ჩემი არსებობით შენ არასოდეს შეწუხდები, მაგრამ იმ გარსს ვერავინ გაარღვევს შენ რომ გარშემო მოგახვიე. არასოდეს მჩვევია ჩემი სულის პირველ თოვლს ვინმემ ტალახიანი ფეხი შეახოს. მე შენ მიყვარხარ და შენს თავს, სიყვარულს, არავის დავუთმობ.
ის ვინც მთელ სამყაროდ მიმაჩნია ვერავის გაუყოფ.
ასე იქნება მანამ სანამ მოგონების ყვითელი ფერები შენს ცხოვრებას უკითხავად არ ესტუმრება. როცა დიდი მონატრებით ჩაიკითხავ ძველ ბარათებს, როცა მარტოობას მთელი გულით შეიგრძნობ...
ნელი ნაბიჯებით შემოვალ შენს ცხრაკლიტულ ცხოვრებაში, უამრავ სიხარულის ყვავილებს გაგიშლი ფეხქვეშ და ჩუმად გეტყვი
"მე მოვედი"
|
