დაიცა, ერთი გზა გვაქვს
მე და შენ სულო!
მაგრამ მე უფრო ადრე ვჩერდები..
და გზაში ვინმემ რომ შემიქციოს,
მენდე, სულ მალე წამოგეწევი.
წამოგეწევი და თუ შიშისგან
ჩამოგიტოვებ უკან წაქცეულს,
ნუ გეწყინება, დავბრუნდები და
ამოგიკერავ კაბას დახეულს.
მერე გიყურებ გათენებამდე,
ასე სავსეს და ასე დაქცეულს.
ღამის სიშმაგე დამტეხავს ძვლებში,
შემომაკვდება ძილი მთვარეულს.
და მერე გული შენგან გაქცევას,
ვერ აპატიებს ფეხებს და - წყეულს
დასჯის სულ მცირე თვითმკვლელობით და
მიასამარებს სადმე - გახვეულს..
მერე ფეხს მიმკრავს ვინმე რომ გვამი -
ვანაგვიანებ თურმე სანაგვეს,
ვიცი შორია იქამდე ღმერთო,
და ვიცი იქნებ ახლაც გავთავდე.
ღამეს სიბრაზე აჯავრებს ჩემი
და არ მინდა რომ ამითვალწუნოს.
ვხედავ გაპარვას აპირებ ჩემგან,
დაიცა ერთი გზა გვაქვს, ჩვენ ორს - სულო!
|
