სადღაც უკვე თენდება,
ჭკნება, ჭკნება ვარდები,
მალე დრო გაჩერდება
და წარსულს ჩავბარდები
სადღაც ქრება ვარსკვლავი,
ისმის ჩუმი გოდება,
მერე ხმა გულსაკლავი,
სიკვდილი ახლოვდება
ცაზე მთვარე ილევა
და ტაძარში სანთელი,
არც ლოცვა, არც მხილება,
მხოლოდ ცრემლი დამწველი
ჩემი ტანჯვა, წვალება,
სულს სულ არ დააჩნდება
და ჩუმი აღსარება
ისევ ჩემთან დარჩება
ტაძრიდან კი საფლავის
გაძნელდება მიგნება,
იქ ცრემლი უამრავი
და ვარდებიც იქნება.
