ორივეს სხვადასხვა გვქონია ბედი,
ერთმანეთს როგორ შევხვდით ანდა,
შენ - ცისკენ აღერილი გედი,
მე - ზღვაში ჩაძირული ანძა.
შენ - მოდრეიფე ზვირთი,
მე - ნაპირს მიმსხვრეული ტალღა...
შენ - მარად დაუმცხრალი ნიჭი,
მე - მხოლოდ დადუმება, დაღლა.
გზად ათას საფეხურებს ტოვებს
კვლავ წყვილთა უსასრულო წყება,
მე შენში აღმაფრენა ვპოვე,
შენ ჩემში ცრემლები და წყენა.
და უხმოდ მიმატოვე მარტო,
შენ კარი მომიხურე ცივად,
მე ფიქრთა ქარავანი მართობს,
და გული უსასრულოდ მტკივა..
