სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა...
სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა...
ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა...
ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა...
პატარა გულში ტკივილს მალავდა,
გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა...
სიცივისაგან სულ კანკალებდა,
ხელებს კი პატარა ჯიბეში მალავდა...
სანაპიროსკენ გზას რომ ჩაუყვა,
იქვე შეჩერდა, კიდევ ჩაფიქრდა...
მწარე უარი რომ გაახსენდა
თავი დახარა და ისევ ატირდა...
დასრულდა უკვე მისთვის ყოველი...
მის ბოლო წუთებს ითვლიდა...
არ ადარდებდა მას არაფერი
და ნაპირთანაც ახლოს მივიდა...
სადღაც ქუჩაში ბიჭი გამოჩნდა...
ალბათ გოგონას პოვნას ჩქარობდა...
გოგონას გული უკვე არცემდა
და ყველაფერი გვიანი აღმოჩნდა...!

შენდამი ტრფობას, შენდამი გრძნობას
შენდამი ლტოლვას არა აქვს საზღვარი
წახვედი დამტოვე
ბედის ანაბარა მიმატოვე
შენი ფიქრები თავს არ სცილდებოდა
შენზე ფიქრები ჰორიზონტს სცილდებოდა
ჩვენზე აგებული ოცნების კოშკები
ერი-მეორეს მიყოლებოთ ინგრეოდა
...გულში იმედს ვიტოვებდი,
რომ ერთ მშვენიერ დღეს
ერთად ვიქნებოდით...
მაგრამ ეს იმედი უკვალოდ გაქრა
სადგაც ეს იმედი უგულოდ ჩაკვდა,
და აი ასე უიმედოდ, გულნატკენი მეც დავრჩი ობლად..!