სისხლიანი ყავილი ხარ ,ჩემი გულიდან ამოგლეჯილო სტრიქონო! იყავ სახრჩობელას ბაწარი ჩემი მტრისათვის და მაშველი თოკი კლდიდან ჩაცურებული მეგობრისათვის!
ტანჯვით იშვი შენ და მტკიცე ხარ! არ გაწყდები!
ყვავილი ხარ მეთქი გითხარი და ტოკს კი შეგადარე, მომიტევე! ყველაფერი ხარ შენ შვებისა და ტანჯვის მომნიწებელო....თუ მომწყინდა ამგვარი ცხოვრება შენ აგირჩევ იარაღად......ვიცი არ მიმტყუვნებ....და მე კვლავ ავღორძინდები ამ ქვეყანაზე.გესმის მკითხველო?
თუ ვერ გაიგე ინდოელ მოგვს კითხე და აგიხსნის საკუთარი ტანჯვით აღმოცენებული ყვავილის შხამისაგან მოწამლულნი,როგორ ინკურნებიან ამ სენისგან.ეს სენი კი გამუდმებული ეწვი და შიშია.შიში ვაი ტუ არ გამიძლოს ყვავილის ღერმა და სიკვდილის წინ ისეთი ზმანება არ ვიხილო რის ძალითც ვეგარ ავალ სულში არსებული ტაძრის გუმბათზეო.ხოლო როცა ამ გუმბათს თავზე მოექცევი დაინახავ როგორ ეცემიან დიდნი და აღზევდებიან გლახაკნი!დაინახავ მშვიდობა სუფევს თუ მტრობა ამ ცათა შინა და როცა მოგბეზრდება ამ ამბის ცქერა ისევ ა,მ თოკით დაეშვები ძირს......თოკით რომელიც სისხლიანი ყვავილია შენი სულიდან ამოგლეკილი!მაშ, იხარე!
შენ არასდროს დაჭკნები ჩემი ცრემლით ავსებულ ლარნაკში!
|
