მახსოვს,
გნატრობდი და მაინც გაგიხსენე...
რა ვქნა უშენობამ სევდას მიმაჩვია...
ჩემგან ბორკილები აიხსენი?
და ეს, ყველაფერი არად მიგაჩნია?...
მათოვს,
სიცისფრე და წამი შესაფერი...
ვიცი, მელოდება მაინც აღსასრული...
თურმე, დამავიწყდა ყველაფერი...
გარდა, სევდისა და სიყვარულის...
მახსოვს
ეგ თვალები, ასე ნაღვლიანი...
ჩემი განშორებით ასე დატანჯული...
შენი გამოხედვა, დარდიანი...
შენი მოლოდინი, დაქანცული...
ვიცი,
მონატრებას იმედებით ავსებ...
მახსოვს, სიმარტოვე წვიმაში და ქარში...
მაშინ, ზეცა იყო ვარსკვლავებით სავსე...
და რა გაგიჟებით, მიყვარდი მაშინ...
ეხლაც,
მენატრები ისევ გაგიჟებით...
მაინც, ჩემთანა ხარ, სანამ გული ფეთქავს...
მოვალ... სასთუმალთან ისევ დაგიჯდები...
და მოგონებები ისევ ამოხეთქავს...
|
