ჩემი ცხოვრება მიდის, ნელია… და ჩემი ტანჯვის გაგება ძნელია ძნელია გიყვარდეს ვინმე გაგიჟებით, მაგრამ ჩემს ტკივილს ვერასდროს ვერ მიხვდებით…
სიყვარულია მუდამ რომ მტანჯავს და ჩემს თვალებში შენ სახელს ქარგავს… ამ ლექსს თან დიდი გრძნობები ახლავს, მაგრამ ამის თქმას აზრიც კი არ აქვს.
მივყვები ცხოვრების დინების კვალს, ვუყურებ მე შენს ცრემლიან თვალს, მაგრამ ეს ცრემლი ეკუთვნის სხვას და ჩემს ცხოვრებას აზრიც აღარ აქვს…
............................................................
როდესაც სევდა კვლავ დაიპყრობს გულის ნაპირებს და მელნის წვეთი კვლავ გაავლებს იისფერ ასოს, მაშინ მაწვება გულზე დარდი, ტირილს ვაპირებ, ყოველი წამი იმ დღეების ჩემს გულში მახსოვს... ჩამავალი მზე ეთხოვება ნაცრისფერ ტალღებს, ის ყოველ ღამე თავს იკლავს და მერე ფეთქდება, რომ გვაგრძნობინოს ბუნებისა ჩვენ სილამაზე, მაგრამ მზის ჩასვლა დღეს რატომღაც ძლიერ ფერხდება აგერ შორიდან დავინახე უცხო ყმაწვილი, იგი მოაპობს ბლანტი სივრცის უფორმო ტალღებს, მირბის უაზროდ, უგზოუკვლოდ, სასოწართვილი და ჰარმონიას ბუნებისას იგი კვლავ არღვევს..
|