ხანდახან როცა შენზე ფიქრები,
შემმოსავს ფრთებით მე გავფრინდები,
და როცა ისევ მომაგონდები,
ისევ მდის ცრემლი მცარე გოდებით;
ხანდახან როცა ვუყურებ მთვარეს,
გამახსენდები დავხუჭავ თვალებს,
მთვარე მახსენებს იმ ლამაზ დღეს,
შენ რომ შემომხვდი ვარდობისთვეს;
ხანდახან ციდან წამოვა წვიმა,
განვლილი წლების მორცება გლოვა,
გული ბერდება და ქრება ტოლვა,
ის გაზაფხულიც არასდროს მოვა;
ხანდახან როცა ამოდის მზე,
ოცნებაც ისევ შეისხავს ფრთებს
გავხედავ თოვლით დაფარულ მთებს,
და გავიხსენებ გაფრენილ წლებს;
ხადახან მთვარე ანათებს ბნელს,
ხანდახან წვიმა ასველებს დღეს,
ხანდახან მზეც შეიცვლის ფერს,
ხანდახან გზნობებს მეც უწერ ლექს...
|
