ვერასდროს დავთვლი ვერასდროს,
რამდენჯერ მიღვრია შენთვის ცრემლები,
და ამ სიყვარულს, ამ უკვდავ გრძნობას
მე ჩემი ნებით ვნებდები.
არ შემიყვარე,სასტიკად მტანჯე,
მე შენს თაფლისფერ თვალებს ვემონე,
დაუფიქრებლად მოგკლავდი უმალ,
შევუერთდები ამით დემონებს...
მთვარეს რომელსაც სულ ესმის ჩემი,
ვეჩურჩულები, ჩემს სევდას ვანდობ,
მე შენზე ვფიქრობ, მაგრამ მე ვიცი
რომ ამ დროს ჩემზე შენ არც კი დარდობ.
ნეტევ შემეძლოს მოვიდე შენთან,
მოგიახლოვდე მთვარიან ღამეს,
მერე წავალ და კვლავ მოვუყვები
ამ ისტორიას მთვარეს..
.....................................................
ყოველტვის როცა ვიხსენებ წარსულს
და ვუკვირდები მომავალს ავსულს,
ვხვდები,ბავშვობა,ეს ის დრო აირის
როცა არე-მარე ვარდისფერია...
გჯერა, რომ არსებობს კეთილი ფერია,
ის მოვა სჰენთან მოგიტანს სიხარულს,
გეტყვის:’’რომ გაიზრდები, იპოვი სიყვარულს’’
გჯერა რომ მოვა ლამაზი პრინცი...
ის არ სეგიყვარებს!!!შენ ეს არ იცი,
გული გაგიტყდება,ვით გატეხილი ფიცი,
ფიცი რომელიც დადო ხოს ძირში,
რომ ეყვარებოდი სიკვდილის ძილშიც...
ნუ გგონია რომ ია შენთან კიდევ მოვა...
დღეიდან შენს გულში დაიწყო თოვა,
ფიფქებს დაუჯერე რომ გეუბნებიან
’’ნუ ელოდები, ის აღარ მოვა...’’
|
