უკაცურია ჩემი ქუჩები,
ვერ უსალბუნებს მათგან ერთიც ჩემს მტანჯველ სევდას...
ჩემი სიმღერა ბინდისფრად ითქმის,
ხრწნას შეუპყრია ჩემი გული მიტოვებული.
აღარ მიველტვი სოფლებსა და ქალაქებს ახლა,
არც სამხრეთ ტევრთა სიველურე მიზიდავს მარტოს,
აღარ მინდება ზღვისპირ წასვლა და ხეტიალი,
არც მთა, მთვლემარე მწუხრის ნაცნობ
ვარსკვლავთა ჩრდილქვეშ.
უკვე მოვკვდი მრავალი წლის წინ,
გვამი კი მძიმე, ცარიელი, ეს ჩემი გვამი, ჯერ ცოცხალია.
|
