მხოლოდ შენთვის - 19 მარტში 2010

ვეძებ ისევ ფანჯრის მინაზე დაწერილ შენ სახელს , და ისევ ის ჩამქრალი ლამპიონები მელანდება , უსაზღვრო მოლოდინი , მენატრები , მაგონდები . . . .
დავდივარ ისევ დაგეძებ მაგრამ უაზროდ, უშენობა ისევ ისე მაწვალებს . . . ჩუმი მუსიკის სევდა მაგონებს იმ ღამის ტანგოს . . ზეცას რომ ვარსკვლავი მოსწყდება რას ჩაიფიქრებ ნეტავ. . . . . და აი ისევ ფიქრებში ისევ გაწვიმდა . . . რატომ მიკვირს შენ როცა არ ხარ ცრის , ნუ მეკითხები ნურაფერს პასუხს ხომ ისედაც ხედავ თვალებში , სხივებიც ვერ მათბობს მზის . . . ქარი ისევ უბერავს და ისევ მიაქვს დარჩენილი სითბოც . . თავისთვის უნდა ისიც ხო მიატოვეს , ვიღაცა ოცნებას ფიქრებით ანადგურებს მე კი უშენოდ მიჭირს , ნუ მეკითხები ნუ , ნურაფერს ნუ მეკითხები , ისევ ისმის სიმღერები სიყვარულზე , ისევ ვხედავ ხელჩაკიდებულ წყვილებს მაგრამ ისევ ისე უშენოდ , უშენოდ ვუყურებ მომავალს . . . მაგრამ შენთან ერთად წარსულს , ვიხსენებ იმ დღეებს . . . ბავშვურ საქციელებს ჩხუბებს .

. .. სწორედ მაშინ მახსოვს ყვავილების სურნელება . . . თავბრუს რომ მახვევდა . . ის თეთრი გრძელი კაბა და შენი შეყვარებული გამოხედვა . .. გახსოვს რომ გითხარი შენი გამოხრდვა მომენატრათქო , შენ კი მიპასუხე შეყვარებული არააო . . . ნეტა ჩემი ცრემლები თუ გახსოვს , ჩემი ბავშვური გამოხტომები . . .
მე გეკითხებოდი რა იქნება მომავალშითქო შენ კი მპასუხობდი ერთად ვიქნებით დამავიწყდა მეთქვაო ?! ალბათ ახლა გეცინება ამ სიტყვებზე ან საერთოდ თუ გახსენდება , მახსოვს მეუბნებოდი შენთვის შევიცვალეო ! მართლაც ასე იყო რა წამები იყო მაშინ რატომ არაა ეხლა . . . გაცვდა ოცნებები , იქრები , ფერები , ცხოვრების ფერები . . . უშენოდ გაქრა . და უაზრო ფიქრები მეძახიან შორს .

შენ ალბათ ბედნიერი ხარ არც გახსენდები რამდენი ხანი გავიდა? 1 წელი , თვე , კვირა , დღე თუ საათი იქნებ წამიც . მოასწარი დავიწყება ყველაფრის? Aარადა შენი ყოველი სიტყვა , ყოველი ამოსუნთქვა ისევ მახსოვს . . უაზრო მიზეზების გამო ინგრეოდა ყველაფერი , ყოველთვის …

ირევა აბზაცები და თითები უკვე სისულელეების წერას იწყებს . . . არც ჩერდება და იმის მიუხედავად რომ ხვდება აზრი არ აქვს . . ფიქრები ერთმანეთში იკარგება მაგრამ ერთი საერთო აქვს ყველას , ყველა შენზეა . . . შენთან გატარებულ ყოველ წამზე . . . ნერავ რას აკეთებ ახლა ამ წამს როცა მე ამ უაზრო აბზაცებს ვწერ

სამწუხაროა , რომ ჩვენს გრძნობებს სახალხოდ ვაჩვენებდით და მტრებიც მეტი გვყავდა , უბრალოდ ვწუხვარ ჩემი იმედების , ჩემი სიყვარულის და შენი ოცნებების გამო . ეს ხომ იყო მაგრამ არასდროს დაბრუნდება ძველი დრო . . . სიყვარული თამაში გვეგონა , ამ დროს საუკეთესო წლები გარბოდა . . .

მაშინ როცა შემ მე დამესიზმრე ყველაფერი მოვიგონე , უბრალო ფანტაზია იყო , ის თოვლიც , შენი ჩუმი ნაბიჯების ხმაც და Dდილაუთენია შენი ნაზი კოცნაც . . . გახსოვს მე და შენ როგორ ველოდით ზაფხულის დადგომას ? იცოდე რომ მე თუ არ დავბრუნდი ესეიგი ზამთარი დადგა !

როცა შენ ეხლა ამ სიტყვებს კითხულობ იცოდე რომ ამის დამწერი ცრემლებით შენს სახეს ხატავს