ჩემი თითების უმწეო ცეცხლი
და მაქმანივით ძველი სურვილი
არ ვიცი ახლა რომელს ახელებს...
შოპენს თუ მოცარტს,
ჰანგები მღვრიე და არეული
თვითმკვლელობამდე მისულ ქალივით
ცახცახებს როცა.
ვინატრე შენთან და დაგიზავდი...
მსუბუქ ფლირტებით არ მსურს დაგღალო,
არც დაგავიწყო, არც გაგახსენო
თავიც და დროცა...
მოვა ვიღაცა უფრო ქალური,
ან ფერიული ან სატანური
და ჩემს მაგივრად, გთხოვ, აპატიე,
დაუკრავს მოცარტს...
შენ კი დაემხე საკუთარ ჩრდილზე
და წყევლასავით წარმოთქვი ლოცვა...
|
