შენ ეხლა ზიხარ მარტო კაფეში
და მოგონების გწვავენ ცრემლები,
როგორ ჩაგიქვრეს იმ ყრუ ღამეში
ლურჯ ოცნებათა ცის შადრევნები.
შენ მარტო ზიხარ და არვის ელი,
აუტანელი ტანჯვით ივსები.
გინდა მოვარდეს უეცრად მკვლელი
და გამოგღადროს დანით კისერი.
მაგრამ ნუგეში არც მაშინ არის,
თუ გინდ ვარდებმა ზღვები დაჰფაროს
აჰფაროს
ყველა ფოთოლი რომ მოსწყდეს ყვავილს
რა დააკლდება ამით სამყაროს?
ყველა ფოთოლი რომ მოსწყდეს ყვავილს
სხვა ყვავილები მრავლად იქნება,
მაგრამ დამჭკნარი გული ძვირფასო,
გწამდეს არასდროს არ გარდიქმნება.
|
