ზოგჯერ როდესაც ადამიანი გადახედავს ტავის განვლილ ცხოვრებას, საკუთარ თავს უსვამს სშეკითხვას : ’’რისთვის მოვევლინე ამ ქვეყნად?’’
’’მხოლოდ ტანჯვის და უბედურებისთვის....’’ თავის თავს თვითონვე სცემს კითხვაზე პასუხს... მაგრამ ახსენდება ის ბედნიერი წუთები, მხიარული სიცილი, მეგობრებტან შეხვედრას რომ მოჰყვებოდა. აი თურმე მარტო ტანჯვისთვის არ მოვლენილა ამ ქვეყნად... ის იმისთვის მოვიდა, რომ ცხოვრება ისწავლოს, მშობელი და საყვარელი ადამიანი გახდეს ვინმესთვის და იმ ადამიანებს გაუფერადოს წუთისოფელი, ვისთვისაც ის მეგობარს, შვილს, დას, ძმას, შეყვარებულს, ან უბრალოდ ძვირფასს წარმოადგენს... ასე რომ ადამიანებო, გაიღიმეთ და დააფასეტ სიცოცხლე, რადგან ის მართლაც ძვირფასია....
|
