***
რა დიდებული იყო კონცერტი
რა საოცრებად ჟღერდა მუსიკა,
ბახი,ბეთჰოვენ და თვით მოცარტი
სცენაზე თოვდა ფერთა მისტიკა.
ყოველი სიმი,ყოველი ბგერა,
მელანქოლიური სონეტა მთვარის,
ყრუ ბეთჰოვენის ბედზე სიმღერა,
თითქოს არხევდა კლავიშებს ქარი.
და მე ვხვდებოდი,ვუსმენდი თვით ღმერთს,
ზეცით გარდმოსულს აქ ამ სცენაზე,
ვლოცავდი იმ წამს,მე მხოლოდ იმ ერთს,
ვინც მოავლინა სითბო,სინაზე,
შეწყდა აკორდი,დადუმდა ბგერა.
ნელა დაეშვნენ მუქი ფარდები,
წამით დაიწყო ახალი ერა,
ატირდნენ თითქოს თეთრი ვარდები.
|
