ტანზე კაბა მოგტმასნია
როგორც სურო,
და მაგ კაბით გინდა…
ისევ გამაცურო?
კაბის შიგნით გაუშლია
სხეულს ვარდი,
აღარ გახსოვს?
მაგ კაბაში შემიყვარდი…
ჭრელი კაბა ვერ გიფარავს
სავსე უბეს,
მაგ უბეში, ეს თვალები
დავაგუბე…
მაგ უბიდან საოცარი
გრძნობა კივის,
და განვიცდი, ჩემს უბეში
უხმო ტკივილს…
მოკლე კაბა ვერ გიფარავს,
მუხლის თავებს…
გაზაფხული, მარტს კაბაში
გაათავებს…
ისევ მესმის შორეული,
ოხვრა გედის…
ისევ კვნესის, შენს უბეში
ჩემი ბედი…
ჭრელი კაბა,
მოკლე კაბა
მოგტმასნია…
როგორც სურო
და მაგ კაბით…
ცდილობ, ისევ…
ეს თვალები გააცურო.
|
