მეც ცოდვილი ვარ... სხვა რა ეთქმის ასეთ საქციელს -
შემყვარებია მეც ჩემივე ზნე და ბუნება;
გულმაც და სულმაც თავის მონად ისე მაქციეს,
რომ ჩემი ცოდვა, მგონი, აღარ განიკურნება.
ასე მგონია, ამ ქვეყანას სხვა არვინ არგებს,
რომ ძლივს ეღირსა მას სიცოცხლე ჩემი ბადალის,
რომ ღირსეული სადაც სიტყვა მოსწყდება ბაგეს,
ჩემი სიკეთის სახოტბოდ და საქებად არის.
მაგრამ როდესაც გამექცევა სარკისკენ თვალი
და ვხედავ სახეს, ნამდვილ სახეს, განა ნიღბიანს,
ვხვდები რომ ავი თავპატიჟით ამებნა კვალი
და სადღაც ავცდი ჩემს ცხოვრებას, კარგს და იღბლიანს.
|
