,,რაღა დავწერო?
რაღა შევქმნა?
რაღა გიამბო?
რაღას შევეხო ჩემს სულში და
ავახმიანო?
დამრჩა სევდა და
უსაშველოდ მუქი "ცოდვები"
და ,რომ დავწერო
წასაკითხად შემეცოდები...
ეხლა ზამთარი ნაადრევად
მინგრევს დარაბებს...
გადავიტანო იქნებ ბოღმა
დარდი,
ხვალამდე....
მერე სინათლე და სარკეში
ნაპოვნი ღიმი...
წამალზე მეტად გამიყუჩებს
ნაღველს და ტკივილს...
შემომათენდა, უშენობა
ფსკერისკენ მძირავს...
შენ ეხლა მასთან თავმიდებულს
ლამაზად გძინავს..
აი,რა არის მარტო მყოფი ქალის
ეჭვები?!
ხვალ პატიებას ამ ლექსისთვის
შეგეხვეწები!!!!
თუმცაღა ვიცი გადაწონის...
ბრაზსაც ვინახავ...
რადგან იცი,რომ უსაშველოდ
მე შენ მიყვარხარ!!!!!!!"
|
