მე ალბათ დიდხანს ვიქნები ბავშვი...
ანგელოზების და ღმერთის ჯიში,
და ჰონოლულუ, ტაიტი, ბაში,
ითრთოლებს ჩემი ხომალდის შიშით.
მე ადრეც დიდხანს ვიყავი ბავშვი...
ჯარი და ტახტი, ხმალი და სკიპტრა,
რაინდის ზუჩით, მათხოვრის ჩაჩით,
რამდენი იყო, რამდენჯერ გითხრა...
მე ალბათ მუდამ ვიქნები ბავშვი...
რომ მზით და წვიმით გალუმპულ ბავშვებს,
ჩავუჯდე ფიქრით დატვირთულ ნავში,
რასაც მათ გარდა ვერავინ ამჩნევს.
მე ვიცი მუდამ ვიქნები ბავშვი...
შევწვდები ზეცის მეწამულ კარბას,
ვიფრენ ოცნებით მოქარგულ ცაში,
და უკვდავებაც ეს არის ალბათ...
|
