ქურდულად ვუგორებ ცხოვრებას კამათლებს,
წაგება-მოგების საზღვარზე ვთამაშობთ,
რაც უფრო ფლიდი ხარ, მით უფრო ამართლებს,
აზარტი გიჩემებს და მაინც არ ნანობ.
გდარაჯობს სიფხიზლე ჭაობის კარებთან,
წესები საზღვრებში, აქ, თურმე არ არის,
რაც უფრო სიღმეში ეფლობი, ასეა,
ვიღაცა ფუკებად სინდისსაც აგაცლის.
სულ ცოტა ვისკიც და ამჩნევ რომ ქაქში ხარ,
(დაღვარა ათასი განცდები მზემ ცაზე),
მინდა რომ პარტია (დ)ავჩეხო თავიდან,
რისკი და ჭიდილი იმონებს ერთმანეთს.
ამ ხელში ჩიხში ვარ, მომიგებ (თუ) მაინც,
ხვალ ყველა გასასვლელს უკვე მე მოგიკლავ,
ფორტუნაც იცვლება, დაჯდება დუ შაში,
ცხოვრებას ვუგორებ კამათლებს შორიდან.
|
