გულს უშენობით დაღლილს დაქანცულს,
გულის კარებთან დაუკვნესია,
დიდხანს ვერ გნახავ და ვიტანჯები,
ხშირად რომ გნახო უარესია,
გაბრაზებულა ჯიუტი გული,
სულსი ტკივილი ჩაუთესია,
ნუღარ მაწამებ ბრალდებულივით
უცებ მომკალი უკეტესია,
ისე საშინლად მომენატრე რომ
ფიქრები მტრედად შემომესია
უბრალოდ მე ვწერ რასაც განვიცდი,
და ნუ იფირებ რომ ეს ლექსია,
არ შემიძლია მე ლექსი ვწერო,
აღიარება ჩემი წეისა,
როცა უშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არ ვარსებობდე უკეთესია.