მთავარი » 2010 » მაისი » 17
მესმის წვეთების ნაზი წიკწიკი
და სულს მიმშვიდებს ღამე თავნება,
იმ მოგონებებს შორით მოვისვრი
მე ის არცერთი არ მენანება...
შემოალანდე ფრთხილო აჩრდილო და მომაფრქვიე გრილი სურნელი,
ჩვენი გრძნობების დიად სიმაღლეს,
მუდამ დიადი ჰანგით უმღერი..
მომეალერსე ბნელო სიგიჟევ,თან წარიტანე სევდა ულევი,
მე ხომ მაჩუქე შენ შენი სუნთქვა,
მაგრამ მკვდარია ჩვენი სულები...
ჩემი მხურვალე,ობოლ ცრემლთა ჩამონარიდი,
ვარდის ფურცლების სურნელებას თან გაჰყოლიან... |
ოჰ,სიყვარულო შენს თმების სურნელს გამოვყოლივარ,
მარტოდ დარჩენილ ტაძრის სუნთქვა შვებით მანაზებს,
ცის აგმაფრენა ახლაც ისევ თვალებს მიცვარავს,
შუქი სანთლების მაფიქრებს და მკრთალად მანათებს...
ახლა,ამ წუთას ოცნებებშიც კი ვერ გეხები,
ცხადში კი ალბათ ეს მით უფრო გამიჭირდება
და იქნებ შევცდე?თუნდაც ჩემო,მინდა ვიცოდე,
მიმტევებლობა გრძნობებს როგორ გაერინდება... |
მოგიძღვნი სიტყვებს,მოგიძღვნი ლექსად...
მოგიძღვნი პროზად...სიმღერად...წესად...
გაჩუქებ სიზმრებს,სიხარულს ზეთა,
უმანკო გრძნობებს ხასხასა ფერთა...
გაგანდობ ნატვრის უხმო ნაბიჯებს,
რომელიც მხოლოდ გულში აბიჯებს...
გაჩუქებ ნიავს,ფოთლების გროვას,
ზაფხულის სითბოს,ფიფქების თოვას...
გაჩუქებ ქარში იდუმალ ამბორს,
ჩუმი ბგერებით სიცოცხლეს განდობ...
მერე გავქრები მკრთალ,ნათელ ჩრდილში,
ავირეკლები შენს თვალთა ჭრილში...
მცნებად დავტოვებ ფიქრების დგაფუნს
და გაზაფხულით სულგამთბარ ქარბუქს... |
ჩემი სულის აჩრდილებო გამაოცეთ,
მთის ნაპრალთა მღელვარ ნაჟურს აზრობთ,
აფეთქებულ გიჟ ყვავილებს აღარ ეტრფით
და სიჩუმის მდუმარება გათრობთ...
არ შემეძლო დამიჯერე,გვიანია....
უსინათლოდ ვუყურებდი ყოველს,
არ შემეძლო,არც არასდროს მინანია...
დავიღალე...ვერ აგიხსნი...გტოვებ... |
მიწას წარვსტაცე ჩემი ცხოვრება,
დღის სარბიელი...
მზე...
იდილია...
და გამკილავი,ჯადოსნურად მთრთვილავი მთვარე,
ჩემი გულისფრად შეღებილია...
სიცოცხლე ქრება,სიკვდილია მრავლისმეტყველი,
სულ მინდა რაღაც გაგიზიარო...
ერთგულო ჩემო...
მადლიანო...
იმედგამწყრალო...
როგორ მოვიქცე სიმები არ დაგიზიანო? |
საღამო იყო. ტელევიზორთან ისხდნენ და საშინელებათ კინოს უყურებნენ, იმის მიუხედავად, რომ ამ კინოთი ,მარი სულაც არ იყო კმაყოპილი, მეტიც ისე ეშინოდა ფრჩხილებს იამდა.
რეკლამაზე ნატამ იკითხა:
-თქვენი აზრით თორნიკე დაგვპატიჟებს?!
-სად?!
-რა სად?! რა შეკითხვაა მარი! რათქმაუნდა დაბდების დღეზე!
-მემგონი არა....-თქვა მარიმ.
-აი მე კი მგონია, რომ კი...
-მეც მასე მგონია კესო...ჩემიანი ხარ, მიეხუტა ნატა გვერძე მჯდომს.
-მმე რა ჩამეხუტოთ, აბა თქვენ იცით!-გაიბუსხა მარი, რაზეც 2 საათში ბევრი იიცნეს.
ლოგინში იწვნენ.
-შუქს ვინ აქრობს"?-იკითხა ნატამ.
-მე უკვე მნავს..._ტქვა კესომ.
-აბა, მე არ ავდგები, შანსი არაა-ტქვა ნატალიმ.
ორივენ მარის გახედეს.
-მოდი ანთებული დავტოვოთ!მეც მეზარება ადგომა.
-უი1უი! მატყუარა! შენ ადგიმა კი არ გეზარება, სიბნელის გეშინია!-დაცინა ნატალიმ.
-რა სისულელეა!-იუარა მარიამმა.
-სისულელე კი არა სიმართლეა!
-არა!
-კი!
-არა!
-კი!
-არა!
-გეყოთ!-ამოუვიდა ყელში კესოს მათი კინკლაობა.-მე ჩავაქრობ ოღონდ თქვენ ნუ ბუღთავთ ტვინს...
შუქი ჩააქრო.
ჩწვა და ზურგი აქცია გოგნებს.
-არ ვილაპარაკოთ?!-იკითხა ნატალიმ.
-მეძინება გოოგნებო...-წაილუღლუღა კესომ და თვალები დახუჭა. მაშნ ნატიმ მარის გადახედა.
-ჩვენ რა ვქნათ?!
-იმის მერე რაც თქვენ ძალით მაყურებინეთ ის "სტრაშილკა" რაღა დამაძნებს მთელი ღამე.
ნატალის გაეცინა.
გააბეს ლაი-ლაი. როდის ან როგორ ჩაეძინათ თვითონაც ვერ მიხვდნენ.
დილ
...
Read More
|
გაეკიდე რაა...! არ გაუშვა შენ ხომ ის გიყვარს ნუ დაუთმობ მას სხვას .... ნუ დგახარ მასე უმოქმედოდ ცხოვრება ხანმოკლეა გთხოვ გაეკიდე დაიჭირე არ გაუშვა ჩაკიდე ხელი ის ხომ შენია მას ხომ უყვარხარ !ის შენ გეკუთვნის ნუ დაუთმობ მის სიყვარულს სხვას....ცხოვრება ძალიან მკაცრია,ძალიან ძნელია და მარტოს გაგიჭირდება არ გაუშვა გთხოვ არ გაუშვა ის შენ გელოდება ნახე მიდის არ უნდა უკან მოიხედოს და ცრემლები განახოს დაიჭირე ,ჩაეხუტე ,მოეფერე ,გაუფრთხილდი ,შეაყვარე სიცოცხლე მას ხომ ის სძულს იმიტომ რომ ძალიან მკაცრია ის მისთვის.ნუ მოექცევიუ მას შენც ისე ,როგორც სხვებიი ის სუსტია დაუცველი.დაიცავი რააა...ჩაკიდე ხელი ნუ გაუშვებ მარტოოო...რატომ არ გესმის რა სულელი ხარ ნუ გაუშვებ ბოლოს იცოდე მწარედ ინანებ სიყვარულს ვერ დაიბრუნებ და სინანულიც დაიგვიანებს....
__არ მინდა წასვლა ,რომ წავიდე რაღაც სისულელეს ჩავიდენ!
__მე შენ ა რ მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ ! გაიგე ეხლა?
__ხომ მაგრამ მაშინ ის სიტვები? ყველაფერი ის ნუთუ ტყული იყო?
__კი იყო და შენ რა დაიჯერე?
__შენ ხომ გიყვარდი...
__მიყვარდი? მიყვარდი? შენ რა სულელი ხარ ?
__არა არ მჯერა ნუთუ ეს შენ ხარ?
__კი მე ვარ შენ კი პატარა ბავშვი ხარ ,რომელსაც მხოლოდ ის სჯერა რისი დაჯერებაც უნდა
__შეიძლება მე ბავშვი ვარ მაგრამ შენ ვინ ხარ? არაკაცი? ნაგავი?
__გეყოფა!
__რა მეყოფა? ეს კიდევ ცოტაა შენთვის,მაგრამ რომ გავაგრძელო კიდე დიდი ხანი ვეღა
...
Read More
|
იყო დრო როცა მე შენ მიყვარდი,
სუყველაფრის და მიუხედავად,
არ დავინანე მე შენთვის სული
და მეყვარები იცოდე მარად,
იყო დრო როცა ვიყავით ერთად,
მე შენ მიყვარდი უზომოდ მაგრად,
მემახსოვრება მე ის წუთები როდესაც შენთან ვიყავი ლაღად........
მე შენ მიყვარდი!!!!გესმის???!!!1
უზომოდ,მაგრამ ეს გრძნობა შებღალე მარდად,
არ დაუფიქრდი და ისე მოსპე,
გაანადგურე ყოველი მარად...............
მორჩა დღეიდან ლოთობას ვიწყებ,
აღარ მსურს ფხიზლად ამ ქვეყნის ნახვა,
ჩავიკლავ გრძნობებს მწარე სასმელში,
მწარე ცრემლებით ვიგლოვებ ტანჯვას,
დავთვრები ისე,რომ აღარასდროს აღარ ვიფიქრებ,
მე შეგიზულებ და აღარასდროს აღარ გიტირებ
.................................................................................
ვინ მოთვლის ყველა ტკივილს
რაც შენდამი განმიცდია?
ვინ შეკრიბავს ყველა იმ ცრემლს
რაც კი შენთვის დამიღვრია?
ან ვინ მომცემს იმის იმედს,
რომ გათბება ისევ გული?
ვინ მეტყვის, რომ ამ ჩემს ბაღში
გაიხარებს სიყვარული?
ვინ ჩამიქრობს ღამის სანთელს
და ამინთებს მზეს ბნელ გულში?
ან ვინ გეტყვის ამ ჩემს სათქმელს,
გაგიტყდება სიყვარულში?
ვაჰ, რომ არვი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
— დღეს შენს მაჯებზე ხელბორკილების კვალი შევნიშნე.
ხელბორკილები! მათი დაფარვის მიზნით რამდენიმე სამაჯური გაიკეთა — არ უშველა: გამოცდილი თვალი აუცილებლად შეამჩნევს ყველაფერს, რაც მას სჭირდება.
— და აი, რას გეტყვი: თუ ყველაფერი, რაც ცოტა ხნის წინ გამოსცადე, გაიძულებს, ეს ნაბიჯი გადადგა, მე ვერ შეგაჩერებ, მაგრამ იცოდე, ამ ყველაფერს საერთო არაფერი აქვს ჭეშმარიტ ცხოვრებასთან.
— რაზე ლაპარაკობ?
— ტკივილსა და სიამოვნებაზე. სადიზმსა და მაზოხიზმზე. რაც გინდა დაარქვი. მაშ ასე, თუ უწინდებურად დარწმუნებული ხარ, რომ სწორედ ეს არის შენი გზა, მე დავიტანჯები. მე მომაგონდება ჩემი სურვილი, ჩვენი შეხვედრები, როგორ მივუყვებოდით წმინდა იაკობის გზას, მომაგონდება ის შუქი — შენგან რომ მოდიოდა. მე შ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ტერენსმა სავსებით გაუგო გოგონას, რომელმაც ეს წუთია დატოვა მისი ნომერი. შეიგრძნო, როგორ დაახლოვდნენ მათი სულები, თუმცა გააცნობიერა, რომ ჯერ კიდევ არ არის მზად, შეიყვაროს იგი, რადგანაც თავისი ცოლი უყვარს. თუმცა მას მოსწონდა, წარმოედგინა თავისი თავი უცოლოდ და თავისუფლად. ეს ახალ კავშირებზე ოცნებაში ეხმარებოდა.
ახლა დარჩა ყველაზე ძნელი: მან მარია უნდა გადააქციოს დამსჯელ ვენერად, მბრძანებლად, ქალბატონად, რომელსაც შესწევს უნარი, უმოწყალოდ დაამციროს და შეუბრალებლად დასაჯოს. თუ შეძლებს ამ გამოცდის ჩაბარებას, მაშინ ტერენსი მას გულს გადაუხსნის.
ჩანაწერი არყისაგან და სიამოვნებისაგან ჯერ ისევ მთვრალი მარიას დღიურში:
იმ წამს, როდესაც დასაკარგი აღარაფერი მქონდა, ყველაფერი მივიღე. იმ წამ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მერე ჩაიცვა და გამოვიდა ისე, რომ არც დამშვიდობებია. არც იმაზე უდარდია, რომ თვითონ გააღო კარი, რადგან ბოლომდე არ იყო დარწმუნებული, ოდესმე აქ დაბრუნება თუ მოუნდებოდა.
ტერენსმა გაიგონა კარის ჯახუნი, ცოტა შეიცადა, სანამ არ დარწმუნდა, რომ მარია ხელახლა არ დაბრუნედებოდა იმ საბაბით, თითქოს რაღაც დარჩა, და მხოლოდ ამის შემდეგ წამოდგა სიგარეტის მოსაკიდებლად.
„ამ გოგოს გემოვნება აქვს", — გაიფიქრა მან. შოლტს გაუძლო, თუმცა ეს ყველაზე ბანალური, ყველაზე ძველთაძველი და ყველაზე უწყინარი რამ არის ყველა სხვა წამებას შორის. წამით გაახსენდა, პირველად როგორ შევიდა მეორე ადამიანთან ამ საიდუმლო კავშირში, რომელიც მაშინ წარმოიქმნება, როცა ორ არსებას ერთმანეთთან მიახლოება სურს, მაგრამ ამას სხვაგვარად ვერ ა
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ეს ყველაფერი ახალი იყო და დღემდე უცნობ შეგრძნებებს ჰპირდებოდა. სწორედ ეს იყო თავგადასავალი. მერე გადაწყვეტს, გააგრძელებს თუ არა. ამ წუთში კი მარია აღარ იყო ის, ვინც საკუთარი სხეულით შოულობდა ფულს, ვინც იცნობდა მხატვარს, რომელსაც მისაღებში ბუხარი აქვს და თავის შესაქცევ ამბებს ყვება. აქ მარია აღარაფერს წარმოადგენდა. ეს კი სწორედ ის იყო, რაზეც ოცნებობდა.
— გაიხადე ყველაფერი და ოთახში იარე ისე, რომ გიყურო. მარია თავაუწევლად და ხმის ამოუღებლად დაემორჩილა.
მამაკაცი, რომელიც მას შესცქეროდა, არ იხდიდა და სრულიად გულგრილი იყო. ვინ შეიცნობდა ახლა მასში იმ ბრიტანელს, რომელთან ერთადაც ის ტკბილად საუბრობდა „კოპაკაბანადან" ოტელში მიმავალი. არა, ახლა მის წინ იდგა ლონდონიდან ჩამოსული ულისე, ციდა
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
რამდენიმე წუთის შემდეგ, რაც მარიამ ეს სტრიქონები დაწერა და მოემზადა, კიდევ ერთი ღამით ყოფილიყო მოსიყვარულე დედა ან მიამიტი გოგონა, კარი გაიღო და „კოპაკაბანაში" შემოვიდა ინგლისელი ტერენსი, ერთ-ერთი განსაკუთრებულ კლიენტთაგანი.
ბარის დახლთან მდგომ მილანს აშკარად გაუხარდა, ბრაზილიელმა გოგონამ იმედი არ გაუცრუა. მარიას კი უმალ გაახსენდა სიტყვები, რომლებიც, შესაძლოა, ბევრ რამეს ნიშნავდა, შესაძლოა, სულაც არაფერს: „ტკივილი, ტანჯვა და უზარმაზარი სიამოვნება".
— შენს სანახავად სპეციალურად ჩამოვფრინდი ლონდონიდან. ბევრს ვფიქრობდი შენზე, — თქვა ტერენსმა.
მარიამ გაუღიმა, თან ცდილობდა, ღიმილი იმედისმომცემი და
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ყველაზე ძლიერი ის სიყვარულია, რომელსაც სისუსტის გამოვლენისა არ ეშინია. როგორც არ უნდა იყოს, თუ ეს ნამდვილი სიყვარულია (და არა თავის მოტყუება, გართობისა და დროსტარების საშუალება, რადგან დრო ამ ქალაქში უსასრულოდ გრძელდება), მაშინ ადრე თუ გვიან თავისუფლება სძლევს ეჭვს, გააყუჩებს მიყენებულ ტკივილს, იმიტომ, რომ ტკივილიც ცხოვრების შემადგენელი ნაწილია. ყველამ, ვინც სპორტს მისდევს, იცის, თუ გინდა, კარგ შედეგს მიაღწიო, მზად უნდა იყო ტკივილის ყოველდღიური დოზისათვის, იმისათვის, რომ ცუდად იქნები. თავიდან გეჩვენება, რომ ეს კუნთების ტკივილი და სახსრებში ტეხა სრულიად ზედმეტია, მაგრამ დროთა განმავლობაში ხვდები, რომ ეს პროგრამის ნაწილია. თუ არ გამოსცადე ეს ტკივილი და ტეხა, ვერ მოიპოვებ ძალასა და სი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მრავალმა იცის, რა არის „თეატრი". მილანი ამბობდა, რომ ეს მხატვარიც „განსაკუთრებული კლიენტების" რიცხვს ეკუთვნის. განგაშის ზარმა ჩამოჰკრა — მარიას აზრების მოსაკრებად დრო სჭირდება.
— გალერეის დირექტორმა მკითხა, რა დაედება საფუძვლად ამ ჩემს ნამუშევარს. მე ვუპასუხე: „ქალები, რომლებიც საკმარისად თავისუფლად გრძნობენ თავს, რომ ფულის გულისათვის იმრუშონ". „ასეთ ქალებს ჩვენ მეძავებს ვეძახით", — თქვა მან. „კეთილი, ასე იყოს, — ვუპასუხე, — მე შევისწავლი მათ ისტორიას და რაღაც უფრო მეტად დახვეწილს შევქმნი. ისეთს, როგორიც მოეწონებათ ცოლქმრულ წყვილებს, რომლებიც თქვენს მუზეუმში მოვლენ. ბოლოს და ბოლოს, ამქვეყნად ყველაფერი ოსტატობის
...
Read More
|
გინახავთ ოდესმე ყურებიანი ქუდი?
არ გინახავთ? მაშ დატკბით მისით.
მსგავს სილამაზეს სხვას სადა ნახავთ,
ქალის ყურებს რომ საოცრად ეკვრის,
ვნებით ეხება და ეფერება,
თან მის საყურეს ეთამაშება,
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მარიამ მექანიკურად გამოართვა ფული.
არა!
რა იყო ეს — ღვინო, არაბი რესტორანში, სევდიანად მომღიმარი ქალი, იმის ფიქრი, რომ აღარასოდეს დაბრუნდება ამ წყეულ ადგილას, სიყვარულის შიში, რომელიც კაცის იერით უახლოვდებოდა მას, წერილი დედას, სადაც აღწერილი იყო მშვენიერი ცხოვრება და მშვენიერი სამუშაოს შოვნის უამრავი შესაძლებლობა, ბიჭი, რომელმაც ჰკითხა, ხომ არ ჰქონდა მას ზედმეტი კალამი, საკუთარ თავთან ჭიდილი, დანაშაულის გრძნობა, ცნობისმოყვარეობა, იმისი გაგების წყურვილი, თუ სად მდებარეობს უკიდურესი ზღვარი, რომლის იქითაც გადაბიჯება არ შეიძლება, ხელიდან გაშვებული შანსები, განუხორციელებელი შესაძლებლობანი? აქ სხვა მარია იჯდა, ის
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მთელი კვირის მანძილზე ცდილობდა მიმხვდარიყო, რისი გაკეთება შეეძლო მას რალფ ჰარტის ბედნიერებისათვის: ეს ხომ მან დაუბრუნა ღირსება და „შუქი", რომელიც სამუდამოდ დაკარგული ეგონა. მადლიერების გამოხატვის ერთადერთი საშუალება იყო ის, რასაც რალფი მის სპეციალობად მიიჩნევდა — სექსი. რადგან „კოპაკაბანაში" ყველაფერი ჩვეული და რუტინული იყო, მარიამ შემეცნების სხვა წყაროების მოძიება გადაწყვიტა.
მან რამდენიმე პორნოგრაფიული ფილმი ნახა, მაგრამ ამჯერადაც ვერაფერი საინტერესო ვერ აღმოაჩინა, გარდა ზოგიერთი პოზისა და პარტნიორების რაოდენობისა. როცა ფილმებმაც ვერ უშველა, ლიტერატურას მიმართა: ჟენევაში ყოფნის მანძილზე პირველად გახდა საჭირო წიგნების ყიდვა, თ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
როცა მზე ამოდის თითქოს ცხოვრება იცვლება…
ამ სამყაროში ყველა ყველას ებრძვის,დაობს,ეჩხუბება,,, ეს ყველაფერი მათ სიყვარულს ფარავს და აზრს უკარგავს..2 მსოფლიო ომი გადალახა დედამიწამ,ალბათ მესამეს ელოდება და ვერ ისვენებს,ადამიანებს ერთმანეთის დახოცვაში ატომური ბომბი ეხმარება,,ატომურ ბომბს უამრავი მსხვერპლი მოზდევს თAნ,ორსულ ქალებს ავადმყოფი შვილები ებადებათ,ეს თაობიდან-თაობაზე გადადისდა მაინც რა დააშავა ზოგმა რომელსაც არ უნდოდა ომი?არაფერი დაუშავებიათ,უბრალოდ ადამიანების ცოდვებისგან დაიწვნენ,,,
ატომურმა ბომბმა მათი ტანი დაწვა და სისხლი მოუწამლა…ვხედავთ თუ როგორ მოდიოდა ზეციდან ბომბი ქალაქისკენ, სანამ დავარდებოდა ერთმანეთს გადავხედეთ,ყველას ჩემს ირგვლივ ცრემლები ჰქონდათ თვალებზე მომდგარი, უმწეოდ მიყურებდნენ,ბოლოჯერ შევხედე მათ და დავიმახსოვრე ისეთები როგორებიც არიან,რადგან ვიცოდი რომ მათი სახეები შეიცვლებოდა, ბომბი ჩამოვარდა და მისმა ძალამ ყველანი უკან გადაგვაგდო, ირგვლივ ყველაფერი დაინგრა და ცაში დიდი ალი ავარდა, ალი რომელიც გვახრჩობდა, მინდოდა ვინმე დაგვხმარებოდა მაგრამ ირგვლივ სიჩუმე იყო,მხოლოდ ადამიანების განწირულ კივილს თუ გაიგონებდი,ზოგი დამწვარიყო და კიოდა,არ ვიცი რატომ კიოდა,ალბათ იმიტომ რომ საკუთარ თავს ვერ ცნობდა,უკან გავიხედე და დავინახე სისხლი,მხოლოდ სისხლი რომელიც წამის წინ არ იყო,წამის წინ მათ შიშს ვხედავდი,წამის წინ უნდოდათ გადარჩენა და სიცოცხლე,მაგრამ ახლა ალბათ მხოლოდ სიკვდილზე ან დროის უკან დაბრუნებაზე ოცნებობდნენ. მეც მ
...
Read More
|
 სასიამოვნოა როცა დაიძინებ და არ იფიქრებ თუ რა იქნება ხვალ..
ფული მოცემს ყველაფერს,ფულით იყიდი ყველაფერს:სახლ-კარს,ნივთებს,ტექნიკას,სამყაროს და ადამიანს,დიახ,იყიდი ადამაინს,მისი სულით და ხორცით,მისცემ ფულს და იქნება შენი სხვა დანარჩენ ნივთებთან ერთად,,ირგვლივ შეიძლება გაგიღიმონ,შეგაქონ და შენით აღფრთოვანდნენ,შენც გეგონება რომ მათ შენი სულიერება აინტერესებთ,თუმცა ალბათ ისიც გეცოდინება რომ ეს ესე არაა და შეიძლება თავიც მოიტყუო..სასიამოვნოა როცა ხვალინდელი დღის ფიქრი არ გაწუხებს,გაქვს ყველაფერი რაც კი ოდესმე გინდოდა გქონოდა,,მაგრამ წამში შეიძლება ყველაფერი შეიცვალოს , წამში შეიძლება დაკარგო ყველაფერი და ყველა რაც კი ოდესმე ცხოვრებაში გაგაჩნდა,დაკარგო სიყვარული,ფული და დადგე სრულიად მარტო,უყველაფრო ვეებერთელა ვარსვლავების წინაშე..ოდესმე გაქრება ყველაფერი და გექნება არაფერი როცა წამის წინ ყველაფერი გქონდა… როდესაც გიჭირს გვერდში გყავს უფალი და მას თხოვ ყველაფერს,ის არის იმედი რომელიც მუდამ შენს გვერდით იყო,,, როდესაც გქონდა ყველაფერი მაშინ დაივიწყე შენ უფალი და არაფერს არ თხოვდი მას,შენი ღმრთისადმი სიყვარული კი მხოლოდ გაჭირვებისას გახსოვდა..ამიტომ გაქრა ყველაფერი,,დადნა როგორც თოვლი დნება ხელზე,მართალია შეიძლება დადნეს გვიან,ან ადრე,ოდესმე მაინც დადნება რადგან ამ ცხოვრებაში არაფერია მუდმივი,თვით ეს ცხოვრებაც კი,შეიძლება იყიდო ყველაფერი,ფულით ან გარეგნობით,სულ ერთია რამ გაყო ეს ორი რამ,…მხოლოდ მაშინ როცა ყველა ზურგს შეგაქცევს და არავინ მოგისმენს,ა
...
Read More
|
ავხსნათ დრო, თუ რა არის ის..
ადამიანები იბადებიან,იზრდებიან და კვდებიან,ადამიანებს და ირგვლივ ყველაფერს ოდესმე დრო მოკლავს,არ არსებობს ადამიანი რომელმაც დრო დაამარცხა…ყოველთვის იყო დროში რაღაც,რაც მუდამ ღლიდა ადამიანს,ალბათ ის რომ რეალურ დროში დრო ძალიან გრძელი და დაუსრულებელი გვეჩვენება,წამების შემდეგ კი ძალიან მოკლედ გაირბენს ის,მხოლოდ წამების შემდეგ..ყველა ადამიანის თვალებში არის რაღაც,რაღაც ამოუხსნელი და უჩვეულო,იბადება და უდარდელია როგორც ნათელი ყვავილი,არ ააქვს დარდი და გაზრდას ლამობს,,წამში ილევა დრო და ადამიანის თვალები,დაღლილ და დაქანცულ ნამს ემსგავსება რომელიც დაიღალა ყვავილზე ჭიდილით და ლამობს იმ წამს,როცა ძირს დაემხობა,.. უნდა დამხობა რადგან საკუთარ თავს ვერ ცნობს ,,,მერე ინატრებს დროის გაჩერებას,დროის უკან დაბრუნებას და სინანულს დაიწყებს,მაგრამ უკვე გვიანი იქნება…,ადამიანი ხომ ერთი წვიმის წვეთია რომელიც ზეციდან ვარდება და ისევ ზეცაშივე ორთქლდება წამში,..არ არსებობს ადამიანი რომელმაც დრო გააჩერა,მხოლოდ არსებობს თვალები სადაც შეგიძლია ადამიანის ცხოვრება წამში ამოიკითხო,ამოიკითხო მისი წარსული და აწმყო,ეს თვალები გაგაგიჟებენ რადგან არსებობენ არსებები რომელთაც თავიანთი წვიმის წვეთი ჰაერში შეაჩერეს და იქიდან უმზეროდნენ თუ როგორ ეხეთქებოდნენ დანარჩენი წვეთები მიწას,იმდენი უმზირეს რომ აღარ უნდოდათ დროში გაჩერება და სრულიად უკუნ უდროობაში გადაინაცვლეს,,,ის ადგილი სადაც დრო არ არსებობს უკვდავებაა რადგან არ სრულდება არაფერი,,,ბევრი ადამიან
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მარია მხოლოდ ახლა მიხვდა, რას ელოდა მთელი ამ დღეების განმავლობაში და მზად იყო, მშვიდად მიეღო ყველაფერი, რასაც ბედი არგუნებდა ან წაართმევდა.
ის ბედს არ უჩიოდა, კმაყოფილი იყო იმით, რომ ასეთი ფუფუნების უფლებას აძლევდა საკუთარ თავს. სულ ერთია, ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დატოვებდა ამ ქალაქს. მან იცოდა, რომ ეს სიყვარული შეუძლებელია და თუ ასეა, თუ არაფერს არ ელის და არაფრის იმედი არა აქვს, მაშინ უპრიანია, მიიღოს ყველაფერი, რაც კი მისი ცხოვრების ამ მცირე მონაკვეთზე მოხდება.
რალფმა დაპატიჟა. მარიამ ხილის კოქტეილი შეუკვეთა. ბარის მეპატრონე თან ჭიქებს რეცხავდა და თან გაოგნებული უთვალთვალებდა მარიას
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ,
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელიმე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ეს ფრაზა მარიას ბრწყინვალედ მოეჩვენა, მაგრამ მხატვარმა ყურიც არ შეიბერტყა. მარია ცდილობდა, თავი უშუალოდ დაეჭირა და მხატვრის მზერას არ შეეკრთო. ფანჯარაში ის აბრა დაინახა, წეღან Aრომ მიიპყრო მისი ყურადღება:
— იცით, რა არის „წმინდა იაკობის გზა"?
— შუა საუკუნეებში მლოცველები მთელი ევროპიდან ამ ქუჩით მიდიოდნენ ესპანეთის ქალაქის სანტიაგო-დე-კომპოსტელასკენ, წმინდა იაკობის ქალაქისაკენ.
მან გადაწია ტილოს ნაწილი და ფუნჯები მოამზადა. მარიამ უწინდებურად არ იცოდა, რა ეკეთებინა, როგორ მოქცეულიყო.
— თქვენ გინდათ თქვათ, რომ ეს გზა პირდაპირ ესპანეთში მიმიყვანს?
— დიახ, ორ-სა
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გა
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებულიმე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ყველაზე გაუწონასწორებლები, რომელთაც თვალთმაქცობა არ შეუძლიათ, სვამენ, რომ უსიამოვნო შეგრძნებებისაგან გათავისუფლდნენ. მაგრამ მე ჯერ არავინ მინახავს, არ ვგულისხმობ იდუმალ „განსაკუთრებულ კლიენტებს", რომლებიც მილანს ჯერ არ უჩვენებია ჩემთვის, ვინც შიშს არ განიცდიდა.
მაგრამ რატომ? ეს ხომ მე უნდა მეშინოდეს, მე არ მივდივარ საღამოს უცნობ ადგილას? მე — სუსტი ქალი, რომელსაც იარაღიც კი არ მაქვს. საერთოდ, კაცები უცნაურები არიან: მარტო იმათზე კი არ ვამბობ, ვინც „კოპაკაბანაში" მოდის, არამედ ყველაზე, ვინც კი შემხვედრია. დიახ, ისინი იმუქრებიან, ყვირიან, ცემაც შეუძლიათ, მაგრამ უკლებლივ ყველა
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
— მაინცდამაინც ეს ადგილი რატომ აირჩიე?
მარიას შეეძლო, ისევ წიგნის ისტორია მოემიზეზებინა, მაგრამ ქურთები და ხუან მირო გაახსენდა და სიმართლის თქმა ამჯობინა:
— სახელის გამო. არ ვიცი, საიდან დავიწყო, ისიც არ ვიცი, საერთოდ, ღირს კი დაწყება?
გოგონა აშკარად გაოგნებული დარჩა ასეთი პირდაპირი და გულღია პასუხით. რაღაც ვისკის მსგავსი მოსვა, მუსიკას მიაყურადა და თქვა, რომ ძალიან ენატრება მშობლიური მხარე და რომ დღეს სამუშაო ბევრი არ ექნებოდათ, რადგან ჟენევის მახლობლად მიმდინარე საერთაშორისო კონგრესი დამთავრდა. მაგრამ მიხვდა, რომ მარია წასვლას არ აპირებდა და უთხრა:
— ყველაფერი ძალიან მარტივადაა, მხოლო
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
მე ერთადერთი სულაც არა ვარ. თუმცა, შეიძლება ვიღაცას მოეჩვენოს, რომ ბედმა გამრიყა, დამჩაგრა, მაგრამ ბედნიერებისაკენ მიმავალ გზაზე წინ გადაულახავი წინაღობები გვხვდება: ვერც ერთმა ჩვენგანმა, ვერც კლერკმა — მუსიკოსმა, ვერც სტომატოლოგმა — მწერალმა, ვერც მოლარემ — მსახიობმა, ვერც დიასახლისმა — ფოტომოდელმა ბედნიერება ვერ პოვა.
აი, თურმე როგორ ხდება ეს. თურმე რა ადვილი ყოფილა. ის, რაც გუშინ სავსებით უცხო ქალაქში ჩამოსული ქალისათვის სატანჯველს წარმოადგენდა, ახლა ყოვლისმომცველ თავისუფლებას ანიჭებს. არავისთვის არაფრის ახსნა არაა საჭირო.
მან გადაწყვიტა, რომ პირველად მრავალი წლის განმავლობაში საკუთარ თავზე ეფიქრა და ამისათვის მთელი დღე დაეთმო. აქამდე სულ სხვებზე ზრუნავდა. წუხდა დედაზე
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
— კიდევ დამისხით ღვინო, გეთაყვა.
სანამ არაბი ჭიქას ავსებდა, აზრები მარიას თავში იმაზე სწრაფად ტრიალებდა, ვიდრე პატარა უფლისწული პლანეტიდან პლანეტაზე დაფრინავდა. დიახ, ის აქ ჩამოვიდა მძაფრი განცდებისათვის და ფულისა და ქმრის საპოვნელად. მან იცოდა, რომ ბოლოს და ბოლოს მსგავს წინადადებას მიიღებდა, ბავშვი აღარ არის და უნდა შეჰგუებოდა კაცების ასეთ საქციელს. და მაინც, მასში სულ ცოტა ხნის წინ ღვიოდა იმედის ნაპერწკალი — ოცნება მოდელების სააგენტოზე, არტისტულ კარიერაზე, მდიდარ ქმარზე... შვილები, შვილიშვილები, ტანსაცმელი, ტრიუმფული დაბრუნება მშობლიურ ქალაქში... სჯეროდა, რომ სიძნელეების გადასალახად ეყოფოდა ჭკუა, მომხიბვლელობა და ნებისყოფა.
სინამდვილესთან შეჯახება იმდენად მტკივნეული აღმოჩნდა, რ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
სიტყვებით გადმოცემა იმ აზრებისა, რომელიც ბრძნულად ეჩვენებოდა, მარიას შეეძლო. აი, საკუთარ რჩევათა გათვალისწინება კი მაინცდამაინც არ გამოსდიოდა: სულ უფრო ხშირად იყო დათრგუნვილი, ტელეფონი კი ისევ დუმდა. გულის გადასაყოლებლად, დროის მოსაკლავად და, აგრეთვე, ენის გასატეხად, ჟურნალების შეძენას მიჰყო ხელი, სადაც სახელოვან მსახიობებზე იბეჭდებოდა სტატიები. თუმცა, მალევე მიხვდა, რომ ეს ძალიან ძვირი უჯდებოდა და ამიტომ უახლოეს ბიბლიოთეკაში ჩაეწერა. იქ უთხრეს, რომ ჟურნალებს შინ არ ატანენ, სამაგიეროდ, შესთავაზეს რამდენიმე წიგნი, რომელიც ფრანგულის დაუფლებაში დაეხმარებოდა.
— არა, წიგნების საკითხავად არა მცალია.
— არა გცალიათ? რითი ხართ დაკავებული?
— ბევრი საქმე მაქვს. ენას ვსწავლობ, დღიურს
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
პირველად მეზობლებს დაურეკა და სთხოვა, მშობლებისათვის გადაეცათ, რომ ყველაფერი საუცხოოდაა, რომ ის ბედნიერია, რომ წინ ბრწყინვალე მომავალი ელის და ნურაფერზე ინაღვლებენ. შემდეგ ისღა დარჩენოდა, დაეცალა როჟეს მიერ მისთვის ნაქირავები ნომერი და არაბთან წასულიყო, რომ საუკუნო სიყვარული შეეფიცა, მიეღო მისი სარწმუნოება და ცოლად გაჰყოლოდა, თუნდაც ამისთვის თავსაბურავის ტარება დასჭირვებოდა. მერე რა მოხდა, ყველასათვის ცნობილია, რომ არაბები ძალიან მდიდრები არიან და ეს სავსებით საკმარისია.
მაგრამ არაბი ამ დროისათვის უკვე ძალიან ANშორს იყო, — ალბათ სადმე ჩრდილოეთ არაბეთში, მარიასათვის სულ უცნობ ქვეყანაში, ასე რომ, მან მადლობა შესწირა ღვთისმშობელს იმისათვის, რომ არ მოუწია თავისი რწმენის
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
— კიდევ დამისხით ღვინო, გეთაყვა.
სანამ არაბი ჭიქას ავსებდა, აზრები მარიას თავში იმაზე სწრაფად ტრიალებდა, ვიდრე პატარა უფლისწული პლანეტიდან პლანეტაზე დაფრინავდა. დიახ, ის აქ ჩამოვიდა მძაფრი განცდებისათვის და ფულისა და ქმრის საპოვნელად. მან იცოდა, რომ ბოლოს და ბოლოს მსგავს წინადადებას მიიღებდა, ბავშვი აღარ არის და უნდა შეჰგუებოდა კაცების ასეთ საქციელს. და მაინც, მასში სულ ცოტა ხნის წინ ღვიოდა იმედის ნაპერწკალი — ოცნება მოდელების სააგენტოზე, არტისტულ კარიერაზე, მდიდარ ქმარზე... შვილები, შვილიშვილები, ტანსაცმელი, ტრიუმფული დაბრუნება მშობლიურ ქალაქში... სჯეროდა, რომ სიძნელეების გადასალახად ეყოფოდა ჭკუა, მომხიბვლელობა და ნებისყოფა.
სინამდვილესთან შეჯახება იმდენად მტკივნეული აღმოჩნდა, რომ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
* * *
მარია ხანგრძლივმა ფრენამ გააწამა, მაგრამ საქმე მხოლოდ ამაში როდი იყო. ჯერ კიდევ აეროპორტში იგრძნო, როგორ შეეკუმშა გული შიშისაგან: ამჯერად მთლიანად ამ კაცის ხელშია, არც ქვეყანას იცნობს და არც ენა იცის, თანაც ისე ცივა... როჟე კი თვალსა და ხელს შუა შეიცვალა: აშკარად აღარ ცდილობდა მარიასათვის თავის მოწონებას. არც ადრე უცდია ეკოცნა ან მკერდზე მოევლო ხელი, მაგრამ ახლა სრულ გულგრილობას იჩენდა. მან მარია პატარა ოტელში მიიყვანა და მის თანამემამულეს, ახალგაზრდა და სევდიან ქალს, სახელად ვივიანს, ჩააბარა.
ვივიანმა უცერემონიოდ შეათვალიერა, თუმცა, შეეძლო უფრო თბილადაც მოპყრობოდა საზღვარგარეთ პირველად მოხვედრილ თავის თანამემამულეს. მოკითხვებზე დრო არ დაუკარგავს და პირდაპი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
— სამბას ვარსკვლავი! — თქვა მან, — ბრაზილიური სამბას ლამაზი ვარსკვლავი! წავიდეს ერთი კვირას მერე!
ყველაფერი საოცრება იყო. მაგრამ ეს „ერთი კვირას მერე" ყველა დასაშვებ ფარგლებს სცდებოდა. მარიამ აუხსნა, რომ მშობლების რჩევის გარეშე ასეთ გადაწყვეტილებას ვერ მიიღებდა. მაშინ შვეიცარიელმა მის მიერ ხელმოწერილი დოკუმენტის ასლი აუფრიალა, აი, აქ კი მარია მართლა შეშინდა:
— კონტრაქტი!
თუმცა, გამგზავრება გადაწყვეტილი ჰქონდა, მაინც საჭიროდ ჩათვალა, მაილსონს მოთათბირებოდა, — ტყუილად ხომ არ თვლიდა თავის თავს მარიას იმპრესარიოდ. სულაც არა. ამაში კარგ ფულსაც იღებდა.
მაგრამ მაილსონს მისთვის არ ს
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
* * *
მეორე დღეს თარჯიმან-მცველ მაილსონის თანდასწრებით, რომელიც საკუთარ თავს იმპრესარიოსაც უწოდებდა, მარიამ განაცხადა, რომ დათანხმდება შემოთავაზებულ წინადადებას, თუ საკონსულოში დამოწმებულ დოკუმენტს მიიღებს. შვეიცარიელმა, რომლისთვისაც ასეთი პირობა, ეტყობა, პირველი არ იყო, უპასუხა, რომ თვითონაც ამის მომხრეა, ვინაიდან მის ქვეყანაში მუშაობისათვის ოფიციალური ქაღალდია საჭირო, რომელზეც შავით თეთრზე ეწერება: მარიას გარდა, არავის არ შეუძლია იმის გაკეთება, რის გაკეთებასაც ის აპირებს. ასეთი დოკუმენტის შოვნა ძნელი არ არის, — შვეიცარიელი ქალები ხომ სამბასთვის მოწოდებული არ არიან. ისინი ქალაქის ცენტრში წავიდნენ. მაილსონმა საკ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
ბატონი, რომელიც პორტუგალიურად ვერ ლაპარაკობდა, მაშინვე მის მახლობლად გაჩნდა და ისევ შესთავაზა ქოქოსის რძე. მარიამ, გახარებულმა იმით, რომ მასთან საუბარი საჭირო არ იყო, უარი არ უთხრა, რძე დალია და გაუღიმა. კაცმაც გაუღიმა. ასეთ სასიამოვნო და უსიტყვო ურთიერთობაში რაღაც დრომ განვლო, — შენ ერთი ღიმილი მაჩუქე, მე ორს დაგიბრუნებ. მაგრამ აი, უცხოელმა ჩანთიდან პატარა წითელყდიანი ლექსიკონი ამოიღო და საშინელი აქცენტით წარმოთქვა: „ლამაზი". მარიამ კვლავ გაუღიმა — ის, რასაკვირველია, ელოდა ზღაპრულ უფლისწულთან შეხვედრას, მაგრამ ამ უფლისწულს აუცილებლად მისი ენა უნდა სცოდნოდა და აუცილებლად უფრო ახალგაზრდა უნდა ყოფილიყო.
უცხოელი ლექსიკონს ფურცლავდა და აღარ ეშვებოდა:
— ვახშამი დღეს?
და მაშ
...
Read More
|
ფისკულტურაზე დემონია პადვალში იჯდა,გოგა მას ესაუბრებოდა..."უკვა 500 ლარისაა,წინაზე მობილურით გაისტუმრე ახლა>?
-ფული არ მაქვს..დემონიამ ჩაიცინა..გოგა ერთხანს დაფიქრდა,მერე მიუგო.."მე გადავიხდი...დემონია,აქამდე მკოცნიდი,მაგრამ არასდროს გითქვამს მიყვარხარო,რითიღა დაგიმტკიცო ჩემი სიყნარული? დემონიას ჩაეცინა,მერე ხმა ამოიღო..
-ჩემს ვალებს დაფარავ?ჩქარ ჩქარა მიპასუხე..
-დავფარავ..
-გგიყვარვარ?
-მიყვარხარ...
-ეჭვიანობ?
-ვეჭვიანობ..
-ჩემს გამო კაცს მოკლავ?
-მოვკლავ..
-თავს მოიკლავ?
-მოვიკლავ..
-ოჯახს მიატოვებ?
-ყველას მივატოვებ...
-რომ მოგატყუო?
-გაპატიებ..
-რომ გიღალატო?
_შეიძლება გაპატიო..
სამწუხაროა..ჩაიცინა დემონიამ...რა?განცვიფრდა გოგა..."მე მონები არ მიყვარს..
დემონია ადგა,ადგა და წავიდა,გოგა კიდე დიდხანს იჯდა და გონს ვერ მოსულიყო..
გაგრძელება იქნება..
|
დემონია არასდროს არ ყოფილა გულჩვილი,ნაზი და ზრდილობიანი არსება როგორც სხვები..ის ყოველთვის იჭერდა თავს როგორც ძლიერი და ამაყი არსება..დედა მთელი დღე მუშაობდა და დემონიას ბებია-ბაბუა ზრდიდა... დემონია განებივრებული ბავშვი იყო,ყოველთვის იმას აკეთებდა რაც მოესურვებოდა.. მოხუც ბებია-ბაბუას იოლად ატყუებდა და სახლიდან იპარებოდა...
დედამისი მთელი დღე მუშაობის შემდეგ დაღლილ,დაქანცული სახლში მიდიოდა,ყოველთვის ახვედრებდა დემონია რაღაც შარს,შედედად
ისჯებოდა და საღამომდე აივანზე იჯდა..
ერთხელ დემონია სახლში იყო,აივანზე იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა,რაღაც იდუმალი და მისტერიული თვალებით უყურებდა ცას,აივანზე ძირს წამოჯდა და ფიქრი დაიწყო,დღეები მირბოდნენ,დემონია ისეთივე ამოუცნობ ფენომენად დარჩა ყველასთვის როგორიც დაბადებიდან იყო...ერთხელ როდესაც დირექტორი თავის მომვლელებს რაღაცაზე ეჩხუბებოდა,მაგათი სმენით დაღლილი დემონია ქვემოთ ჩამოვიდა და გარეთ მყოფ სკამზე წამოჯდა...
გავიდა რამდენიმე წუთი,დემონიასთან ვიღაც ბიჭი მოვიდა და სკამზე მიუცუცქდა,"მოიტანე? იკითხა დემონიამ..იმან რაღაც პარკი ხელში შეუცურა,,,რა გინდა ამაში? " სკოლაში გნახავ,,,მოუგო ბიჭმა,,,
დაქანცული დედა შინ მივიდა,დემონია შვილო,წყალი დამისხი გენაცვალოს დედა..
-მეზარება..მიუგო დემონიამ რომელიც იქვე დივანზე იწვა და ეძინა..
დედა ადგა,წყალი დაისხა , ამოისუნთქა და განაგრძო.
-შვილო,რა მიიღე დღეს?
-სამი ორიანი,და დირექტორთან გამიყვანეს...კიდე რამე გინდა? იმედია არა... დ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
* * *
მარიას ცხრამეტი წელი შეუსრულდა, სკოლა დაამთავრა, ფართლეულის მაღაზიაში გამყიდველად დაიწყო მუშაობა და ამ მაღაზიის მფლობელს შეუყვარდა, მაგრამ ამ დროისათვის ის უკვე სრულად ფლობდა მამაკაცებთან ურთიერთობის ხელოვნებას. მას არც ერთხელ არ მიუცია ამ კაცისათვის მოურიდებლად მოპყრობის უფლება, მაგრამ თავის სილამაზეში დარწმუნებული მუდმივად ახელებდა და აღაგზნებდა.
რა ძალა აქვს სილამაზეს? როგორ ცხოვრობენ ულამაზო ქალები? მარიას ჰყავდა რამდენიმე მეგობარი, რომლებსაც ვერ ამჩნევდნენ წვეულებებზე. მათ არავინ ეკითხებოდა: „როგორაა საქმეები?" დაუჯერებელია, მაგრამ ფაქტია, ეს გონჯები ბევრად ნაკლებად აფასებდნენ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
* * *
ასე გადიოდა მისი ყრმობა. მარია იზრდებოდა და მშვენდებოდა. განსაკუთრებულ ხიბლს ის იდუმალი, ნაღვლიანი გამოხედვა ანიჭებდა, რომელიც კაცებს ასე იზიდავდა. და ისიც ხან ერთს ხვდებოდა, ხან — მეორეს, ოცნებობდა და განიცდიდა, თუმცა, თავის თავს შეჰფიცა, რომ აღარასოდეს არავის შეიყვარებდა. ერთ-ერთ პაემანზე უმანკოებაც დაკარგა. ეს ამბავი მანქანის უკანა სავარძელზე მოხდა: ის და მისი მორიგი თაყვანისმცემელი გატაცებით კოცნიდნენ და ეხვეოდნენ ერთმანეთს. ბიჭმა ისეთი სიჯიუტე გამოიჩინა, რომ მარია, რომლის ყველა დაქალსაც ქალწულობა დიდი ხნის დაკარგული ჰქონდა, დანებდა მას. მასტურბაციისაგან განსხვავებით, რომლის დროსაც
...
Read More
|
***
მასწავლებლები ჰყვებოდნენ აფრიკაში მიმავალ მისიონერებზე და მარიამ ამაში იპოვა გამოსავალი — რაღაა მისი ცხოვრება, თუ გრძნობებისათვის ადგილი აღარ დარჩა?! მონასტერში წასვლის გეგმებს აწყობდა, თან პირველი დახმარების აღმოჩენას სწავლობდა (ამბობენ, აფრიკაში ადამიანები პანტაპუნტით იხოცებიანო), განსაკუთრებულ გულმოდგინებას ღვთისმეტყველების გაკვეთილებზე იჩენდა. წარმოიდგენდა ხოლმე, მეორე მარია ტერეზასავით როგორ გადაარჩენდა ხალხს და როგორ გაიკვლევდა გზას უღრან ტყეებში, სადაც ლომები და ვეფხვები დაძრწიან.
თხუთმეტი წლის ასაკში მარიამ ერთი აღმოჩენაც გააკეთა (გარდა იმისა, რომ სიყვარულს მხოლოდ ტანჯვა მოაქვს და როგორ უნდა კოცნა გაღებული პირით) — მასტურბაცია. როგორც ყოველი აღმოჩენა, ესეც თითქმის შემთხვევით მოხდა. ერთხელ, დედის მოლოდინში, ხელი ფეხებს შორის წაივლო და ამ მიდამოების ფერება დაიწყო. ამას პატარაობაშიც აკეთებდა და ეს სიამოვნებას ანიჭებდა. მაგრამ ერთხელ მამამ წაასწრო და მაგრად გატყიპა, ისე, რომ მიზეზი არ აუხსნია. მარიამ დაასკვნა, რომ საკუთარი თავის ფერება მხოლოდ მაშინ შეიძლება, როცა ვერავინ გხედავს. და რადგან შუა ქუჩაში ამის კეთებას ვერ დაიწყებდა, საკუთარი ოთახი კი არ ჰქონდა, ეს აკრძალული სიამოვნება მალევე მიივიწყა.
მიივიწყა სწორედ ამ დღემდე, როცა უიღბლო კოცნიდან თითქმის ნახევარი წელი იყო გასული. დედა იგვიანებდა, საქმე არაფერი ჰქონდა, მამა მეგობრებთან ერთად სადღაც წასულიყო, ტელევიზორში საინტერესოს არაფერს უჩვენებდნენ და მოწყენილობისაგან თავისი სხეუ
...
Read More
|
* * *
გავიდა სამი წელი. მარია სწავლობდა მათემატიკასა და გეოგრაფიას, უყურებდა სერიალებს, სკოლაში პირველად გადაფურცლა უხამსი ჟურნალები და გაიჩინა დღიური, სადაც წერდა თავის ერთფეროვან ცხოვრებაზე, იმაზე, თუ როგორ უნდოდა ეხილა თოვლი და ოკეანე, ჩალმიანი ადამიანები, ძვირფასეულობებით მორთული ელეგანტური ქალბატონები — მოკლედ, ყველაფერი, რასაც ტელევიზორში უჩვენებდნენ და რასაც გაკვეთილებზე ჰყვებოდნენ. მაგრამ, რადგან მხოლოდ ოცნებით ვერაფერს გახდები, მით უფრო, როცა დედა მკერავი გყავს, მამა კი ფარდულში მოვაჭრე, მარია მიხვდა, რომ ყველაფერს ყურადღებით უნდა დაჰკვირვებოდა, რაც მის გარშემო ხდებოდა. ბეჯითად შეუდგა სწავლას და ამავე დროს იმ ადამიანის ძებნას, ვინც მის ოცნებებს გაიზიარებდა. და როდესაც თხუთმეტი წლის გახდა, ერთი ბიჭი შეუყვარდა, რომელიც წმინდა კვირას, ჯვრით მსვლელობისას გაიცნო.
არა, მან აღარ დაუშვა უწინდელი შეცდომა, — ამ ბიჭს არათუ გამოელაპარაკა, დაუმეგობრდა კიდეც. ისინი ერთად დადიოდნენ კინოში და სხვადასხვა ზეიმზე. მარიამ რაღაც მსგავსებაც შენიშნა თავის პირველ გრძნობასთან: სიყვარულს უფრო მძაფრად სატრფოსთან ყოფნის დროს კი არ განიცდიდა, არამედ მაშინ, როცა ის მისგან შორს იყო. სწორედ მაშინ ენატრებოდა, დაწვრილებით იხსენებდა ერთად გატარებულ ყოველ წამს და ცდილობდა გაეგო, ყველაფერი თუ გააკეთა, ყველაფერი თუ თქვა ისე, როგორც საჭირო იყო. მოსწონდა საკუთარი თავის გამოცდილ გოგოდ წარმოდ
...
Read More
|
რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.
ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
იყო და არა იყო რა, იყო ერთი მეძავი, სახელად მარია.
მოიცადეთ! „იყო და არა იყო რა" კარგი დასაწყისია ზღაპრისათვის, მეძავის ამბავი კი უთუოდ ზრდასრული ადამიანებისათვის არის განკუთვნილი. როგორ შეიძლება, წიგნი იწყებოდეს ასეთი აღმაშფოთებელი წინააღმდეგობით? მაგრამ, ვინაიდან ყოველი ჩვენგანი ცალი ფეხით ჯადოსნურ ზღაპარშია, მეორეთი კი — უფსკრულის პირას, მოდი, მაინც გავაგრძელოთ ისე, როგორც დავიწყეთ. მაშ, ასე:
იყო და არა იყო რა, იყო ერთი მეძავი, სახელად მარია.
როგორც ყველა მეძავი, ისიც სუფთა და უმწიკვლო დაიბადა და სანამ პატარა იყო, ოცნებობდა, რომ შეხვდებოდა თავისი ოცნების მამაკაცს (ლამაზს, მდიდარსა და
...
Read More
|
გაუმარჯოს,მე ხატია მქვია,ვარ 11 წლის,4 თვის,10 დღის და საათი არ ვიცი,დედაჩემს ვკითხე და ზუსტად ვერ მითხრა,,ვცხოვრობ თბილისში,ბარაკებში,ჩემს თავგადასავალს ვერ მოგიყვებით რადგან მთელი დღე ვზივარ ფანჯარაზე და მეზობელს ვუთვალთვალებ..
მე ბევრი მეზობელი მყავს,სულ მეგრელები,სადაც ერთია უმალ 10 ჩნდება ერთ წუთში..მყავს მეზობელი,ეფსია დირექტორი,ცალი ფეხი სამარეში უდგას,ეფსია გვარია,დირექტორი სახელი,სამეგრელოს მეზობლობა აქ ჩამოუსახლდა.. ფაიქიძე ფუჩქი აგერ უკვე მე3ე წელია დირექტორს უვლის,თავის და ჯუჯულიც აქაა მაგასთან,ამას გარდა დირექტორთან ცოლ ქმარიც ცხოვრობს,შენგელია მენახო და მისი ცოლი ცუცუნა...
დილა მხიარულად იწყება,ფუჩქიჩვეულებრისამებრ გაჰკივის: ეფსია ბატონო,აყროლდებით მაგ სახლში გამოდით გარეთ,ეფსიას მისი და,ჯუჯული აძლევს ბანს: შენი კუბო დავდგი! მეხი დაგეცეს მაგ ენაზე,ძილს არ გაცლიან დიდიია! დების ხმაზე ცოლ ქმარიც წამოხტება და იწყება ჩოჩქოლი..
ზემოთხსენებულების გარდა მეზობლად ორი მოხუცი მყავს,სკლეროზიანი ველოდი მებონია და მისი შაკიკა ცოლი მიმოზა,,,მათ ერთი ქერა,ლამაზი შვილი ყავთ ძიძუ,ძიძუ ქვრივია და ერთი შვილი ყავსს,დემონია,დემონია 16 წლისაა,ძალიან ლამაზი გოგონაა,მე მისი ფანი ვარ,ერთხელ დემონიას დეზდემონა დაუძახეს,დამძახებელმა კოპი აირტყა და სამუდამოდ დადუმდა...
ის დღე კარგად მახსოვს,მაწონის რიგო იყო,უცებ მაღაზიაში დემონიამ შემოანათა და თავი
...
Read More
|
უცნაური დასანახი იყო მასწავლებელს ჩახუტებული მომტირალი მოსწავლე. თითქმის ყველა მათ უყურებდა.
-ვსო კესო...დაამთავრე ქვითინი...
კესო სლუკუნებდა.
-ყველა ჩვენ გვიყურებს...ასეც არ შიძლება, უნდა მოთოკო შენი ემოციები.
-და რომ ვერ ვთოკავ...
-მაგაშიც გინდა გაკვეთილები?!
კესოს გაეცინა.
-კი....
-ახლა გაიქეცი, გაკვეთილების მერე დაგელაპარაკები.
ფისკულტურაზე:
-რაო გოჩამ?-იკითხა ნატალიმ ცნობისმოყვარეობით.
-რავი...ისეთი არაფერი...შემომთავაზა თუ გინდა მათემატიკაში დაგეხმარებიო...უფასოდ რათქმაუნდა...
-და შენ რა უპასუხე....?-დაინტერესდა მარიამი.
-რას ვუპასუხებდი?! რათქმაუნდა დავთანხმდი....არ მაწყენს წამეცადინება და დახმარება....
-ამაზე დედაშენი რას იტყვის...
-რავიცი, რა უნდა თქვას?!
-წინააღმდეგი რომ იყოს?!-გამოთქვა აზრი ნატიმ.
-არამგონია....მემგონი პირიქით...ჩაფიქრდა კესო.
ფიზიკა.
ნატას წერილს უგდებს კესო.
"დედაჩემი წასულია ორი დღით, წამოდით ჩემთან ორივე და დარჩით :* "
-რა ვქნათ? ეკითხება ნატალი მარიამს.
-არამგონია დედამ გამიშვას, მაგრამ ვკითხავ...გაიგე ერთი ნუნუკა თუ მოდის...
-წინასწარ გეუბნები არ წამოვა...ხო იცი დედამისი არსად უშვებს, და თუ სასწაული მოხდა და გამოუშვა, მამამისს ვერანაერად დავარწმუნებთ.-თქვა ნატამ.
-ხო, თან დაიწყებს ის თვისთვის ლექსების წერას და წავა თავის განზომილებაში...
დასვენება.
-რა გა
...
Read More
|
მაისია..ტირის და ასევე ამ ტირილში მოდის ჩემთან სხვადასხვა ფიქრები..რატომ გამწირე ღმერთო??მე ხომ ის მთელი გულით მიყვარდა.მასაც ვუყვარდ და საერთოდ ჩვენი სიყვარული წმინდა იყო,შეიძლება ითქვას წმინდაზე წმინდა.ახლა კი ვუყურებ მის სურათს.რატომ? ალბათ იმიტომ რომ ანგელოზებს დედამიწაზე არაფერი ესაქმებათ? მაგრამ ის ხომ ჩემი ანგელოზი იყო, მე ხომ მას ვაღმერთებდი..რატომ წამართვი ჩემი სიცოცხლე?როცა ვხედავ წყვილებს ერთად მჯდომს მაშინვე ის მახსენდება..მისი ლამაზი გამოხედვა,ცისფერი თვალები და ქერა თმა,რომელიც ასე ძალიან უხდებოდა..მის გარეშე ვერ ვიცოცხლებ, იქნებ ჩემი ბედი არ იყო? მაგრამ ის ჩემია და ალბათ მელოდება..მე ხომ მინდა მასთან.
ერთი მზიანი დღე იყო, მე და თიკო ერთად ვსეირნობდით..მაგრამ რატომღაც წასვლა გადაწყვიტა..რატომ ღმერთმა უკარნახა?ღმერთს რათ უნდოდა ჩემი ანგელოზის სიკვდილი ?ნუთუ დავაშავე რამე ასე რომ დავისაჯე? თიკოც მემგონი რაღაცას ხვდებოდა..გზაზე გადასვლის წინ მითხრა : ჩემო სიყვარულო არ დაგავიწყდეს : ძალიან მიყვარხარ და იცოდე ყველა სიკვდილის შვილები ვართ..დავინახე მისი ქერა თმა წითელ ფერში,სისხლში იყო ამოსვრილი..და ის თუ როგორ ეგდო ძირს..მივვარდი,ხელში ავიტაცე და გულში ჩავიკარი : მიყვარხარ .. მიყვარხარ!!! მე ვყვიროდი და მისი ლუღლუღიც მომესმა : მეც მიყვარ..ხ..აა..რ.... და დავკარგე ანგელოზი,რომლისთვისაც ვცოცხლობდი,რომელიც მიყვარდა და დავკარგე 2 სიცოცხლე ჩემი და მისი..ჩემი
...
Read More
|
გოგონები(კესო, ნატალი და მარიამი.) სკოლიდან მოდიოდნენ.
-რა ქენი კითხე რა გვარიხართქო?!-დაინტერესდა ნატალი.
-ვის?!-გაუკვირდა კესოს.
-ვის და გოჩს...კითხე რა გავრია?! ხომ აინტერესებდა დედაშენს....
-ა...ხო...ვკითხე....
-მერე რაო?
-წულუკიძეო.
-და დედაშენს რაშ აინტერესებს გოჩს გვარი?! იცნობს?!-იკითხა მარიამმა.
-რავიცი...არამგონია...საიდან უნდა იცნობდეს....აი დღეს რომ გვარს ვეტყვი ვკითხავ კიდეც ხომ არ იცნობთქო.
ანას სახლში მისვლა დააგვიანდა, როცა მივიდა კესო ტელევიზორთან დახვდა.
-დედი რატომ დააგვიანე?! იცი, სალომ დარეკა.
ანა მაცივარს მიუახლოვდა, გამოაღო და წვენი გამოიღო.
-რაო სალომემ?
-რაო და სახლშოი რომ მოვა უთხარი გადმომირეკოსო...
-გადავურეკავ. ანამ ბოთლი მიიყუდა და წვენი დალია.
კესომ სხვა არხზე გადართო.
-რას უყურებდი?!
-არაფერს ისეთს....
-მაინც?! ანა კესოს გვერდით მიუჯდა.
-ოოო!
-გადართე მიდი.
კესომ გადართო. ანა შეხტა.
-საშინელებათა კინოს უყურებ ისევ?!
-დედა....
-არავითარი დედა! რამდენჯერ გითხრა ნუ უყურებ ამ სისაძაგეებსთქო!
-მიმსინე...
-გისმინო კი არა ის! ხომ გთხოვე არ უყუროთქო! ფსიქიკას აზიანებს! შენ ისედაც გიჟი ხარ და კიდე შენი გაგიჟება მინდა?!
კესო ფეხზე წამოხტა.
-შენნაერი გიჟი მაინც არ ვარ, ყველა სიტყვაზე, რომ ყვირილს ვიწყებდე!
-მომეცი პულტი!
-აჰა! მიუგდო პულტი და ოთახში შევარდა, კარები მოიჯახუნა და ძირს დავარდა მუხლებით.
-მამა რომ აქ იყოს მაყურებინებდა ამ კინო
...
Read More
|
ქუჩაში წვიმდა.. ღამე გაჩერდა..
ბიჭი გოგოსთან საქმეს არჩევდა..
ბიჭმა აკოცა გოგო გაიქცა...
სადღაც უფსკრულთან გოგო წაიქცა..
არ ინძრეოდა, არ ტოკდებოდა..
ბიჭს კი შიშისგან ცა მორეოდა....
თვალს არ ახელდა ბიჭი ტიროდა...
გოგო უგონოდ ღმერთს უღიმოდა...
დრო გადიოდა ბიჭი ნატრობდა....
ცა გახსნილიყო, მას გაათბობდა....
მაგრამ გოგონა არ ინძრეოდა...
იქაურ სიზმრებს ებრძოლებოდა...
და სანატრელი მომენტიც დადგა...
გაიგო ლოცვა მდუმარმა ქარმა...
გათენდა ერთი უბრალო დილა...
ბიჭს კი გოგონას საფლავი დახვდა...
|
.ღიმილი?ეს ზედმეტი ფუფუნებაა ჩემი ცხოვრებისთვის..ერთ დროს ჩემი საყვარელი ადამიანი სუ ცდილობდა გაღიმებული ვყოფილიყავი ამბობდა ღიმილი გიხდება და მე მარტო ასეთი მჭირდები და ვეცდები სულ ასეთი იყოოო...
ნეტა სად ვარ ეხლა....ქუჩას გამოვუყევი ტირილით და დავინახე მომღიმარი წყვილი როგორი სიყვარულით უყურებდნენ ერთმანეთს და მეც გამახსენდა წარსული,ღიმილი,სიყვარული,კოცნა, პირველი სიყვარულით გაბრუებული ღამე,მერე ლამაზი ქორწილი,მერე დიდი გაბერილი მუცელი.... მერე ბევრი სისხლი იყო და უცებ....დავკარგე ყველაფერი რაც კი მქონდა და გაამჩნდა უცებ ისტერიკა დამეწყო,ეს პირველად არ ხდება მარაა,10წლის წინ დავკარგე საყვარელი მამაკაცი და შვილიც რომელმაც დაბადებაც კი ვერ მოასწრო..
ეხლა მამა შვილი ერთად არიან იქ სადაც მე ზედმეტი აღმოვჩნდი და უჩემოდ არიან.ყველაფერი წარმავალიაო გამიგია და მეც ვიცი ჩემი ცხოვრება მალე დაილევა და ამ დღეს ღიმილით და დიდი სიყვარულით შევხვდები...
უცებ ვიგრძენიდამარტყა რაღაცამ და ყველაფერი გაშავდა,გონებაზე უკვე საავადმყოფოში მოვედი,თავზე მედგა ახალგაზრდა მამაკაცი რომელიც ნაზად მიღიმოდა და მეფერებოდა თმაზე.გამიკვირდა ვერ ვიცანი ტან უკვე დიდი ხანია მსგავსი სინაზე აღარავის გამოუხატია ჩემს მიმართ... მარა ადამიანებმა ხომ არ იციან რა მოხდება მომავალსი და რა ელით,ეს ადამიანი ეხლა ჩემ გვერძეა და ცხოვრებას მილამაზებს,მეუბნება სენ მილამაზებ ცხოვრებასო მარა მე უფრო მილამაზებს ვიცი....მალე ბავშვიც მეყოლება ცხოვრება ისე არ ყოფილა მოწყობილი როგორც მე მეგონა,ღმ
...
Read More
|
თოვს. მოცეკვავენ ფანტელები, ლამაზად მოფარფატებენ. ფაფუკი, ქათქათა ქურქი ჩაუცვამთ ხეებს. ფანჯრის რაფაზე მსუბუქად დაფენილ თოვლს პაწია ნაფეხურები ეტყობა _ მშიერი ბეღურების ნაკვალევი.
ბინდდება. ფანჯარაში ბიჭის ხუჭუჭა თავი მოჩანს.
შუბლით მინას მიყრდნობია და სევდიანად გასცქერის თოვლს. პატარაა ბიჭი, სულ ხუთი წლის. ოთახში ხმადაბლა საუბრობენ დედა და ბებია, ბიჭი კი ეზოს მიშტერებია, საიდანაც პირველი თოვლით გახარებული ბავშვების ჟრიამული ისმის.
_ ეჰ, ახლა რომ ჩემი მამიკო ცოცხალი იყოს! _ ნაღვლიანად ფიქრობს ბიჭი, _ ხომ გავიდოდით. ოჰ, რას ვიგუნდავებდით, რას ვიგორავებდით თოვლში!
გული წყდება ბიჭს. თავისი კარგი მამიკო ახსენდება, თბილი მამიკო, მისი მოალერსე ხმა ენატრება, მისი ფართო ხელების სითბო, ზედ რომ დაიყენებდა ფეხშიშველს, მაღლა ასწევდა და `აუ, რა დიდი ბიჭი მყავსო~, ამბობდა ღიმილით. მამის მოფერება უნდა, მის კისერზე შემოჯდომა და ჯირითი, მასთან საიდუმლო, `კაცური~ საუბარი, დედას და ბებიას რომ არ გაეგოთ.
მამიკო მარტო სიზმრებში მოდის, მაგრამ ისევ მალე მიდის, დილით კი დედიკოს მიჰყავს ბაღში.
წინათ, როცა მამა ცოცხალი იყო, წესად ჰქონდათ შემოღებული: სეირნობიდან დაბრუნებული, ლოყებაწითლებული სახლში რომ შემოირბენდა, პირველ რიგში მამის თვალებს აწყდებოდა: `დედიკოს აწყენინე?~ _ ეკითხებოდა მამა და ბიჭიც ალალად გადმოულაგებდა ყველა სიცელქეს. მამა გულდასმით უსმენდა, მერე მუხლებზ
...
Read More
|
როდესაც მოსამართლემ შეწყალება შესთავაზა ბექას,მან მწარე უარი განაცხადა,ციხეში გევრი იკითხა,არ ცემდა ხმას არავის,არც გიორგის რომელმაც რამდენჯერმე გაგცევის გეგმა გააკეთა და ის გეგმა ისეთივე გაკეთებული იდო მაგიდაზე როგორც თავიდან..ლინა გამოჯამრთელდა,ყოველ კვირა მიდიოდა ციხეში,მაგრამ ბექა მნახველებს არ იღებდა,არც ყავდა მნახვედები,მხოლოდ ლინა..
ბექას დდედ-მამა დიდი ხნის გარდაცვილილ იყო,არ ყავდა და,ან ძმა,ყავდა მამიდა და ბიძია რომელთაც ალმაცერად დაუწყეს ყურება ბექას იმის შემდეგ რაც ციხეში ჩაჯდა..ბექას 4 წელი ქონდა მისჯილი,თუმცა უფრო მეტს ითხოვდა,ყოველ ღამე ყვიროდა: მე მკვლელი ვარ!
მოსამართლეს ვერ გაეგო მისი საქციელი,ის ისეთივე ამოუცნობ ინდივიდად დარჩა როგორც მემაწვნე ზოია ,ზოია ყოველ დილით დაფაჩხუნობდა ციხის წინ და ყვიროდა: აბა მაწონი!მაწონი!კარგი მაწონი! თუმცა არავინ ყიდულობდა მაწონს,მხოლოდ ხანდახან თუ გადახედავდნენ პატიმრები ზოიას გისოსებიდან და რაღაცას მიაძახებდნენ,,,დიდი მოძიების შემდეგ გაირკვა რომ ზიიოას ერთადერთი შვილი ამ ციხეში მოკვდა,იმის მერე აურია ზოიამ თორე ძალიანაც ეშხიანი ქალბატონი იყო უწინ..
ლინა სულ ბექას ხატავდა,არასდროს უხატია ეხლა დაიწყო პირველად ხატვა,ცხვირი პატარა,სწორი,ტუჩები დიდი,ქვედა დიდი,ზედა ისე რა,თვალები ღრმა და მწვანე,თმები ჩალისფერი,ეს ყველაფერი ლინას გონებაში ეწერა და ბექას დღითი დღე სულ უფრო და უფრო ლამაზს ხატავდა..
მოსამართლემ იმას მიაღწია რომ დაუკითხავად,ბექას თანხმობის გარეშე სასჯელს 2 წელი მოუკლ
...
Read More
|
შენ ჯერ ხარ ინფანტი
და მე ისევ მიტაცებს წყნარი სიესტა . . .
შენ ტიტული გბოჭავს.
მე აღარ მაოცებს გრძნობის პიეტა.
შენ ერთსა და იმავე დროს საუზმობ
მე ვსადილობ და ვახშამს აღარ ვჭამ.
შენ დოგმების მსახური ხარ
მე კი, კანონები ქვაზე წავიკითხე,
ალკოჰოლი გეკრძალება,
...
Read More
|
ნამდვილი სიყვარული ალბათ ნიჭია.. რომელიც მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია.. რომელიც წმინდა, ამაღლებული, უმანკო, ნაზი და სათუთია..
იცით რა ბედნიერებაა იმის გაცნობიერება რომ შენ გაქვს ნიჭი.. ნიჭი გიყვარდეს.. ნიჭი გენატრებოდეს.. ნიჭი აღმერთებდე.. მისი არსებობაც კი რომ ბედნიერებას განიჭებდეს... მისი სიხარულით რომ ხარობდე და მისი ტკივილი რომ გტკიოდეს..
სიყვარული ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ მოდის.... როცა გრძნობა იბადება გულში მთელს შენს ცხოვრებას, ფიქრებს, აზრებს იპყრობს... მთელი ცხოვრება მხოლოდ შენს საყვარელ ადამიანს უკავშირდება.. მასთან რაგაც უხილავით ხარ მიჯაჭვული და გასაქანს არ გაძლევს..
ნამდვილი სიყვარული მარადიულია.. ის არასოდეს ქრება უკვალოდ და დიდ ტკივილსაც ტოვებს სულში...დიდი დრო და სიძლიერეა საჭირო იმისთვის რომ სიყვარულით გამოწვეული სიგიჟეების, მძაფრი განცდებისა და ეიფორიებისაგან განთავისუფლდე... ამას იმდენად დიდი დრო სჭირდება რომ, ჩვენი ცხოვრების მანძილზე დრო აღარ გვრჩება იმისთვის რომ ხელახლა შეგვიყვარდეს...
ზოგი იტყვის სიყვარული ვნებააო.. მაგრამ ცდებით.. სიყვარული ვნებაც არის.. მაგრამ ვნებას არ შეიძლება ვუწოდოთ სიყვარული.. ნამდვილი სიყვარული წმინდაა, ხელუხლებელი.. ვნებამ მართლაც ცეცხლივით იცის აგიზგიზება, მაგრამ მალევე ქრება.. თანაც უკვალოდ...
ნამდვილი სიყვარული მარადიულია.. ჩაუქრობელი..
სიყვარული ყველაზე დიდი ვნებაა, რადგან იგი ერთბაშად ეუფლება გონებას, გულსა და სხეულს..
ეს გრძნობა პატარა გულში ყველაზე დიდ ადგილს იკავებს...
...
Read More
|
როცა გიყვარს რაღაც პატარას მაგრამ სითბოს გრძობ გულში რომელიც
მისი დანახვისას ისე იზრდება რომ მთელ გულს იკავებს.... მაგრამ სიყვარულს მხოლოდ დადებითი მხარე არ აქვს მას ძალიან უარყოფითი
მხარეც აქვს რომელიც უფრო ხშირია ჩვენ ასაკში ანუ 11-16მდე... რას
განიცდის გოგო როცა "ის" უყვარს და მას ცალ ფეხზე კიდია??.... ტკივილს... იტანჯება... სულ მასზე ფიქრობს... ოცნებობს "მასზე" და
მზად არის მოკვდეს ოღონდ ჩაეხუტოს სულ ერთხელ მაინც ან გაუღიმოს ან თუნდაც მიესალმოს... უფრო საშინელებაა როცა "ის" ვინც შენ გიყვარს შენი მეგობარია, გენდობა და გულს გიშლის. გიყვება იმ ადამიანზე რომელიც უყვარს და გთხოვს დახმარებას.... ამ დროს გულში რაღაც ისე გეწვის.. დნება და მზად არის შენი სახით მოევლინოს ქვეყანას.... მაგრამ შენ ითმენ ცდილობ არ შეიმჩნიო ის კი აგრძელებს და გიყვება თუ როგორია მისი სიყვარული.. რა ლამაზი.. ჭკვიანი.... და ა.შ.... შენ კი ამ ყველაფრის შემდეგ სახლში მიდიხარ შევარდები შენ ოთახში და იცლები იმ ტკივილისგან რომელიც მან მოგაყენა და წარმოდგენაც კი არ აქვს.... მართალია ძნელია მაგრამ რას ვიზავთ.... უნდა გავუძლოთ და რაც მთავარია ვიბრძოლოთ ჩვენი სიყვარულისთვის.... იმიტომ რომ ჩვენ ბედნიერებას ვიმსახურებთ.......
|
მიკითხე...
ლექსები მიკითხე გთხოვ...
რითმის აბჯრიანი,
თუნდაც უაბჯრონი
აზრიანი, ან უაზრონი
თეთრი ლექსებით თოვს...
მიკითხე...
მიკითხე,
რადგან მიყვარს შენი ხმა
წრფელი, ხაოიანი, ჩუმი ხმაურით,
მიყვარს შენი თმა
და ემოციით დაბერილი ძარღვები
სისხლამღვრეული.
მიკითხე...
შენ გიყვარვარ, როგორც ლექსი
ჩემში არეული.
ლექსები ხომ გამშვიდებს,
გაყვარებს...
ჰოდა მიკითხე უცხო ფრაზები
ჩემს გულში ადგილს უფრო
ამყარებ!
მიკითხე...
დამჭერი თვალის ისრებით,
მოგისმენ, გიყურებ და
ზენიტს მივწვდები.
მიკითხე...
ლექსის ფრთებს არ ჰყოფნის სივრცე.
მიკითხე!
ჩემს გულში მინდა შევინახო
ჩვენი სიყვარული
გრძნობით მინაბული,
რომ მერე ფურუსულებს
გვირგვინად მივცეთ... |
ჩემს ოთახში უჰაერო სურნელია,
შენს პლატას მაინც სხივი ანათებს.
ჩემს ცის თავზე მონაცრისფრო ღრუბელია,
თქვენთან კიდევ მზე ახუნებს პალატებს.
ჩემს ოთახში სიმარტოვე ჩურჩულებს და…
თქვენთან კიდევ გულისცემას გითვლიან
ჩემან ისევ მძაგდა სიტუაციაა
თქვენთან ახლაც საავასდმყოფოს რიტმია
ჩემთან დილით ფანჯრებიდან ისმის ქარის
...
Read More
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 5 სტუმარი: 5 მომხმარებელი: 0 |
|
|
