მენატრება შენი სახე,

ამ დილითაც სიზმრად გნახე.

ისევ მათბობს შენი ფერი,

არ მამშვიდებს არაფერი.

აღარ მშველის ლექსის წერა,

ზურგით მიდგას ბედისწერა.

დამავიწყდა უკვე ლოცვა,

მახსოვს მხოლოდ შენი კოცნა.

თავში დამსდევს ერთი აზრი,

ვერ გავუგე შინაარსი.

ვერ დავხატე გრძნობის ფერი,

ყალბი გახდა ყველაფერი.

ვერ ვუყურებ მწვანე ჭადრებს,

ვეღარ ვხედავ რა შენს თვალებს.

არ მიპყრობდა ფერი ვარდის,

მაშინ, როცა გვერდით მყავდი.

დამეკარგა გრძნობა, სმენა,

აღარც ჩიტის მესმის სტვენა.

დამრჩა მხოლოდ დარდი, წყენა,

ერთადერთი ჩუმი რწმენა. როგორც ყოველთვის

ისევ მომენატრე

ისევ მომადგა თვალებზე ცრემლი

ისევ შენ გნატრობ

ისევ შენ გელი

ისევ ვლოცულობ რომ იყო ჩემი

ისევ წამომცდა მიყვარხარ მეთქი

ისევ შენს სურათს ვესაუბრები

ისევ აგორდა ფიქრის მორევი

ისევ ადიდდა მდინარე ცრემლის

ისევ ჩამესმის შენი ჩურჩული

ისევ ე მომდის შენი სურნელი

ისევ გამოჩნდა ცაზე ღუბელი

ისევ გადავშალე სევდის ფურცელი

მე უშენობას ვერ ვეგუები!!!! დავიღალე ვზივარ მარტო

თვალზე ცრემლი აღარ შრება

მზის სინათლე მეზიზღება

შენი სახე მესიზმრება

ნავრა,ოცნებაში

ჩემ ფიქრებში ისევ რჩება

გავიღვიძებ ყველაფერი,ღამის ბინდში იკარგება

დრო არ მინდობს

მიდის ნელა

სევდა ტანჯვა მემატება

შენი თვალები მელანდება

შენი კოცნა მენატრება

სიყვარულო სად ხარ ნეტა