მენატრებოდი- უსაშველო ტკივილებამდე,
მენატრებოდი- გულის გულში ტიროდა სევდა,
მენატრებოდი- ვერ ვამბობდი დანგრეულ იმედს,
მენატრებოდი- წელიწადნი მიჰქროდნენ ელვად.
იქნება ხვალე მოსულიყავ ღიმილის ნამად,
იქნებ ზეგისთვის შემოგეღო ოდის კარები,
იქნებ სხვა დილას მოგერთმია ყვავილთა დასტა,
იქნებ ოდესმე მონატრების გეხსნა ჩადრები.
მტკიოდა- შენი გამგზავრება არაფრის მსგავსი,
მტკიოდა- ასე დადუმება და გადაკარგვა,
მტკიოდა- კვალად დარჩენილი შენი სურნელი
და უხილავი ეს ტკივილი ნელ ნელა მკლავდა.
დუმილი ხვევდა მონატრებას ოქროს სამოსში,
დუმილი უხმოდ ეხვეოდა ფიქრებს და სევდას,
იკლაკნებოდა ქვეწარმავლურ დიდმოსილებით,
ძირს ანარცხებდა ზეაწვდენილ ამ მონატრებას.
მენატრებოდი- დამავიწყდა მზის ამოხედვა,
მენატრებოდი- ოჰ რამდენი ჩაიფშვნა წელი,
შენს გასაკვირვად ახლა ისევ ვიწყებ სიცოცხლეს
თუ გაგახსენდი, არ გეგონოს რომ აღარ გელი....
|
