თოვლი გაქრება გზიდან,
შარას მოიცავს სევდა.
თითქოს
მიღიმის მზიდან
ჩემი ლამაზი დედა.
მოგონებათა ჩრდილში
ლამაზ ოცნებებს ვბედავ
და მეცხადება ზილში
ანგელოზებთან დედა.
ღამენათევი სევდით,
ცრემლშეუმშრალი თვალით
ლოცულობ ხატთან ჩემთვის
უსათნოესი ქალი.
მე მედგე ყველგან ფარად-
ზეცაში დაგებედება
და მეყვარები მარად,
ჩემო მშობელო დედა!
|
