ჩუმად ვარ...
ჩუმად ვარ..ისევე როგორც ჩუმია ეს დღეები და უფერული, როგორც წვიმის წვეთი...
ფერმიხდილ სურათზე ჩაკარგულა ჩემი ბავშვობა, ქარს ვატან საყვედურს რადგან გულში ვერ დავიტიე და შენ კი არ მიიღე...
მომიყევი რამე...
დამღალა დუმილმა
და ნელა ნელა ვკინძავ ყელსაბამს ...
მინდა ნატვრები შევაგროვო
და ფურცელ ფურცელ გავატანო ზღვას არდასაბრუნებლად...
მითხარი რამე...
კედლები ისევ მეჩურჩულება შენს სათქმელს..
კედლები, რომლებიც შენი თვალებითაა გაჯერებული...
შენ ყველგან ხარ და არსად...
შენ ჩემში ხარ და ჩემს იქით...
შენ ერთი ხარ და მაინც ათასი ყველასათვის დამალული...
ჩუმად ვარ...
რადგან ხმაურით დუმილი მივიღე შენგან ჯილდოდ...
მარტო დამტოვეო ჩემს ფერმიხდილ ოთახთან ერთად....
და მაინც...
ვერასოდეს დაგტოვებ მარტოს
|
