ეხლა ვხვდები ფიროსმანი რას დარდობდა,
შოთა თამარს რომ აქებდა- ვის ნატრობდა!
ვისთვის შექმნა ღმერთმა მისი უკვდავება?
–იმიტომ რომ სიყვარული შენთვის ეთქვა!
ამ სამყაროს მთელი აზრი შენში ჩადვეს
და რატომღაც შენი თავიმე მომანდვეს!
გავისარჯო,– მინდა ჩემით ისაზრდოვო,
იქვე მოვკვდე თუ ოდესმე მიგატოვო!
|
