...მე დავიღალე ჩემი ნაკლოვანებებით და მსურს ამოვავსო ჩემი სული რაღაცა სიუცხოვით....
ვებრძოლო სიკვდილს....
გავექცე სიცოცხლეს....
ალბათ აღმოვჩნდები სიკვდილსა და სიცოცხლის შუა ნაწილში,რომელსაც არ ვიცი,რა შეიძლება დაერქვას....
გავიყინები მისწრაფებების კონტინენტზე...ჩამოვდნები...გავუფერულდები და გავქრები....
შემდეგ აღარ ვიარსებებ....
მინდა სიცოცხლე-ვინატრე მე და დავაშავე...დღევანდელობა მაჯარიმებს წარსულში ქექვით....
ვიხდი საფასურს....
ვაფარებ მას მოგონებების რძისფერ სუდარას......
ფიქრებმა ჩამოყარეს ტკივილებით გამხმარი ყვითელი ფოთლები.....
მალე ალბათ დამიზამთრდება ჩემს ცივ გონებაში..ჩემი სხეული ჩაიცვამს თეთრ სამოსელს....
ირგვლივ სიწმინდე დაისადგურებს....
ველოდები გაზაფხულს..მაგრამ არ ვიცი,როდის გაიყვავილებს ჩემში....
სამოთხის კართან ველოდები მწარე განაჩენს.....
მალე კი ალბათ გავუყვები ჯოჯოხეთის გზას.....
უსასრულობამ გამიძარცვა იმედებით სავსე ნიჟარა და იმედები მასში შთაინთქა.....
მსურს უსასრულობას გამოვექცე იმ კლანჭებიდან....
იმედები კი დავაბინავო ჩემი სხეულის ყველა სივრცის ყველა განედზე....
ამოვავსო იმ მარტოობის ჭუჭრუტანები,რომლებმაც ასე იმრავლ;ეს ჩემში და ასე დამასახიჩრეს...
ჩუმი ბილიკებით გავეშურები უსასრულობისკენ....გზაზე დავტოვებ ჩემს ნაკვალევს...იქნება ვინმე შეუდგეს ამ გზას და ამომიცნოს კიდეც....
უსასრულობის სასრულ წერტილს მინდა მივაგნო...რადგან ვიარსებო....
თორემ ისევ დამიზამთრდება სულში...
დღევანდელობა ისევ დამაჯარიმებს ყვითელი,გაცრეცილი ფიქრებით.....
|
