...ციოდა, ისე როგორც ყოველვის როცა შენ ჩემთან არ ხარ და ეს სიცივე ზაფულის მერე დაბინავდა ჩემს გულსჰი, სჰენტან ერტად... იქნებ ზამტარია და იმიტომ ცივა?!.. და ეს სიცივეც გაზაფხულის მოსვლისთანავე გაქრება?!-არ ვიცი... მგონი ეს სიცივე უპრო სჰენი მოსვლისტანავე გაქრება ვიდრე გაზაპხულის... ტუმცა სჰენ ხომ ჩემი გაზაფხული ხარ?... ცამით მაინც რომ იგრძნო თუ როგორ მიყვარხარ ალბათ არასდროს წახვიდოდი ჩემგან...მაგრამ მაშინ შეიდზლება ასე ძალიანაც აგარ მყვარებოდი...
...ქუჩასში წიმდა... ჩემს გულსჰიც, არა ჩემ გულსჰი ზაფხულის მერე სულ წვიმს, ქუჩასში კი პირველად იწვიმა... დეკემბერია...იწვიმებს აბა რაა? მაგრამ ჩემს გულში სულ დეკემბერია... დღეები ნელა და ერთფეროვნად გადიან... რაც შენ დაგკარგე ტიტქოს სჰეიცვალა სამყაროც... მეც სჰევიცვალე... სჰენც... ტიტქოს ყველაპერი და ყველა სხვანაირია ცჰემს გარსჰემო... ვგრდზნობ რომ აღარ მიზიდავს ბავშვური სულელობები... ათარ მაინტერესებს "ბენეტტონის" ქამარი მეკეთება თუ სხვა..."ლევისის" ჯინსი ტუ "დოლცჰე & გაბანნა" "ტომმყ" ტუ რაგაც ბანდზობა... ცჰემტვის უკვე სულერთია... მტავარი ხომ ისაა რომ სჰენ ცჰემტან არ ხარ... ე.ი. მარტო ვარ... სულ მარტო... ტიტქოს განსაკუტრებული არ ხარ მაგრამ ცჰემტვის სჰენ სულ სხვა ხარ... არ გავხარ არავის და ...და არ ვიცი რატომ, მაგრამ მე მარტო ის ვიცი რომ მიყვარხარ!!!
...ცვიმდა ქუცჰასჰი, გამე იყო... არა, არ იყო გამე, გამე მარტო ცჰემტვის იყო...მე მოვდიოდი იქედან სადაც გედზებდი და ვერ გნახე... გულსჰი ისევ ცოცხლობდა პაცაცინა იმედი სჰენი ტუნდაც დანახვის, და ბოლოს როცა აგარ ვპიქრობდი სჰენზე... აგარ მინდოდა არაპერზე პიქრი. სცორედ მასჰინ ცავაცყდი ქუცჰასჰი ერტ ნაცნობ სახეს...ახლობელს, მაგრამ სჰორეულს...და ე მივხვდი რომ მიყვარდი...მივხვდი რომ უპალმა გაგაცჰინა იმიოსტვის რომ მე მყვარებოდი... და აი მარტლაც მიყვარხარ... და ახლა როცა სჰემხვდი... ცინ.. ისე ახლოს რომ... სჰემედზლო მეტქვა ყველაპერი და ...იცი მასჰინ რა მინდოდა? ცჰაგხუტებოდი და ეს ცამი უსასრულოდ გაგრდზელებულიყო...მაგრამ არ სჰემედზლო... გამარჯობა რომ მაინც მეტქვა... მაგრამ არა... ტვალი აგარიდე და არ გიცანი... სჰენც ასევე მოიქეცი.. რატომ? რატომ ვერ სჰევდზელი სჰენტან სჰეხვედრა?!
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ და ალბატ მაგიტომ? სჰენ რომ მაინც მოსულიყავი ცჰემტან ხომ აგარსად გაგისჰვებდი, მაგრამ...
...ეს ცჰვენი ბოლო სჰეხვედრა იყო.. ტუ ამას სჰეილება სჰეხვედრა დაარქვა:) ალბატ არასდროს აგარ სჰევხვდებიტ.... მე მოვდიოდი... მტკიოდა გული, ცვიმა კი ცვიმა და მოგონება ხანჯლებად ატოვდა ცჰემს გულს... და მე მენატრებოდი... მიყვარდი... მოვდიოდი ქუცჰასჰი მარტო.. ან იქნებ მარტო არა, მაგრამ სჰენ რადგანაც ცჰემტან არ იყავი მარტო ვიყავი... რუსტაველზე ხალხი ირეოდა მაგრამ მე ვერავის ვერ ვამცჰნევდი... მერე? მერე ცრემლებმა ტავისიტ იპეტქა და მე უკვე ვეგარ ვგრდზნობდი 1000 ცჰემსკენ მოპყრობილ ტვალს... მე ვტიროდი...სადგაც გამქრალიო სახლები,ხალხი,ქუცჰა, ვიყავი მარტო უსასრულო სივრცესჰი და გხედავდი სჰენ... მარტო სჰენ... და მოვდიოდი სჰენკენ. მაგრამ რაც უპრო გიახლოვდებოდი, გსჰორდებოდი უპრო... მერე დავესჰვი მიცაზე.. ისევ რუსტაველი,ისევ ხალხი, ისევ სჰენობები... ახლა აგარ მოვდიოდი სჰენკენ. მივდიოდი საპირისპირო მიმარტულებიტ... სჰენ იყავი უკან და მე არც მომიხედია... მსჰვიდობიტ... სამუდამოდ... მაგრამ ტუ როდესმე გაგახსენდა გოგო, რომელსაც სიცოცხლეზე მეტად უყვარდი.. იცოდე რომ მას ახლაც უყვარხარ და სამუდამოდ ეყვარები.. მაგრამ არ მიიხედო, არ დაუდზახო, არ მოაბრუნო.. აგარ დაგიბრუნდება,უყვარხარ, მაგრამ, აგარ მოვა სჰენტან.სჰენ ხომ უკვე სასტიკად დაამსხვრიე მისი პატარა გული... სჰენ ხომ მისი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული ხარ? მაგრამ გპირდები რომ აგარასოდეს სჰევხვდებიტ ერტმანეტს...მე უკვე დაგსჰორდი.. აი მივდიოდი სჰემგან სჰორს და ყოველი ნაბიჯი მასჰორებდა სჰენს გიმილს... მაგრამ აგარ მინდოდა მეპიქრა სჰენზე.. სჰენ ხომ ისიც კი არ გაინტერესებდა მტკიოდა ტუ არა გული... და ახლა მსჰვიდობიტ... ვეცდები აგარ ვიპიქრო სჰენზე.. გახსოვდეს რომ აგარ მიცნობ... მივდიოდი და ვცდილობდი ყველა ნაბიჯისტვის ტკივილი და სჰენი სახე გამეტანებინა.. რამდენად მოვახერხე არ ვიცი.. მაგრამ.. რომ მომეხერხებინა ახლა ამას არ დავცერდი... ახლაც ვცდილობ ტიტოეულ სიტყვას გავატანო სჰენზე პიქრი მაგრამ.....
|
