ეს მე არა ვარ, ეს მე არა ვარ,
ოთახს რომ ლაღი სიცილით ვიკლებ,
მსურს, რომ გავექცე ფიქრთა ქარავანს,
მარტის მთვრეს და აპრილის ფიფქებს.
თორემ ეს მე ვარ, რომ არ მაძინებს
ხიდან ფოთოლთა უღონო ცვენა,
ეს მე მამძიმებს, ეს მე მამძიმებს
თუ მოგაყენე პატარა წყენა.
როცა რაღაცას ვერ ვარქმევ სახელს,
მეცოტავება სივრცე და ჟამი,
როცა ვიღაცის ფიქრიან სახეს
დავატარებ დ ვერ ვტოვებ წამით.
ეს მე ვარ, მე ვარ, თქვენც რომ გაძალებთ
ყველა დაგვალულს აპკუროთ ნამი,
მე ჩემი ღმერთი ასე მაწვალებს
და ჩემი წილი სივრცე და ჟამი.
|
