უფლის ოცნებამ თუ დაგბადა მსუბუქი ასე,
შემოექეცი მოციქულად უცხო ზეცათა,
შენ შეიფარე სიყვარული და მიიმსგავსე,
ფრთა მოუჩრდილე მას, რომელიც შენად გეწადა.
შემოგხარიან ყვავილების შორი გუნდები,
მე კი შენებრი ლაღი ფრენის მდევენ დარდები,
როცა ნათელი ტევრებიდან დამიბრუნდები
და დედამიწის ოდინდელ ტვირთს დაუზავდები.
შენს მქრქალ მინანქარს ეშინია ჩემი სიმძიმის,
მზისკენ მიიწევ, მღლის სიმაღლის უცხო ნაწილი,
ტატნობს უტოლე უცნაური ფრთების ციმციმი,
და ღრუბლებისკენ უსალბუნო სევდა გაცილებს.
|
