-რაა?-იყვირა მან. ხმაზე ეტყობოდა, რომ მოსმენილი არ ესიამოვნა.
-მალე მამა გახდები, ჩვენ პატარა ანგელოზი გვეყოლება, რომელიც დედოკოს ძალინ ეყვარება, იმედია, მამიკოსაც...-გაუმეორა დეამ და გაუღიმა.
-დარწმუნებული ხარ?
-ჰო.
-იქნებ...
-რა იქნებ?
-ეგ ბავშვი...-ცოტა დააყოვნა-ნამდვილად ჩემია?
დეას ღიმილი ბაგეზე შეეყინა.
-ამას როგორ მეუბნები?-აცრემლებული თვალებით და გაბზარული ხმით ჰკითხა გოგონამ.
-ამას ნებისმიერი კაცი იკითხავდა, რა გარანტია მაქვს, რომ ამ ბავშვის მამა, თუ საერთოდ ელოდები მას, ნამდვილად მე ვარ?!
-ლუკა, ასე ნუ ხუმრობ!-ტირილს ცოტათა აკლდა დეას.
-მე არ ვხუმრობ!-მე ხმა გაიმკაცრა ლუკამ.
დეა შეტრიალდა და კარისკენ წავიდა. ლუკას გახედა, მან კი თითქოს არაფერი მომხდარაო, სიგარეტს მოუკიდა და დივანზე გაიშხლართა.
გოგონამ კარები მოაჯახუნა, კიბე ჩაირბინა და გარეთ გავარდა.
ქუჩაში ისე წვიმდა, ლამის ცა ჩამოიქცა.
დეა ატირდა, კაპიუშონი გადაიხურა და გზას ჩქარი ნაბიჯით გაუყვა.

........................................

დეას ძლიერ ტოქსიკური ორსულობა აქვს.
ლუკას იგი არც გახსენებია...
ნია კი გვერდიდან არ სცილდება მეგობარს.

..........................................

6 თვის შემდეგ, დეას ნაადრევი მშობიარობა დაეწყო. ექიმებს არც მისი და არც ბავშვის გადარჩენის იმედი არ აქვთ.
თუმცა...

გაგრძელება იქნება...