მე შემშლის ღამე,უშენო ღამე,

კვლავ ავტირდები როგორც პატარა,

და თითქოს მიკვირს, დაღლილმა გულმა

ამდენი დარდი როგორ ატარა... 

და მიდის ფიქრი ლაბირინთებში,

ეს უშენობა ო,რა ძნელია,

კვლავ ჩამისაფრდა სევდის ფერები,

ირგვლივ ყოველი თითქოს ბნელია.

მინდა მოგიძღვნა ათასი ლექსი,

ათასი კოცნა,ფიქრი ათასი...

არ მეშინია ამ ქვეყნად არვის,

თუნდ მყავდეს მტერი ათიათასი.

რადგან ეს გრძნობა მე ძალას მმატებს,

მინდა რომ მხოლოდ შენთვის ვიწვოდე,

ეს სიყვარული მაცოცხლებს დღემდე

და ეს ყოველთვის მინდა იცოდე!