრდზნობების ჭიდილში დროც გადიოდა.მაგრამ ათი დღის წინ თეო რომ ვნახე ძალიან მოწყენილი იყო ეზოში სკამზე ვისხედით და მთვარის შუქზე შევატყვე რომ თვალები ცრემლებით ქონდა სავსე მიზეზი რომ ვკითხე არ მეუბნებოდა.ბოლოს კი დაიწყო მოყოლა ეხლაც ჩამესმის მისი სიტყვები და საუბარი რაც მაშინ მითხრა.
- გიო ვიცი რომ ძალიან გიყვარვარ და მეც ძალიან მიყვარხარ არ მინდოდა ეს მეთქვა რადგან დიდ იმედებს ვამყარებდი რომ დროთა განმავლობაში ყველაფერი კარგად იქნებოდა მაგრამ როგორც ჩანს ჩვენ ერთად ყოფნას დიდი დრო არ ეწერა და არც მომავალი არ გვექნებოდა.
- -რა იყო თეო რატო მეუბნები მაგას რა მოხდა?
- გიო სულ მინდოდა დამემალა შენთვის რადგან ვიცოდი რომ დამკარგავდი მაგრამ ადრე თუ გვიან ხო მაინც გაიგებდი და მერე უფრო გაგიჭირდებდა ბავშობიდან თანდაყოლილი მქონდა სიმსმივნე მაგრამ იოლ ფორმებში სანამ შენ გაგიცნობდი დიდხანს ვმკურნალობდი და ექიმებმაც იმედი მომცეს რომ დიდხანს ვიცოცხლებდი მაშინ ეს დავადება მკურნალობას ექვემდებარებოდა .
- -თეო ხუმრობ თუ მართლა ამბობ მაგას : ვკითხე და თან ტანში უსიამოვნო სიცივე ვიგრძენი .
მე ცივად მოვიშორე სახეში უხეშად შევხედე და არ ვიცი რატომ რისთვის ან რა მოხდა ჩემში არ ვიცი. ცივად ვუპასუხე
- აქამდე რატო არ მითხარი რომ ავადმყოფი იყავი რატო შემაყვარე თავი თუ იცოდი რომ რომ ასეთი დიდი ავადმყოფი იყავი გეთქვა აქამდე ჩემთვის
- -გიო მიყვარდი ძალიან და არ მინდოდა დამეკარგე მე ფიზიკურად ვარ ავადმყოფი თორემ გული და გრძნობა მაქ რომლითაც ძალიან მიყვარხარ.
ამ სიტყვებს რომ მეუბნებოდა ვგრძნობდი რომ ჩემში უარყოფითი ემოციები ჭარბობდა და მისი კანკალი მისი ცრემლები არანაირად არ მოქმედებდა ჩემზე
-რა აზრი აქ რომ გიყვარვარ ერთი წელიც ვერ იცოცხლებ და ამას მიმალავდი ძალით შემაყვარე თავი .
-არა გიო არა გთხოვ გამიგო ნუ მატკენ გულს.
Aამ დროს ავდექი ცივად შევტრიალდი და წავედი . თეო ტიროდა და კანკალებდა სკამზე. არაფერი არ მითქვია გაგიჯებული ვიყავი არაფერი ახარ მინდოდა გარდა სიკვდილის, მაგრამ ვერ ვაცნობიერებდი ასე ცივად რატო მოვექეცი.
იმ ღამეს ძმაკაცმა დამირეკა თეო სავადმყოფოში გადაიყვანესო ძალიან ცუდად გახდაო აპარატზე ყავთ შეერთებულიო და წამოდი წავიდეთო რა დაემართაო არ ვიციო. მარტო მე ვიცოდი რაც დაემართა მეტი არავინ. რომ მივედი საავადმყოფოში თეოს ნათესაობა და ოჯახის წევრები იყვნენ დერეფანში და ასე მეგონა ყველამ იცოდა რაც მე ვუთხარი და როგორც მოვექეცი კედელს მივეყუდე და ბავშვივით ავტირდი უკვე გვიანი იყო ჩემი შეცდომის გამოსწორება. მთელი ღამე სავადმყოფოში გავატარე და გამთენიას ექიმი გამოვიდა და თეოს გარდაცვალების ამბავი შეგავტყობინა . მერე აღარაფერი მხსოვს მარტო ის მახსოვს თეო რო გადაასვენეს სახლში დედამისმა რაღაცა კონვერტი მომცაწოდა ეს შენთვის დაუტოვებიაო თეოსო ჩუმად გავხსენი და წავიკითხე:
"გიო ძალიან მიყვარხარ და მაპატიე ასე რომ გული გატკინე ვიცი მესმის შენი ყველაფერი ჩემი ბრალია ყველაფერი ადრე უდნა მეთქვა მაგრამ სწორედ ამის მეშინოდა რომ დამკარგავდი. ბედნიერი ადამიანი ვარ იმიტომ რომ ძალიან მიყვარხარ და სიკვდილის არ მეშინია რადგან სიყვარულით სავსე გულით მოვკვდები მიყვარხარ ძალიან და ცხოვრებაში დიდ ბედნიერებას გისურვებ შენ ამას იმსახურებ დიდი მადლობა რომ ცხოვრება გამილამაზე და მაჩუქე უბედნიერესი წამები ცხოვრებაში. დიდი ბოდიში რომ გული გატკინე კარგად იყავი მიყვარხარ ძალიან.”
ეს რომ წავიკითხე ტირილი დავიწყე ძალიან უბედური გავხდი რადგან თვითონ თეო მიხდიდა ბოდიშს მიუხედავად იმისა რომ მე ვატკინე გული და ვიცოდი რომ მთელი ცხოვრება დავიტანჯებოდი ამის გამო.
Dდასაფლავების დღეს სასაფლაოზე რომ მივედი უკვე ასაფლავებდნენ და ხელში ერთი მუჭი მიწა ავიღე ვაკოცე ამ მიწას გულთან მივიდე და გულზე დავაყარე. ახლოსაც ვერ ვეკარებოდი რომ მეკოცნა ძალიან დამნაშავედ ვგრძნობდი თავს. მე ვინანიებ ამას . დაასაფლავეს თეო და დაასაფლავეს ჩემი სიცოცლხეც .
სამი დღე სახლიდან არ გავსულვარ ჩავიკეტე ჩემ თავთან მარტო და თითქოს თეოს ველაპარაკებოდი ვიხსენებდი ყველაფერს რაც ერთად გადაგვხდენია. მენატრებოდა ძალიან.
მე ვინანიებ ამას. მე ვინანიებ იმას რაც გავაკეთე და ძალიან მალე თეოს ვნახავ სულ რამდენიმე საათში ვიცი თეო მელოდება ეს ჩემი ახსარება კი თქვენ ჩაგაბარეთ.