,,მთელი ცხოვრება მხრებით ვატარე,
მთელი ცხოვრება ღიმილს ვმალავდი....
ქარში, წვიმაში გამომატარე...
დ ახლა, თითქოს, დავპატარავდი...
მთელი ცხოვრება ვავსებ ნაპრალებს,
ვეძებ ბილიკებს, მთებში მიმავალს...
მე უშენობა ქარს დავაბრალე
და ახლა, ფიქრებს მთებიც მიმალავს...
მთელი ცხოვრება ვათრობ ყვავილებს,
სადღაც იქ, მელის ხმელი ჭადარი...
ხვალ უშენობას ავიყვავილებ,
და ახლა, მაინც ფიქრებს დავხარი...
მთელი ცხოვრება ფიქრებს ვუნდები,
მთელი ცხოვრება სიზმრებს ვიხსენებ...
მივდივარ, მერე ისევ ვბრუნდები...
და ახლა, ისევ მთები მისმენენ...
მთელი ცხოვრება ფიქრში გავლიე,
მთელი ცხოვრება ფიქრებს მივანდე...
მთელი საღამო შენით ავრიე...
და ახლა, ისევ ვფიქრობ, დილამდე..."
|
