მთავარი » ♥ისტორია♥
როგორც ყველა შეყვარებულის ისტორიაჩვენი სიყვარულის ისტორიაც უბრალო გაცნობით დაიწყო...მთელ დღეებს ერთმანეთთან მესიჯობასა და ლაპარაკში ვატარებდით.ერთი თვის შემდეგ გაიმარტა დიალოგი:
-მარიკუნა
-გისმენ გიორგი
-იცი?შენზე ლამაზი გოგო არ არსებობს მსოფლიოში
კარგი დამცინი ხო?
-არა სერიოზულად,მარი რაღაც მინდა რომ გითხრა
-რა?
-"მიყვარხარ"
-რა ხუმარა ყოფილხარ გიორგი და არ ვიცოდი!
-არა მარი მართლა მიყვარხარ და მინდა რომჩემი შეყვარებული გახდე!
-გიო შენ სერიოზულად მეუბნები?
-სრული სწერიოზულობით
-მაპატიე მაგრამ უარი უნდა გითხრა ბოდიში!:(
-კაი დაიჯერე?გაგეხუმრე უბრალოდ კარგ ხასიათზე მინდოდა რომ დამდგარიყავი.
-კარგი,მე კიდევ დავიჯერე
-კარგი მაგრამ იცოდე მე ჩემსას მაინც მივაღწევ!
-რას მიაღწევ გიორგი?
-არაფერს უბრალოდ გითხარი,კარგი ეხლა ვარჯიშზე წავედი და მერე დაგელაპარაკები.
-კარგი დროებით.
ასე ვმესიჯობდით,ვხუმრობდით,უფრო და უფრო კარგად ვიცნობდით ერთმანეთს.ის ჩემზე ერთი წლით და ერთი დღით დიდი იყო:)) ასე გრძელდებოდა სანამ დილით მისი მესიჯი არ ვნახე:
-მარიკუნა,ჩემო დახატულო,ვიცი რომ ეხლა გძინავს და ამიტომაც გწერ ამ მესიჯს!ამ დროის განმავლობაშ უფრო ძლიერ შემიყვარდი და მინდა რომ შენი პასუხი ეხლა მაი
...
Read More
|
გძინავს?
-არა, არ მძინავს
-როგორ ხარ?
-ბევრს ვფიქრობ.. უაზროდ ბევრს..…
-მერე რა, ფიქრი ყველას არ შეუძლია.. მოგენატრე?
-შენც ხომ იცი ერთადერთი ხარ, ვინც მართლა მენატრება..
-საიდან უნდა ვიცოდე?
-რა ვიცი, თქვენზე ამბობენ, რომ ყველაფერი იცით..
-ჰეჰ.. და შენც გჯერა? იმდენ რამეს ამბობენ და შენ არაფრის გჯეროდა, ეგ რატომ დაიჯერე?
-ალბათ მინდოდა რომ ეგრე ყოფლიყო და იმიტომ...
-ხო, შენც გაიგებ როგორცაა სინამდვილეში.. თვალები გაახილე რა, ასე მგონია გძინავს
-გავახელ თუ დამპირდები, რომ არ წახვალ.. აი გავახილე..
-და ხომ ხედავ რომ ისევ აქ ვარ.. ისევ ისე გიპრიალებს თვალები, თუმცა სხვანაირი ხარ.. უუუხ, როგორ მომენატრე.. შენი სუნთქვა მომენატრა..
- მე კიდევ შენს საფეთქელთან მფეთქავი სიცოცხლის ძარღვი.. და ყელზე კოცნით დათვლილი შენი პულსაცია..
ხო, ეგ მეც მომენატრა.. ამ ბოლო დროს იცი რა მახსენდება? შენი გრილი ხელისგულები.. თუმცა ამ გრილი ხელისგულების მხურვალება ჩემს ცივ ხელებზე და სახის ნაკვთებზე..
-მინდოდა გამეთბო შენი ცივი სახის ნაკვთები.. მინდოდა, თუმცა ყველაფერი პირიქით იყო..
-ასე იყო საჭირო.. ეს რომ არა ახლა შენ ასეთი აღარ იქნებოდი..
...
Read More
|
ძნელია. როცა გრძნობ, რომ ამ სამყაროში არავისთვის არაფერი ხარ და არავის ჭირდები და,რომ ყველას მხოლოდ ეცოდები.მათ შორის იყო სეილიც,გოგონა,რომელიც ულამაზობის გამო იტანჯებოდა ... მას როგორც გოგოს ვერავინ ამჩნევდა,არავის უყვარდა,თუმცა ძალიან ბევრი მეგობარი ყავდა.ყოველთვის აძლევდა მათ რჩევებს,მას კი არავი ეკითხებოდა როგორ იყო ?! რა ჩირდებოდა?! ან რა უჭირდა?!...სეილი 17ის იყო და სკოლას წელს ამთავრებდა.ყველა ბანკეტისთვის ემზადებოდა.აქ უკვე სეილისთვის აზრი აგარ უკითხავთ .. რა რჩევა უნდა მიეცა სილამაზესთან დაკავშირებით მახინჯ გოგონას?! ამ პერიოდში სეილი ძალიან განიცდიდა სიმარტოვეს... ერთ საღამოს პარკში სეირნობდა.იქ იყვნენ ფოტოგრაფებიც,რომლებიც ფოტო მოდელებს ფოტოებს უგებდნენ.სეილიმ შემთხვევით იმ დროს გაიარა,როდესაც ერთ–ერთ მოდელს ფოტოს უგებდნენ და ფოტოშიც დაფიქსირდა.ფოტოგრაფმა ჯერ ფოტოს შეხედა შემდეგ სეილის.რატომგაც გადაწყვიტა,რომ ამ ერთი შეხედვით მახინჯი გოგონას უკან ულამაზესი გოგო იდგა.ფოტოგრაფს ვივა ერქვა ვივა: უკაცრავად გოგონა რა გქვიათ? სეილი:სეილი. და რა ხდება? ვივა: სეილი თუ ნებას მომცემთ თქვენი გარდაქმნის მერწმუნეთ შედეგით კმაყოფილი დარჩებით :სეილი: ჩემი გარდაქმნა გინდათ ? გაოცდა სეილი ვივა: კი თუ ნებას და
...
Read More
|
მის ცრემლიან თვალებს შევხედე, მივხვდი რაც ხდებოდა, შევეცადე გამეღიმა,წყანარად გადავუსვი თავზე ხელი და ნელა-ნელა გავიხსენე ყველაფერი.... როგორ შევხვდი მის მშვენიერ თვალებს პირველად.... არასდროს ვაქცევ გარეგნობას ყურადღებას, არც იმითვინტერესდები რა მაცვია, მაშინაც ასე იყო.. ეკლესიაში მივდიოდი, ჩემი ძმა უკვე მზად იყო... გრძელი ქვედაბოლო და დახურული მაიკა ჩავიცვი, თავსაფარი ავიღე და ნიკასთან ერთად გარეთ გავედი... ლოცვები ჩვეულებრივად მიმდინარეობდა ნიკუშა სტიქარში იყო მე კიდე, როგორც ყოველთვის მაქსიმალურად ვეხმარებოდი... პატარა სტიქაროსანმა ცოტნემ თავი გამოყო და ხელით რაღაც მანიშნა, მაშინვე მივხვდი რაც უნდა გამეკეთებინა. სასწრაფოდ გავვარდი გარეთ და სატრაპეზოში შევედი იქიდან დიდი მძიმე პარკი სიმწრით გამოათრიე, მივხვდი ამას, მანძილის სიმცირის მიუხედავად ტაძარში ვერ შევიტანდი, იქვე მდგომი ყმაწვილი დავინახე მივხვდი წასვლას აპირებდა თუმცა მაინც არ მომრიდებია მისვლა, პარკი მასთან მივახოხე და ვთხოვე ტაძარში შემატანინე თქო... დაბნეულმა გამომართვა პარკი. კარგად დაკუნთული სხეული მოწმობდა რომ მისთვის ეს რთული ნამდვილად არ იქნებოდა. იმწუთშივე მივბრუნდი და სატრაპეზოდან პური და ღვინო გამოვიტანე, კარები დავხურე და ეკლესიის
...
Read More
|
წვიმამ დაასველა ცხელი ასფალტი...
ნაბიჯები...მტკიცე და რიტმული......
არ აჩერებს არაფერი...თითქოს ყველაზე ძლიერი იყოს ამ ქვეყნად...
გულშიც წვიმა...ქაოსური წვეთები....
სიცივე და უკაცრიელი ქუჩები...არ ჩერდება..
ისევ ნაბიჯები......ირგვლივ კი წვიმის წვეთების გლოვა....
აქა-იქ მანქანები და...მოკიაფე ლამპიონები...
არანაირი ფიქრი...
ზომბივით ცივი...არაფრისთქმელი გოგონა.....
მხოლოდ თავის ნაბიჯებს ითვლის.....
თვალის კუთხესთან წვიმის წვეთები მის ცრემლებს ეხუტებიან....
ვერც ვერავინ გაარჩევს...წვიმს თუ ტირის!....
ისევ ნაბიჯები...და გაკრთა კითხვა......საით?.....
ისიც დაიკარგა.....
წამით შეჩერდა.....
არ ეცნო ქუჩა....
უცნობ ქუჩაზე, უცნობი გოგონა წვიმისგან სველი....ცრემლებს მალავდა....
წამით შიში...უიმედობა...ბოროტება....ყველაფერი აირია...
ახლა საით...არ იცის და...არც უნდა ცოდნა....
სიკვდილი მინდა! ! !
ცრემლებს თითქოს ეწყინათ გოგონას ნატვრა და...გაიბუტნენ....
ისევ გლოვა...ცა ტირილს არ წყვეტდა...თითქოს საშინელი წინათგრძნობდა ამუქებდა კიდევ უფრო მას....
1...2....3.....
ეს უკვე ნაბიჯების თვლა აღარ იყო....
მ
...
Read More
|
-სალი როგორ მოგეწონა სკოლა? -დეეე, სკოლა კარგია მაგრამ ზოგი ტიროდა, ზოგიც წუწუნებდა და რატომ? -ალბათ იმიტომ, რომ მიჩვეულები არ არიან..კაი ეხლა წამოდი ჭამე! -ეხლავე მოვალ დედიკო ხელს დავიბან.. *** სალომე თანდათან იზრდებოდა, გადადიოდა კლასიდან-კლასში.იგი ყოველთვის მომზადებული და ლამაზი გოგონა იყო.. ის ხვდებოდა, რომ ბუნებამ საუცხოო სილამაზით დაასაჩუქრა... *** აი, დადგა პირველი სექტემბერი, როდესაც ბავშვები ჟრიამულით მიიჩქაროდბენ სკოლაში. -ვაა, გიო როგორ ხარ? როგორ შეცვლილხარ ბიჭო... -რას ვიზამთ სალო უკვე მეათე კლასში ვართ, დრო მალე გადის და ჩვენც ვიცვლებით.. შენ როგორ ხარ?:) -მეც კარგად ვარ...როგორ გაატარე ზაფხული? -აი, იკაც მოსულაა.. რავა ხარ იკუშ? -კარგად თქვენ როგორ ხართ ბავშვებო? -"ჩვენც კარგად!" -უპასუხა გიომ! - ბიჭო შენი შეყვარებული სადაა? -ნათია? არ ვიცი ეე. გუშინ ველაპარაკე და ასე მითხრა მოვალო და მოვა რაა... *** დაიწყო სასწავლო წელი.. ნათია და ირაკლი შეყვარებულები იყვნენ! მათ ერთმანეთი მერვე კლასიდან უყვარდათ! *** -დედა მე ცოტახანი ეზოში გავალ, გავისეირნებ.. კარგი? -დღეს ხომ გიორგის დაბადების დღეა შვილო... რატომ არ მიდიხარ? -არ მინდა წასვლა. მირჩევნია გავისეირნო.. -არა შვილო ამ წვიმაში რა გინდა გარეთ..
...
Read More
|
შენ მაინც ვერ გამიგებ!გამიშვი ნუ მტანჯავ!წავალ და დაგვიწყებ..შევეცდები მაინც!..რა გინდა? პატიება გთხოვო?ისევ სიყვარულში გამოგიტყდე?გამოგიტყდები..მიყვარხარ! მაგრამ შენ ამას ვერ გაიგებ..ვერა..არა..მორჩა..შენ მე ვერ მაპატიებ..ბოდიში
_დაწყნარდი.მე მხოლოდ მინდოდა მეთქვა…
_ვიცი არა ამის შესახებ არა
-აბა რის შესახებ?ა..მახსოვს…ჩვენ შორის არაფერი არ ყოფილა,და ვერც ახლა იქნება…ნუ შენ უბრალოდ გართობა მოგინდა..გაერთე?
-არა
-კარგი!კიდევ მოგწონს ჩემი წამება..გსიამოვნებს?
-არა!
-აბა მაშინ რა? რისი თქმა გინდა?ნუთუ შენ ფიქრობ რომ მე დავიჯერებ?!…არანაირად! მაპატიე …ჩემი ცხოვრება შეიცვალა და მე ის აღარ ვარ რაც ადრე ვიყავი……მე უბრალოდ მიყვარს...არ ვარ საყვარელი,მაგრამ მიყვარს.მე ბედნიერი ვარ იმ ფიქრით რომ მიყვარს…იცი ეს ძალიან მაგარია!!!მაგრამ მე არ მინდა დაგაძალო რომ იგივე გრძნობით მიპასუხო,მე ეს არ მჭირდება…მე ამას გულით ვგრძნობ და არა თავით!..…
-სულელო…
-შეიძლება იცი …რაზეც გელაპარაკები!შენ რა გინდა ჩემთან?მითუმეტეს ჩემს გრძნობებთან!დავიღალე..…დავიღალე მარტოობით!მაპატიე!მე წავალ,კარგი?
-წადი…
ბიჭმა გზა დაუთმო!…გოგონას რა თქმა უნდა წასვლა არ უნდოდა……
…კი დავრჩე
...
Read More
|
დეას სახლთან ახლოს, გზის პირას, პატარა კაფეა, ჭადრის ხეებით გარშემორტყმული. გარეთ მდგარ ერთ-ერთ მაგიდას ოთხი კაცი შემოსხდომია, ლუდს სვამენ და თან ეწევიან. მათ შორის ერთი ლუკაა. მათი მიმართულებით ავტომობილი მიჰქროდა, როდესაც კაფეს გაუსწორდა, ავტომობილიდან სროლის ხმა გაისმა.
კაფეში ქაოსი შეიქნა. იქაურობა ქალების წივილმა დააყრუა.
ლუკას მკერდზე გასისხლიანებული დეა ჰყავდა მიკრული. ჯიბიდან ქალის ყელსახვევი ამოიღო, რომელსაც მუდამ თან ატარებდა, ჭრილობაზე დაადო და ხელი მჭიდროდ დააჭირა.
-დეა, ჩემო სიხარულო, შენ აქ რა გინდოდა?!
-ლუკა, მინდა ის გითხრა, რის შენგან გაგონებასაც მთელი წელი ველოდი...
-არა, ანგელოზო, გაჩუმდი, ახლა შენთვის ლაპარაკი არ შეიძლება!
-ლუკა, მიყვარხარ! მინდოდა ეს პირველს შენ გეთქვა, მაგრამ, ახლა, რაღა მნიშვნელობა აქვს? -გამშრალი ტუჩები გაილოკა-ჩვენს ლევანიკოზე იზრუნე! იცი, როგორ გგავს?!
-დეა, ჩუმად!
-ლუკა, ხომ გჯერა ჩემი, გჯერა, რომ ლევანიკო შენი შვილია?
-ჰო, მჯერა, მჯერა! მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ!.. სისულელე ჩავიდინე მაშინ რომ მიგატოვე, როცა ყველაზე მეტად გჭირდებოდი, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა, მეშინოდა იმ ნაძირლებს რამე არ დაეშავებინათ შენთვის. მთელი ეს დრო შენთან მოსვლა მინდოდა, მინდოდა ამეხსნა ყველაფერი, მაგრამ ვერ ვბ
...
Read More
|
ბიჭუნა ჯანმრთელი დაიბადა, მცირე ტრამვებს თუ არ ჩავთვლით, რომელიც მშობიარობის დროს მიიღო. დეა კი...
-თქვენ ალათ, დეას ახლობლები ბრძანდებით, არა?-იკითხა სამშობიარო ბლოკიდან გამოსულმა ექიმმა.
-დიახ.-უპასუხა ნიამ.
-ბიჭუნა ჯანმრთელი დაიბადა. აი, დედა კი...
-რა ჭირს ჩემს შვილს? -იკითხა დეას დედამ-ქალბატონმა ნინომ.
-ვალდებული ვარ, გითხრათ, რომ მას გული დაუავადმყოფდა. მაქსიმუმ, სამი თვის სიცოცხლეღა დარჩა.
-არა... ჩემი გოგონა... არა... ღმერთო... შეუძლებელი!... ის ხომ ჯერ ასე ახალგაზრდაა... შენ დაიფარე, უფალო!-ატირდა ქალი.
-დეას ნუ ეტყვით ამის შესახებ!-სთხოვა ექიმს ნიამ და ნინოს ჩაეხუტა.
დეას სანახავად პალატაში შესული დედა, ქმარს ეტყვის მათი ქალიშვილის შესახებ. ძილ-ბურანში მყოფი დეა ყველაფეს გაიგებს
....................................
20 დღის შემდეგ, დეა მშობლებს ეტყვის:
-ჩემი ავადმყოფობის შესახებ ვიცი. ბავშვის მამა უნდა ვნახო და როგორმე დავუმტკიცო, რომ ლევანიკო მისი შვილია, იგი ვალდებულია იზრუნოს ბავშვზე...-ცოტა დააყოვნა- მე რომ აღარ ვიქნები...
-დეა, არც გაბედო მისი ნახვა!-უყვირა ბატონმა დავითმა-მასთან ურთიერთობა ახლა საშიშია.
-კართან მისულინდეა უკან დაბრუნდა. წარბები შეჭმუხნა და მამას ჰკითხა:
-რატომ? <
...
Read More
|
-რაა?-იყვირა მან. ხმაზე ეტყობოდა, რომ მოსმენილი არ ესიამოვნა.
-მალე მამა გახდები, ჩვენ პატარა ანგელოზი გვეყოლება, რომელიც დედოკოს ძალინ ეყვარება, იმედია, მამიკოსაც...-გაუმეორა დეამ და გაუღიმა.
-დარწმუნებული ხარ?
-ჰო.
-იქნებ...
-რა იქნებ?
-ეგ ბავშვი...-ცოტა დააყოვნა-ნამდვილად ჩემია?
დეას ღიმილი ბაგეზე შეეყინა.
-ამას როგორ მეუბნები?-აცრემლებული თვალებით და გაბზარული ხმით ჰკითხა გოგონამ.
-ამას ნებისმიერი კაცი იკითხავდა, რა გარანტია მაქვს, რომ ამ ბავშვის მამა, თუ საერთოდ ელოდები მას, ნამდვილად მე ვარ?!
-ლუკა, ასე ნუ ხუმრობ!-ტირილს ცოტათა აკლდა დეას.
-მე არ ვხუმრობ!-მე ხმა გაიმკაცრა ლუკამ.
დეა შეტრიალდა და კარისკენ წავიდა. ლუკას გახედა, მან კი თითქოს არაფერი მომხდარაო, სიგარეტს მოუკიდა და დივანზე გაიშხლართა.
გოგონამ კარები მოაჯახუნა, კიბე ჩაირბინა და გარეთ გავარდა.
ქუჩაში ისე წვიმდა, ლამის ცა ჩამოიქცა.
დეა ატირდა, კაპიუშონი გადაიხურა და გზას ჩქარი ნაბიჯით გაუყვა.
........................................
დეას ძლიერ ტოქსიკური ორსულობა აქვს.
ლუკას იგი არც გახსენებია...
ნია კი გვერდიდან არ სცილდება მეგობარს.
..........................................
6 თვის შემდ
...
Read More
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 3 სტუმარი: 3 მომხმარებელი: 0 |
|
|
