მთავარი » 2010 » მარტი » 28
Ирония любви
1 სთ 40 წთ ჟანრი: კომედია, მელოდრამა, რუსული პოსტერები გამოშვება: 25 მარტი 2010 რეჟისორი: ალექსანდრე ჩერნიაევი სტუდია: სტუდია ყაზახფილმი, ინტერფესტი როლებში: ალექსეი ჩადოვი, ირინა როზნოვა, ნონა გრიშაევა, ერიკ ჟოლჟაქსინოვი, ასელ საგატოვა, ოლღა ორლოვა, ფარხად აბდრაიმოვი
ფილმის მიმოხილვა
ჩვეულებრივი დღე ასელს შოპინგიდან ეწყება და მოჰიტოს ჭიქით მთავრდება ძვირიან რესტორნში...
|
თოვს!- დერპესია არყოფნასთან ასოცირდება, ცაზე ღრუბლები დაემსგავსნენ ჭაღარა დევებს. თოვლს, მარტოობის სულ არა აქვს გამოცდილება და ერთ საათში ნაფეხურის ათას კვალს ტოვებს.
თოვს!- და ზამთარში დეპრესია აღსასრულს ნიშნავს, ფეხის ფრჩხილიდან თმის ღერამდე როცა ცივდები. ზეცამ მოხადა დამარხული ყინვების ნიშა, რომ აქანდაკოს ლოლოების სტალაქტიდები.
თოვს!- ბარდნის ციდან კრისტალური ეიფორია, მოდის მაესტრო უხმაურო სიმფონიების... ახლა ეს თოვლი სასაფლაოს სევდა მგონია, ათოვს საფლავებს ფანტელების მაგნოლიები.
როცა გულით გრძნობ ფასი არ აქვს თვალით დანახულს. დღეს, ჩემი ათვლის წერტილიდან უსასრულობას, გაღეღილ მკერდში რევოლვერის ტყვიას დავახლი, რომ თეთრზე, წითლად დავუბედო სიკვდილს სტუმრობა!
|
ტანზე კაბა მოგტმასნია როგორც სურო, და მაგ კაბით გინდა… ისევ გამაცურო? კაბის შიგნით გაუშლია სხეულს ვარდი, აღარ გახსოვს? მაგ კაბაში შემიყვარდი…
ჭრელი კაბა ვერ გიფარავს სავსე უბეს, მაგ უბეში, ეს თვალები დავაგუბე… მაგ უბიდან საოცარი გრძნობა კივის, და განვიცდი, ჩემს უბეში უხმო ტკივილს…
მოკლე კაბა ვერ გიფარავს, მუხლის თავებს… გაზაფხული, მარტს კაბაში გაათავებს… ისევ მესმის შორეული, ოხვრა გედის… ისევ კვნესის, შენს უბეში ჩემი ბედი… ჭრელი კაბა, მოკლე კაბა მოგტმასნია… როგორც სურო და მაგ კაბით… ცდილობ, ისევ… ეს თვალები გააცურო.
|
მე სუნთქვას ვითვლი სამამდე... რვამდე... მინდა,რომ მწამდე, მინდა,რომ მყავდე... სადამდე? ცამდე! რომ სიზმრად ავხდე, რომ კარგად გავხდე... მოსვლამდე თოვლის კიბემდე ოდის... ვისაც სურს მიდის... ვისაც სურს -მოდის... მე...გითხრა მინდა სიცოცხლე ღირდა ამად და შენად დაშვებად...ფრენად... და ვრჩები შენთვის ჰაერი პეშვით და წვიმის თქეშით გამიქრობ სევდას... თვალები ჩემი.. შენ ყველგან გეძებს... გპოულობს... გხედავს..
|
რად მოიხედე, რომ ჯოჯოხეთი არ გამხდარიყო კვლავ უდაბური ჩემი გაძურწვით?
რად მოიხედე, რაღად შემავლე მზერა წამისად?
რად გამაბრუნე- ვისაც შემეძლო მესეირნა ცოცხალ სულებთან დედამიწაზე? ვისაც შემეძლო თვლემა ცოცხალ ყვავილებს შორის.
შენმა ამგვარმა ამპარტავნობამ, და ულმობლობამ გამხვეწა უკან, სადაც დამპალი სირსველები იღვენთებიან, მკვდარ ნაცარებთან, დახავსებულ იფანებს შორის.
სახეზე რაღად გადამესახა შენი სახიდან მომწყდარი შუქი და შენი მზერა?
რაღა შენიშნე ჩემს სახეზე- შუქი, შენივე სახის აჩრდილი, ცეცხლი, შენივე საკუთარი არსებობისა?
ჰილდა დოლითლი...
|
ბახუსმა იცის ვით შეამკოს ბნელი მიწური სასწაულებრივ დიდებულებით და ვით აღმართოს ზღაპრულ სვეტთა მწკრივი ულევი ოქროვან ორთქლში ამოისრული, თითქოს მზის ჩასვლით იღებება შავი ღრუბლები.
თრიაქი უფრო აუკვდავებს უკვდავ არსებებს, ახანგრძლივებს უსაზღვროებას, აღრმავებს დროს და მარადიულს ხდის სიტკბოებას, და ეს ლხენანი ჭარბად ავსებენ სულს სიპირქუშით და არღვევენ მის მყუდროებას.
ეს ყოველივე ვერ ედრება შენი თვალების, მწვანე თვალების შხამიან სურას, ტბას, სადაც სული ჩემი თრთის და თავდაღმა სცურავს... სად ოცნებები, შენით მთვრალები, ილტვიან, რათა დაეწაფონ მწარე გუბურას.
ეს ყოველივე არ ღირს არც იმ მძლავრ სასწაულად შენი მეტად მსუსხავი ნერწყვის, ჩემს სულს რომ მარხავს არყოფნაში, უღონოდ სეტყვილს, ვინც თავბრუსხვევას ვერსად წაუვა და, ბანცალ-ბანცალ, საიქიოს ნაპირებს ერწყმის!
|
მე და ირაკლი ბაკურიანში, კოხტა გორის წვერზე ვიყავით თხილამურებით. ჩვენ დაშვებისთვის ვემზადებოდით. წვერიდან ხელისგულივით მოჩანდა ბაკურიანი, და ნაცრისფერი ნისლით დაფარული მთები. ცა მოღრუბლული იყო, ჰაერი კი ცივი და სუფთა. -აბა წავედით.-მითხრა ირაკლიმ. -იცოდე თუ პირველი მივალ ფინიშთან ერთ „სნიკერსს" მიყიდი. -კარგი მაგრამ მე თუ მივალ პირველი, შენ ერთ „რედბულს" მიყიდი, მოსულა? -მოსულა.-ვთქვი ეს და ორივე სრიალით დავეშვით კოხტის დაღმართზე. დაღმართი ბორცვებით სავსე იყო, ამიტომ ხშირი მოხვევები მჭირდებოდა, მოხვევები კი სიჩქარეს მაკარგვინებდა. ირაკლი ცოტათი მისწრებდა, ამიტომ მარცხნივ, ხეებისკენ სწორ და ძალიან დამრეც გზაზე გადავედი და დიდი სიჩქარე ავკრიფე. ჰაერი სახეში მეცემოდა, ისეთი სიჩქარით მივდიოდი როგორც რაკეტა კოსმოსში. ჩემში ადრენალინი მატულობდა. მალე პლატოზე ჩავედი. ირაკლის ვეღარ ვხედავდი როგორც ჩანდა ის ჩემზე ბევრად უკან იყო. პლატოს დაღმართი მოხვევების გარეშე ჩავიარე და მალე ფინიშთანაც მივედი (ფინიში საბაგიროს დასაწყისი იყო) მე გაჩერებისთვის მკვეთრად მოვუხვიე. მოხვევისას თოვლი ჰაერში აიყარა. მალე ირაკლიც გამოჩნდა. ჩემთან რომ მოსრიალდა ვუთხარი:-წააგე ერთი სნიკერში შენზეა -წააგე ერთი სნიკერსი შენზეა.-დაცინვით გაიმეორა მან, შემდეგ იქვე მაღაზიასთან ჩასრიალდა და სნიკერსი იყიდა
...
Read More
|
წვიმს და მიდიხარ დღეს... ნისლია და ქარი ქრის... ეს მაინც მითხარი: მე იმედი მქონდეს რის?
იმედი მქონდეს რის, როდესაც ცივა და ქრის, როდესაც მიდიხარ დღეს და ნახავ არ ვიცი ვის...
არ ვიცი ვის ან რას, იქნება... ვინმე სხვას.
.............................................
მე თქვენ მიყვარხართ. ეს აღსარება მაქვს თვრამეტი წლის გადანახული! მე ბინდს ვეკუთვნი, თქვენ - ბრწყინვალებას, მე ზამთარი ვარ, თქვენ - გაზაფხული.
...
Read More
|
გეხვეწები გამიგე არასდროს მიპიქრია შენტვის გული მეტკინა.რატომ არ გჯერა,მე ,მე მართალს ვამგოგო,ჩემი სიტყვები იმდენად გულწრპელია,იმდენად მართალი,რომ ალბათ ასეთი არც გინახია,რატომ გგონია,რომ გატყუებ.გტხოვ დამიჯერე ,მე შენთვის გულის ტკენა რც მიფიქრია მინდოდა დამემტკიცებინა ჩემი თავისთვის რომ იმაზე დლიერი ვარ ვიდრე ვჩანვარ ,მაგრამ,იცი რა აგმოვაჩინე?იმაზე სუსტი ვყოპილვარ ვიდრე ვჩანვარ იმაზე სულ მდაბალი და უმეცარი ,არ მეგონა ასე თუ გავაკეთებდი.რა გავაკეთე ,რატომ?მე ხომ მიყვარხარ რატომ?მინდა რომ ჩემთან იყო და არ იტანჯებოდე იის გამო რასაც,მე ვკათებ გთხოვ მაპატიე.ვიცი რომ ამას ვერ შედლებ ,მაგრამ როდესაც გაიგებ ,რომ მე შენ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ,მაშინ გადაწყდება ჩემი ბედი მაპატიოებ თუ ტყვიას დამახლი თავში.მე არ გთხოვ რომ დამინდო უბრალოდ მაპატიე.არ მიდნა რომ შენი ზიზგით სავსე თვალები მიყურებდნენ ,არ მინდა ეომ იმ ნაზ თვალებში ოდნავ მაინც დაიბუდოს ეშმაკმა,მინდა ,რომ როცა შემომხედავ მუდამ მიმეორებდე,მიყვარახრ,რადგან მე სულ მაგას გეუბნები,ვიიც რომ შენ ეს ისედაც ისი მ,არა ვერა მიბედავ ამის თქმას და ვიცი რომ შენ ამას ვერც მეტყვი.მე კი როცა გეტყვი უკვე გვიანი იქნება და შენ ვეგარ მაპატიებ ,მაგრამ გთხოვ მაპატიე.იმ სიყვარულის ხათრით რაც ჩემს მიმართ გაქვს და მომავალში აგარ გექნება გთხოვ მითხარი ,რომ მაპატიებ,თუმდაც გარ მაცოცხლო,ის მაინც მეცოდინება,რომ შენ მომკალი,ის მაინც მეცოდინება,რომ ის ერთადერთი ადამიანი ,რომელიც სიცოცხლეში ყველაზე მეტად მიყვასრ ,მას ჩავხედავ ბოლოს თ
...
Read More
|
ძილის წინ როცა დავხუჭავ თვალებს ... მე დავინახავ შენს წმინდა სახეს... მომღიმარეს და სიცოცხლით სავსეს... შენს ნათელ ფანქრით მოხაზულ ბაგეს... დავაკვირდები.. ნუთუ შენა ხარ... ნუთუ შენ ის ხარ ვინც მე მგონია... თუ მართლა შენ მე მომიახლოვდი... მაშინ ვიტყვი რომ ბედი მქონია.. მომიახლოვდი.. თვალებს მისწორებ... მე შენში ვხედავ სითბოს და ალერსს... და ჩემთვის ვფიქრობ გითხრა თუ არა... ღმერთმაც არ იცის რა უნდათ ქალებს... მინდა გითხრა რომ მე შენ მიყვარხარ... მაგრამ ვერ ვბედავ გული მაქვს მძიმედ.. ენა დამება და ხმას ვერ ვიგებ... თითქოს თოკებით გამბოჭა ვინმემ... შენ ხელს მიწოდებ და ხელზე მკიდებ... თითქოს მიმიხვდი რისი თქმაც მინდა... და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ.... ის აგელვება ამ სიტყვად გირდა... თავი დახარე და ფიქრს მიენდე... და ორი წუთი სახე გიღიმდა... ისევ თვალები შემომაცეცე... და მეუბნები მეც შენთან მინდა... თვალებს ვიფშვნიტავ... ნუთუ ცხადია... ნუთუ ცხადია რასაც ვნატრობდი... გამომეღვიძა და ამ ორ სიტყვას... ღმერთო ამიხდეს... ამას ვამბობდი....
|
ბევრი არაფერი... ოთხი კედელი და ერთი ტახტი... საშუალოზე დაბალი ჭერი... ბოლო დროს რაღაც უჩვეულოდ მოტყდი და გახდი... უსურვილობის დაგედო ფერი...
ზიხარ კუთხეში მიყრდნობილი საკუთარ წარსულს... გტკივა ბეჭები... ოღონდ ეგ არა, თანაგრძნობა ნამდვილად არ გსურს, ტკივილს ეჩვევი...
ეს დღეც გუშინდელს ბაყაყივით თავზე მოება, ეძებს სოროებს მეათასედ მიკურთხებული, გიგდია სულში გაძარცვული ერთფეროვნება, მიფურთხებული...
ოხრად დადიან ქუჩა-ქუჩა დიდი გუდებით კაცის სხეულში გადაცმული აბლაბუდები...
მაგრამ მოეშვი... ყელამდე ხარ შენ შენს მორევში...
იქნებ ოდესმე გაფერმკრთალდეს ღამე თენებით, აყვავდნენ ისევ დღეს დამჭკნარი ქრიზანთემები.
|
განშორებამ სიყვარული მომიმატა, ამ სიშორემ უფრო მეტი დარდი. სიყვარულმა ცრემლებიც კი დამიმატა, არ მითქვია თუ როგორ მიყვარდი.
განშორებამ ხასიათიც შემიცვალა, ვიძირები სიყვარულის ზღვაში, ნუთუ ასე სიშორით უნდა გვეწვალა?! რომ გაგვეგო ერთმანეთის ფასი.
ეგ ცრემლები ახლა ჩემთვის ტკივილია, მენატრები, შორით გეფერები, არ მითქვია შენთვის ხშირად ეს სიტყვები: მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები.
დასრულდება განშორების სინანული, დაეშვება მზე უძირო ზღვაში, დაგვილოცა ღმერთმა ჩვენი სიყვარული, რადგან ვიცით სიყვარულის ფასი!
|
მე,ერტი რამ მსურს გავაგონო აქაურობას. წამს მე ვიჩუქებ და საწუთროდ ვინმეს ვაჩუქებ ვერ შევეჩვევი მე მოთმენას სულ დაჟინებით, რადგან არ შემწევს ყოფა ჩემი სულ გაგიჟების...
ინახოს იმან ვინც ყოველდღე ნახულობს გვემას და მან დაალპოს განძი მისი შემონახული, მესმის ძნელია ანიავოს მონაპოვარი ცხადზე ცხადია, არს სურს მას იყოს ადამიანი თან მათხოვარი...
|
რა შეუძლიათ ადამიანებს? ...
ხშირად საშინელი იმედგაცრუებაა ჩვენი ცხოვრება, ტირილი გვინდება და ბევრჯერ ცრემლების გვეშინია... გვეშინია, ვინმემ არ შენიშნოს ჩვენი სისუსტე, ჩვენი ტკივილი. არადა, ხან რა ძლიერ გვჭირდება, ვინმემ გვირჩიოს, სწორ გზაზე დაგვაყენოს და, როგორც ახალშობილს, სითბო და ზრუნვა არ მოგვაკლოს, ხელი ჩაგვჭიდოს და არასოდეს მოგვცეს უფლება, მარტოსულ პიროვნებად ჩამოვყალიბდეთ. ზოგჯერ რა ძლიერი და მტანჯველია მონატრება. გულის კუნჭულს აღარ ჯერდება და მთელ გულს იკავებს, მაგრამ პატარა იმედის ნაპერწკალიც კი თუ გაკრთა ჩვენს გულში, მაშინვე გვიბრუნდება ბრძოლის და გამარჯვების რწმენა. ვინც საკუთარ თავს ფლობს, ის ყველაზე ძლიერიაო, მაგრამ განა ყველას შეგვწევს, ამის უნარი?! - არა, რა თქმა უნდა. მხოლოდ ადამიანს ძალუძს, უყვარდეს და ამავდროულად სძულდეს, ხედავდეს და უსინათლო იყოს, ესმოდეს და ყრუ იყოს. მხოლოდ ადამიანებს შეგვწევს უნარი, "ერთგულების ფიცი" ღალატით დავაგვირგვინოთ, მეგობრობა შევთავაზოთ და გავანადგუროთ, სიყვარული ავუხსნათ და მივატოვოთ...
|
მენატრებოდი- უსაშველო ტკივილებამდე, მენატრებოდი- გულის გულში ტიროდა სევდა, მენატრებოდი- ვერ ვამბობდი დანგრეულ იმედს, მენატრებოდი- წელიწადნი მიჰქროდნენ ელვად.
იქნება ხვალე მოსულიყავ ღიმილის ნამად, იქნებ ზეგისთვის შემოგეღო ოდის კარები, იქნებ სხვა დილას მოგერთმია ყვავილთა დასტა, იქნებ ოდესმე მონატრების გეხსნა ჩადრები.
მტკიოდა- შენი გამგზავრება არაფრის მსგავსი, მტკიოდა- ასე დადუმება და გადაკარგვა, მტკიოდა- კვალად დარჩენილი შენი სურნელი და უხილავი ეს ტკივილი ნელ ნელა მკლავდა.
დუმილი ხვევდა მონატრებას ოქროს სამოსში, დუმილი უხმოდ ეხვეოდა ფიქრებს და სევდას, იკლაკნებოდა ქვეწარმავლურ დიდმოსილებით, ძირს ანარცხებდა ზეაწვდენილ ამ მონატრებას.
მენატრებოდი- დამავიწყდა მზის ამოხედვა, მენატრებოდი- ოჰ რამდენი ჩაიფშვნა წელი, შენს გასაკვირვად ახლა ისევ ვიწყებ სიცოცხლეს თუ გაგახსენდი, არ გეგონოს რომ აღარ გელი....
|
დაღამდა სიჩუმე ჩამოდგა, გზები განათდა გუკა სირბილით გაიქცა ძმაკაცებთან. იქ თითქმის ყველა უკვე მოსული იყო დრო დადგა გაესწორებინათ თავისი. ცოტა ხანში ყველა უკვე მოსული იყო. იმ უბანში ჩავიდნენ. უბანში კაცისშვილი არ იყო მერე დაიწყეს ყვირილი, გინება და სიცილი. ლაშამ მანქანას წიხლი ამოჰკრა და მანქანამ წიკვინი დაიწყო. ფანჯრიდან იმ ნაბიჭვარმა გამოიხედა, გუკამ დაინახა და შუათითი პირდაპირ მის ფანჯარას მიაშვირა. იმ ტიპს შეეშინდა ამდენი კაცი რო დაინახა და უცბად დაუზვანოკა ძმაკაცებს ტელეფონის ხელში აღებას ვერ მოასწრო, როდესაც გაიგონა კარებზე ბრახუნი. დედა მისი კარებისკენ აიღო გეზი. იმ როჟა დედას წინ აგდაუდგა და შეშინებული ხმით დაუწყო ვედრება არ გაეღო კარები. შემდეგ ბრახუნი უფრო ხმამაღალი ხდებოდა მერე ასეთი რამ გაიგო: " პირპილ შე გასიებულო ჩათლახო კარები გაგვიღე მოგიტყან ოჯახი". პირპილა პანიკაში ჩავარდა და პატრულში დარეკვას ჩალიჩობდა. ბოლოს მამამისს გაეღვიძა და კარები გააღო. სახესი პირველი მუშტი მაგას მოხვდა შევარდნენ დაუწყეს სახლისნგრევა წიხლების რტყმა. ავეჯის სროლა და ერთი ამბავი ბოლოს იმ როჟასაც მიადგნენ ისეთი შეშინებული იყო ძლივს ლაპარაკობდა გუკა: ჰა ნაბიჭვარო ეხლა გისწორდება მამაშენი რო მივამინეტეტ ნიკუშა: კაი ბიჭო გაანებე მაგის დონემდე არ დავეშვებით გუკამ წიხლი სიფათში ხია მერე კედელზე არტყმევინა რამოდენიმე წუტი როდესაც ვედრება დაიწყო გაისმა სერენის ხმა, გასაქცევი არსად იყო
...
Read More
|
დაიტანჯა მაჯა მარჯნის მძიმე ჯაჭვის ტარებით. ბევრი ცრემლი დამეხარჯა ერთ ღამის ნეტარებით. დაიტანჯა მაჯა მარჯნის მძიმე ჯაჭვის ტარებით. მე ლოყაზე დამრჩა ფარჩა ცხელი პირის მოკარებით. დაიტანჯა მაჯა მარჯნის მძიმე ჯაჭვის ტარებით. ჩემს დამტანჯველს ღმერთი დასჯის ქაჯად გადაგვარებით......
|
„ჰეინეკენში" ვმღერით და კავალერისტობს ქვეითიც, მონატრებია ერისთავს „გაღმა-გამოღმა ხრეითი..."
მამაპაპურმა დაგვღალა, მოვიდა სულ სხვა ქეიფი, ფეხი იტკინა ცანგალამ ელოუნ დარჩა ბეიბი.
ცანგალა ომში არ წავა, უყვარს სითბო და ლეიბი, დედიკო მას ენაცვალა, გაუჩალიჩებს რეიტინგს.
დაცხრება ბედის მთარსავი, დადგება ლექსის ამინდი, ნუგეშს მცემს ნიკალასავით სოლოლაკური კრამიტი.
|
მე ეპისტოლეს მძიმეს ველოდი უცხო გზიდან, ეს კერეონი ჩემიც გზას მინათებდა ციდან სიბორგილე კი სხვების თვალს მედებოდა ბინდად, წლები ჩემი კი უცნაურად სადღაც კრძალული მიდის ''ჩალიჩით’''მე,კი კვლავ ვრჩები ხელმოცარული... ნეტავ სადამდე შეიძლება ითმინოს კაცმა და მოითმინოს წამიერი ცხოვრება მისი, მოვნახავ იმედს გაშიშვლებულს გაპარტახებულს გადავიწყებულს სადღაც იქეთ,დასალიერში.... ნეტავ სადამდე?! შეიდზლება მეყოს იმედი, ის ხომ გაცვდება და გაქრება შემხედვარე ამ გაჭირვების ისევ თამბაქო,ისევ სიბნელე და აქ ჩამცხრალი ვნებები ჩემი...
|
მე მებრალებით,მეზიზღებით და მენანებით, რადგან უღირსი თქვენი ცხოვრებით მე გემალებით დაგენახვებით, ჩემი ''შავ"თეთრი ნაცხოვრებით მოგელანდებით, მოვიშველიებ შავ-ბნელ ჩიხებს მოგეპარებით... არა! ნუ მომრხოვთ,რომ სიძულვილი ვიქციო გრძნობად, დაე ყოველდღე განვიცდიდე უზომოდ თრობას, არ ვკითხულობდე სად და რისთვის დაიარებით მე ნაბახუსევს მსურს გავიყუჩო სული ჩემი ნაიარევი. იცხოვრებთ სრულად თავხედურად,საკმაოდ რთულად რადგან არ გესმით! არ გატყვიათ თქვენ ცხოვრების აღარაფერი, სწორედ ამიტომ მებრალებით და მენანებით მე კი ალკოჰოლს,სულის სიფხიზლეს,დაჟინებით დავეძალები!
|
მოდით ვილოცოთ ხალხნო ამ დღისთვის, მოდით შევთხოვოთ წმინდათა წმინდას, რომ ეს გრძნობაა,ღვთისგან ნაბოძი და ამ ბზობა დღეს მივენდოთ უფალს. გვფარავდეს მუდამ,გვწყალობდეს მუდამ დიდება უფალს,დიდება უფალს დიდება უფალს...
|
ვიცი მოგენატრები შენც ისე როგორც მე ადრე მენატრებოდი ვიცი მოგაგონდები როგორც პატარა გოგო შენზე უაზროდ შეყვარებული, ტკივილის მონად ქცეული გაგახსენდები, როგორც უბრალოდ გოგო
მოგენატრება ის დღეები როცა შენს გვერდით ვიჯექი ჩუმად მოგენატრება, მაგრამ ის დღეები უკან არ მოვა გაგახსენდება ის წუთები როცა ცრემლიან თვალებს განათებდი მაგრამ მხოლოდ გახსენებით, გაყინული ვერ გათბები
სიმარტოვე შემოვა შენში, და გაგახსენდები როგორც უკვე გამოვლილი ეგ სიმარტოვე მარტოდ პოეტობას აირჩევ, და მუზების მიზეზი მე ვიქნები მოგენატრები როგორც შეყვარებული პატარა გოგო
შენც გაივლი იმ ბილიკებს რომელიც მე უკვე გამოვლილი მაქვს შენც წაგიღებს ოცნების და სიყვარულის დიდი ტალღა მოგენატრები , და მონატრებას თან მოყვება ჩემზე ფიქრები როცა შეყვარებული - პატარა გოგო აღარ ვიქნები ...
|
ვცხოვრობთ და ვბერდებით,ისე რომ ვერც ვხვდებით. . გადის დრო. . . ყოველთვის გვახსენებს თავს ის დღე, რომ არ გვეგონა დავბერდებოდით, ჩვენი ლამაზი ზღაპრები ვინდეთ.
ცხოვრება ავიწყეთ ლამაზი ფერებით და გვერძე დაგავდეთ წარსულის დღეები.. გვეგონა რომ მართლაც არ დავბერდებოდით და თურმე ვცდებოდით,ვერაფერს ვხვდებოდით
არასდროს იფიქრო : "მე არ დავბერდები"! სიბერე სულ ყველას მოუვა სასჯელად . მინდა რომ ვიცოცხლო დიდხანს და კვლავაც ვთქვა "მე თუ წავედი სულით აქა ვარ !!!"
|
აბა რა გითხრა, მინდა ვცადო ვიყო გულწრფელი. თითქმის, სათქმელი ბევრი უკვე არაფერია. სჯობია ხშირად გაიხსენო ალბათ უფალი, თუ ბოროტება სიკეთეში არ აგერია,
ხანდახან იქნებ უპრიანი იყოს თვითგვემა, რომ ყველაფერი მარტო სხვას არ გადააბრალო. და ხეც მიწაში კენწეროდან როდი ირგვება, ფესვიდან რგავენ თუ უნდათ, რომ კვლავ გაახარონ.
ცალ-ცალკე ყველას ეჩვენება, რომ მართალია, პირფერობაში გაპარულა ღმერთო, რა ხანი..... სიმართლის სწავლა ამ ცხოვრების ანა-ბანია, და თუ არ გინდა მტერმა ჩაგცეს ზურგში ლახვარი,
იქნებ დაფიქრდე, რას მოგიტანს ყალბი ღიმილი. სიმართლის თქმა სჯობს, სანამ ტვინი არ აგრევია, მინდა არ იყო, იდიოტი თვითკმაყოფილი!- (ხო, მასეთებიც სამწუხაროდ მრავლად არიან....
მეტი რა გითხრა, მგონია რომ ვიყავ გულწრფელი, ისე სათქმელი, თითქმის ბევრიც არაფერია...
|
როცა დაგინახე გული ამიჩქარდა... დიდხანს ვერ ვხვდებოდი ეს რა გრძნობა იყო როცა შემომხედე... როცა განვიცადე... შენი გული თურმე ჩემთან ახლოს იყო... როცა ჩამეხუტე სუნთქვა შევიკავე... მაგრად მოგეხვიე წასვლა არ მინდოდა.. არც კი გაგიგია ჩუმად რომ ვტიროდი... ჩემი გულის კვნესა არც კი გაგიგია... თვალებს დაბლა ვხრიდი რომ არ დაგენახა... ცრემლმა ჩემს თვალებზე როგორ ჩაირბინა... როცა კოცნა სცადე გული გამიცივდა... მერე კი მივხვდი რომ ტანჯვა ამად ღირდა... როცა ჩამჩურჩულე ყურში მიყვარხარო.... მერე მოუთმენლად ჩემს პასუხს ელოდი... მე კი იმ წამს მივხვდი ჩემს გიჟურ სიყვარულს... თქმაც კი არ გაცადე ისე ავქვითინდი....
|
გამარჯობათ, იცით დღეს მე მიმატოვეს დღეს სიცოცხლით ანთებული მოკლეს გული სამახსოვროდ მოგონება დამიტოვეს დღეს წამართვეს ერთადერთი სიყვარული ვერ მიცანით? ჩვენ ხომ ადრეც შევხვედრილვართ მე ისა ვარ სიყვარულს რომ დავეძებდი ის ვარ ვინც თქვენ გამშვიდებდათ, გიღიმოდათ. ვინც თქვენ ასე გიყვარდათ და აღმერთებდით რატომ გიკვირთ ნუთუ ასე შევიცვალე მე ხომ მხოლოდ ციცქნა გული ამომგლიჯეს მე უბრალოდ დამცინეს და მიმატოვეს ჩემში ცელქი წყნარი ბავშვი ამოძირკვეს არ შეშინდეთ..მე უბრალოდ მომკლეს ცოცხლად აღარა მყავს საოცნებო სიყვარული აღარც ცრემლი, არც იმედი, აღარც სევდა აღარც ტანჯვას აღარა გრძნობს ჩემი გული რატომ გიკვირთ რომ ვიღიმი .. გული ნახეთ.. აბა გულში ჩაიხედეთ როგორ ცივა იქ ობოლი შენახულა მოგონება და ამდენი ვაებისგან სულიც მტკივა წასვლის დროა მგონი სადღაც ვაგვიანებ აბა კარგად არ მგონია ისევ მნახოთ და ერცა გთხოვთ დატანჯული გოგოს ხსოვნა სულ მცირე ხნით მოგონებად შეინახოთ..
|
"ახლა ღამეა და ვარსკვლავები ზეცას ჭორფლივით აყრია შუბლზე,
მე მაგისდასთან ვზივარ ძვირფასო და ჩემს წინ სუფთა ქაღალდებს ვუმზერ.
აწმყო, წარსული და მომავალი დამდგარან ჩემი ფიქრების ზღურბლზე..”
ძალიან მშვიდ და იდუმალ ღამეს ჩასძინებია ატმის მკავებზე, თავშიტრიალებს ათასი კითხვა და ყველა თავის პასუხს დაეძებს.
არ შემხვედრიხარ, არ მინახიხარ ალბათ ათასი წელი, ათასი წალი იქნება ცოტა ან იქნებ ძალიან ბევრი, მე ახლა მხოლოდ სიზმარში მახსოვს შენი ცისფერი თვალების ფერი.
ეს ყველაფერი ადრე დაიწყო, ძალიან ადრე, როცა თებერვლის მსუსხავი ქარი ეხეთქებოდა გათოშილ ჭადრებს, როს ცხოვრებიდან შენ ჭრიდი დღეებს ვით რეჟისორი ფირიდან ჭრიდეს ფილმისთვის ყოვლად უვარგის კადრებს.
იმდენად ახლოს მოვედი შენთან რომ უსასრულოდ აღმოვჩნდი შორი, მერე ვიღაცამ შეთხზა რაღაცა, შენც კარგად იცი მე რომ არ გითხრა როგორ ვრცელდება თბილისსში ჭორი..
გახსოვს? -ცისფერი ხეობის გასწვრივ მზერა შველივით მორბოდა შენსკენ და მოწმენდილი ივნისის ზეცა ირეკლებოდა, ქუჩაში იყო იმდენი ხალხი მეჩვენებოდა რომ იმ საღამოს გარბოდა სადღაც დამრთხალი ქუჩა.
გახსოვს? -ოთახში იმ გაზაფხულზე ძალიან წითლად ჰყვაოდა ბალბა. შენ დაიღალე იმ ბალბის ცქერით, შენ საერთოდაც გადაიღალე, გადაიღალე და გამექეცი, მე კი სულ შენთან ვიქნე
...
Read More
|
ეს ისტორია დაიწყო რამოდენიმე წლის წინ და ცოტა ხნის წინ დამთავრდა დამთავრდა მაგრამ შეიძლებოდა არც დამთავრებულიყო)
ცხოვრობდა გოგო ერთი ლამაზი და როგორც ხალხი იძახდა ძალიან საყვარელი იყო. იყო იმიტომ რომ მოკვდა. მოკვდა დარდით და ამ დარდს ერქვა ცალმხრივი სიყვარული. ეს ცალმხრივი სიყვარული იყო ერთი ბიჭისადმი. მოდი მე ამ ისტორიის მოყოლას დავიცყებ იმით თუ როგორ შეხვდნენ.
იყო ზაფხულის ცხელი დილა. გოგოც და ბიჭიც დილით ერთიდაიგივე ადგილას მიდიოდნენე მაგრამ მათ არ იცოდნენ რომ ერთმანეთს უნდა შეხვედროდნენ. როდესაც გოგომ ის დაინახა გაოცდა მას რაგაც უცნაური გრდნობა ეწვია რომელსაც სიტყვებით ვერ ხწერდა ეს გრძნობა სიყარული იყო. დამთავდა ის დღე და ამ დღის მერე გოგო სულ მასზე ფიქრობდა მისი სახე თვალწინ ედგა მაგრამ სახელის გარდა არაფერი იცოდა. გავიდა თვეები და გოგომ მასზე ყველაფერი გაიგო ისიც კი რომ მას შეყვარებული ყავდა რომელიც თავდავიცყებით უყვარდა. აღმოჩნდა რომ ბიჭის რჩეულს საერთოდ არ უყვარდა ის და ამბობდა ნეტავ საერთოდ არ გაჩენილიყო ამ მსოფლიოზეო.
გოგო იცდიდა იცდიდა და ბოლოს ბიჭს მისი შეყვარებული დაშორდა. გოგომ გაიცნო ბიჭი მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას მისი ყოფილი შეყვარებული კიდევ უყვარდა და უფრო და უფრო უყვარდებოდა. გოგოს იმედი აგარ ქონდა. ფიქობდა ტიროდა ასე გაიარა ბევრმა წელმა... .
...
Read More
|
ტბას დაეცა ლურჯი ნისლი, მსუბუქი და გამჭვირვალე, დაფიქრებულ ცათა უფსკრულს დილის სუნთქვა დასძრავს მალე! ცა ნათლდება და ზამბახთა ნაზ თასმებში ტკბილ-ნასვამი, ალმასივით ალ-ბურუსში თრთის, ციმციმებს დილის ნამი! გათენების ტალღა- ზვირთში იშმუშნება ტყის ლერწამი, გაჰქრა ღამე, გაჰქრა, როგორც ერთი წუთი, ერთი წამი. ოჰ, არ მინდა, რომ დაგშორდე! მე მოგხვიე წელზე ხელი, შენ ჩემს მკერდზე დაყრდნობილი ვნებით სუნთქავ, და მე ცხელი შენი სუნთქვა დავიწყების ბურუსში მხვევს, მიგუბებს სულს, და მე ვისმენ როგორც სიზმარს, იდუმალ ხმას, ნეტარ ჩურჩულს! "სიცოცხლეო, როცა ასე ღელავს,ტოკავს განთიადი, მე გშორდები... დავგვიანდი...ეხლა დროა...წადი, წადი! უკანასკნელ კოცნის შემდეგ მე მივდივარ... მაშ, მშვიდობით, დამერწმუნე, ვერვის ჰპოვებ, შეგიყვაროს ჩემებრ გრძნობით... მალე მოვა შემოდგომა, მოვა წვიმა, ნიაღვარი და სარკმელთან ბნელი ღამით, ქვითინს იწყებს მწარე ქარი: შენც სარკმელთან ცრემლს დააფრქვევ, გაგიტაცებს შორი ვნება და მწუხარე შემოდგომით მომიგონო შეიძლება! მოიგონებ გაზაფხულზე გაღვიძებულ ბუჩქნარ - წალკოტს და სარკმელში რომ ვისროდი ხან ზამბახებს, ხან ვარდის ტოტს"
|
კარიბჭეები, ცათამბჯენები ცხრაკლიტულები... ცდება გონება– როცა ყველაფერს რაღაც აკლდება, როცა ყველაფერს რაღაც შორდება. ილუზიები, მწველი თვალები, გაშლილი ფეხები... გამოცხადება! ნაკბენი ტუჩზე, ლაქები ლურჯი, გამოზლაზნდება–გარდაიცვლება. კარზე კაკუნი, ფეხის ჭრიალი და მარტოხელა, ავი ყმუილი, ღამის პეპლები, ხეთა ჩრდილები, ღია კარები... მზერა... დუმილი... ამოუცნობი, ცოტა პირქუში, მთელ ღამეს მასთან ყოფდი სარეცელს, კრთოდა სახეზე ღიმილის ნერვი, მის გარდა ყველას ზურგი აქციე, მის გარდა ყველამ ზურგი გაქცია, მის გარდა ყველა არის მაქცია, მის გარდა ყველა შენი მტერია, ნოტიო აზრში რაღაც სენია! და მაინც, მძიმე არის ბურუსი, ხანდახან ხდება, ცდება გონებაც, შემოგეხევა მუქ ტანზე კაბა, ნოტიო ვნება, სიამოვნება, ცივი კანკალი და გაჟრჟოლება და გამოცლილი ბოთლი: აღარც ჯინი ზის მასში შემცბარი, არც სითხე, მორჩა ომიც... მორჩა ომი და მას სცვლის მეორე, ახალი ომი სულ სხვა: ომი მძიმე და ომი სასტიკი, ომი მოძალადე მდგმურთან! ღია ფანჯრები, ღია კარები... რა მწარედ შეცდი მაშინ: "–ჩემო ძვირფასო, როცა შეუშვი სიცარიელე სახლში!”
|
ერთხელ გამიტყდა ძველი სათამაშო: ძალიან მეწყინა, ხელი ეტკინა, ალბათ... ერთხელ გამიწყრა მასწავლებელი: "უზრდელი ხარო”–მომახალა, არც ისე წყნარად. ერთხელ ვეჩხუბე ბავშვობის მეგობარს გაუგებრობა... ჩემი ბრალი არ იყო მართლაც, ერთხელ ვეაჩხუბე ბავშვობის მეგობარს და იმის შემდეგ არ მინახავს, გამქრალა სადღაც.
ერთხელ დამიბლაგვეს გრძნობა საზარი, ეს იყო ცივი შიში... და ამის შემდეგ რეალობა ყველგან ხელს მიშლის.
ერთხელ სიყვარულს სილა გავაწანი(ვიყავი მთვრალი), მაშინ როდესაც კოჭლმა ირონიამ ჩამიქირქილა და ჩამიკრა თვალი.
ერთხელ მოვტაცე უსასრულობას ნორჩი სხეული მხოლოდ, მხოლოდ?! და სულიც, მაგრამ მივაბარე ორივე სოდომს.
ერთხელ შევცოდე... უფალს ჩავხედე თვალებში ჟინით და ამის შემდეგ მარადისობა თავზე მენგრეოდა რისხვით.
ერთხელ ვინატრე გაგება და ნაყინი მარწყვით ყინული, ქარი... ერთხელ გახდა ყოველივე ნათქვამზე ცხადი.
ერთხელ შევცდი... არა მრავალჯერ, იყოს თუნდ ასე, სანანებელი არაფერი გამიხდება ამ ქვეყანაზე.
ერთხელ მივხვდი სიზიფე ვარ და ისევ `მაგრამ:” ყველაზე საშინელი მაინც სიკვდილია, როცა გაგიღიმებს ცალყბად.
ერთხელ, ყველაფერი ეს იყო ერთხელ, როცა ამერია გზები: როცა ვიდამპლე და როცა ვიუხეშე, ანგელოზს მოვტეხე ფრთები.
როცა ანგელოზმა თვალები გამის
...
Read More
|
- დე... - მეთამაშე, დე... - მეძინება, დე... - ზღაპარი მომიყევი, დე... - მაკოცე ,დე.. - მომეფერე, დე... - მიყვარხარ, დე... - მშია, დე... - წავალ რა, დე... - მომწონს, დე... - მგონი მიყვარს, დე... - პატარა აღარ ვარ, დე... - გავთხოვდი, დე... - მივდივარ, დე... - რომ მოვიცლი გნახავ, დე... - მეც მენატრები, დე... - რა გჭირს, დე... - გეხვეწები, დე... - არ მოკვდე, დე... - არ დამტოვო, დე... - მშვიდობით, დე...
------------------------------------------------------------------------------------------------
გოგო, რომელიც, ყოველ დილით, კოკა-კოლის ბოთლით ხელში, კეპით, წითელი ჟაკეტით, მუქი ჯინსებით და თეთრი ბატინკებით, ფოსტალიონის ჩანთით მხარზე, The Beatles-ის მუსიკით ყურებში, შენ ფანჯრებთან, დაღმართზე ჩარბის... გოგო, რომელიც, ყოველ დილით, სითბოთი გულში, ღიმილით თვალებში, Hello goodbye-ს ფონზე, კოკა-კოლის ცარიელ ბოთლს სანაგვეში აგდებს და "პარნასში" წიგნების გამოსატანად შედის... გოგო, რომელიც უღიმის ადამიანებს შენი ფანჯრიდან, შენ ფანჯრამდე და მოწყენილია, როდესაც წვიმს შენ აივანზე ... გოგო, რომელსაც უყვარს შენი სახლის უკნიდან ამომავალი მზე და ბედნიერია, როდესაც ხედავს მას, რადგან შეუძლია ხმამაღლა იყვიროს: Here comes th
...
Read More
|
სახელი: სიყვარული ასაკი: არ აქვს მშობლები: სიკვდილი და სიცოცხლე მისამართი: ადამიანის გული ფერი: გამჩირვალე მტრები: ეჩვი, ღალატი და სიამაყე ჰობი: ადამიანის გულის დაპყრობა მეგობრები: ტანჯვა, ცრემლი და სიხარული ცოვრებისეული დევიზი: მე შენ მიყვარხარ! მიზანი: ბედნიერება
|
ბზობა - ბაიაობა უფლის დიდებით შესვლა იერუსალიმში (მალე ბზობის ბრჭყინვალე დღესასწაული დადგება, ალბათ ბევრმა არ იცის რას ნიშნავს)
მართლმადიდებელი ეკლესია დიდმარხვის მეექვსე კვირა დღეს ზეიმობს მაცხოვრის იერუსალიმში დიდებით შესვლას, რასაც ქრისტიანები ბაიაობას ა
...
Read More
|
პაპარაცებმა ბევრლი ჰილსზე დააფიქსირეს კრისტინა აგილერა, რომელიც ქმარს ჯორდან ბრატმენს 2 ბაბიჯით წინ უსწრებდა და ზოგმა დასკვნავ გამოიტანა. იქნე
...
Read More
|
კეტი პაპარაცებმა დააააფიქსირესს ლოს -
ანჯელესში
|
................. LoVe PiCs ;) ..................
|
ჰიუ ლორი დაიბადა ინგლისში, 11 ივნისს. მან განათლება მიიღო Eton-ში და Cambridge-ში.
|
Victoria's Secret -ის მოდელის მარისა მილერის სავარჯიშო გეგმა! მარისა არ არის პროფესიონალი მოდელი, არა უფრო სწორად ის არ იყო პროფესიონალი მოდელი. ანგელოზების სიაში გოგონა მისი შესანიშნავი სხეულის წყალობით მოხვდა!
|
|
|
|
შესვლის ფორმა |
|
|
|
სექციის კატეგორიები |
|
|
|
ძებნა |
|
|
|
კალენდარი |
|
|
|
ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
საიტის მეგობრები |
WwW.Traceurs.Ge |
|
|
სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 2 სტუმარი: 2 მომხმარებელი: 0 |
|
|