მთავარი » 2010 » მაისი » 21
მაკლიხაააარ!.....
გავყვირი დახშული ბაგით და...
ვერავინ გაიგებს ამ კივილს სულისას!
მჭირდებიიიი!.....
ცრემლებად იღვრება გული და
უცრემლო თვალები მალავენ სურვილსაც!
არ ვიცი, რა მინდა...
ვიცი, რომ შეხვედრა
კვლავ ტკივილს მომიტანს, ოცნებაც გაქრება...
და მაინც მიყვარხარ,,,
და მაინც მაკლიხარ...
და მაინც მჭირდები იმედის სანთლებად...
|
სიტყვები დაგვებნა,
მოდი გავჩუმდეთ.
მოდი თვალებმა თავის გამოთქვან,
სიჩუმე უსმენს ჩვენს გულის ფეთქვას
და გარეთ ქარი ჩვენს გრძნობას აბავს,
მოდი ნუ ვიტყვით დღეს ჩვენ ნურაფერს
ნუ გავაწამებთ სიტყვებით ნდობას,,
მოდი გავჩუმდეთ,ცოტა დავდუმდეთ,
დღეს ამ დღეს ჩუმი ალერსის დროა...
|
დეა,დღეს არ მეცლება,საქმე მაქ,თათბირია, აბა შენ იცი, საღამოს მოვალ და აქ დამხვდი,აი გასაღები...გოგამ ახალგაღვიძებულ დეას გასაღები გაუწოდა... დეამ გამოართვა.. -მე დღეს ეკლესიაში წავალ,იმ ბებოს ვნახავ ვისზეც მოგიყევი და წამოვალ..
დეამ ჭამა,გადაივლო და ეკლესიაში გაიქცა,ბებო ისევ იქ იჯდა,,
-ჩემო ბებო,როგორ ხარ?
-დეა,გამიხარდა შენი ნახვა,მოხუცი დეას ჩაეხუტა..
-მოხუცო,რატომ მეხუტები?რა ხდება?
-არაფერი შვილო,მინდა კიდევ ერთხელ გადაგავლო თვალი..
-ბებო,ტანსაცმელი მოგიტანე,აი...დეამ მოხუცს თავისი ყველაზე ძვიფასი და თბილი მოსაცმელი გაუწოდა..
-შვილო,რა კეთილი ხარ..
-მე შენ არ მიცნობ ბებია,არ ვარ მე კეთილი...
-ბოროტი სიტყვა არ არსებობს შვილო,ბოროტი წარმავალია,კეთილი კი რჩება..
-ბებო,რაღაცის კითხვა მინდოდა..
-რა იყო შვილო?
-შვილები გყავს ბებო?
მოხუცს თავისი ქათქათა თვალებიდან ცრემლები გადმოსცვივდა..
-ნუ ტირი ბებო..
-შვილო,მე მყავდა უამრავი შვილი,თითით ვერ დაითვლი მათ...
-ეხლა აღარ გყავთ ?
-ეხლა მათ ჩემი შვილები აღარ ქვიათ...მე მხოლოდ სამი შვილი დამრჩა რომელთაც მუდამ ვუყვარდი..
-რა ქვიათ მათ ბებო?
-უფროსი ვარსკვლავია,მერე მთვარე და ყველაზე პატარა წინ გიდგას შვილო...მოხუცმა თვალები მზეს მიაშურა,..
-სად ბებო? '
-აი ის,მაღალი,,ზემოთ..მოხუცმა მზეზე მიუთითა..
-ბებო,არ უყურო მზეს თვალები დაგეწვება..
...
Read More
|
როგორც რო სიო ცით მონაბერი,
არც არავინ და არც არაფერი,
შენ ტკივილამდე ხარ ერთადერთი
და არც ვინმეა შენი საფერი.
ისე რა ხვედრი გარგუნა ღმერთმა,
ყველა გიჟი და გადარეული
ვინც ქვეყნადაა ჩამოგდებული
შენს მიერაა უღვთოდ ძლეული.
მე? მე არაფერს შენგან არ ვითხოვ,
მე ისიც მყოფნის შენ რომ არსებობ
და ამ უსახურ ეკლინ გზაზე
როგორც მზე ცაზე ისე მბრძანებლობ.
ვივლი ბოლომდე შეუჩერებლივ,
მანამდე სანამ მიწად ვიქცევი
და გინდ ეს სული ხორცმა განწონის
მაინც შენს ლოცვად გადავიქცევი.
|
წავიდეთ სახლში დეა,წამო,წაგიყვან...გოგამ დემონიას ხელი მოკიდა და მანქანაში ჩასვა,,,გზაში დემონიას ჩაეძინა,ემოციებმა გადაღალა ის.. კორპუსთან მივიდნენ,,"დეა,ადექი მოვედით.... გოგონას არაფერი გაუგია,მას ეძინა...გოგა გადმოვიდა მანქანიდან და დეა ხელში აიყვანა,ისე წაიყვანა ბინაში... ბინა დიდი იყო,მდიდრული,ყველაფრით რაზეც შეიძლება ინატროს ადამიანმა...
სახლში თავის ოთახში შეიყვანა და ლოგინზე დააწვინა...
მერე ფეხზე გახადა,ცოტა ხანს შეტოკდა და ტანსაცმლის გახდაც დააპირა,ტანსაცმელი გახადა და საბანი გადააფარა... დეას ძალიან,ძალიან ღრმად ეძინა..ბიჭმა შეხედა მის ნათელ სახეს,რა ლამაზია...გვერდით მიუწვა და შიშველ ზურგზე ჩაეხუტა...
დილა გათენდა,დემონიამ თვალები გაახილა და გოგა დახვდა თავისი საჭმლებით..."აგერ ჩაი,ძეხვი და პური,აქ კიდე ყავა...მიაყარა გოგამ...
"მადლობა მაგრამ გახდილი რატომ ვარ??
-დაგაწვინე და,ეგ ტანსაცმელი გაგხადე..
'მადლობა მითხარი..
-რაზე?განცვიფრდა გოგა..
-რომ ჯერჯერობით ცოცხალი ხარ...დეა ცუდ ხასიათზე დადგა.... თითქმის შიშველი იყო და ვიღაც თითქმის უცნობმა გაბედა და ხელით შეეხო... მერე განაგრძო..
-გოგა,რატომ წამომიყვანე,,,
-იმედი მქონდა რომ შემიყვარებდი და ერთად ვიქნებოდით...შენ რაღატომ წამომყევი?
-მე იმედი მქონდა რომ მოვცილდებოდი ჩემს სამყაროს...დეა ადგა,საბანი მოიხვია და გოგას გასვლა თხოვა.. მერე ცოტა ხნით ჯაკუზში ჩაწვა,კარგად დაისვენა თუმცა ვერც ჯაკუზმა და ვერც ვერაფერმა ვერ მოუთბო გული...სახლიდან მო
...
Read More
|
უაზრობაა მთელი ცხოვრება ძიება რაღაც წმინდა გრძნობების.
უაზრობაა ოცნება მაშინ, როცა სიცოცხლეს ემშვიდობები.
უაზრობაა გენატრებოდეს ვისაც არასდროს მოენატრები,
უაზრობაა გიყვარდეს იგი, ვისაც არასდროს შეუყვარდები, უაზრობაა მთელი ცხოვრება ძიება გრძნობის და რაღაც ახლის.
უაზრობაა შინ დაბრუნება, და მონატრება ცარიელ სახლის,
უაზრობაა ლოდინი მაშინ, როცა იცი რომ არავინ მოვა,
უაზრობაა სიცოცხლე მაშინ, როცა იცი რომ სიკვდილის დროა,
...
Read More
|
მესმის სამყაროს შორეული მელოდიები,
შორს ზღვის ნაპირზე სატრფოს ტირის თეთრი თოლია,
სიკვდილს ველი და სიკვდილამდე დაველოდები,
ვიცი სიკვდილი უკვდავების ჯაჭვის რგოლია.
ყველა ცოცხალი ვიცი არის სიკვდილმისჯილი,
დასაწყისივით დასასრულიც თითქოს ნოლია,
თითქოს რადგანაც სიცოცხლე ხომ გრძელდება ისევ,
სხვა სატრფოს ეძებს ზღვის ნაპირზე თეთრი თოლია.
ეს ყველაფერი ასე იყო ასე იქნება,
მართლაც არ არის ჩემ სიტყვებში რამე ახალი,
სადღაც მელიან მე ჯალათი და სახრჩობელა,
და სადღაც უკვე გათხრილია ჩემთვის საფლავი.
|
მიდის ცხოვრება, იპარება წუთები ფიქრში...
მიდის ცხოვრება, დავბერდებით რაღაცის ფიქრში...
მიდის ნათელი ახალგაზრდობა, ოცნების ნისლში.
უნდა შევიდეთ უღიმღამოდ სიბერის ჩრდილში...
წარსული ძველი, საზიზღარი და აწმყო სხვისი,
გაიტანჯები თუ იცხოვრებ, ამ ქვეყნად მისით.
უნდა იცოდე, იამაყო ამ ქვეყნად ვისით...
არ აურიო არასოდეს შენი და სხვისი,
და თუ იქნები სხვის იმედზე ჩალა გაქვს პირში,
რაც არ გეკუთვნის ის დარჩება ყოველთვის სხვისი.
და შენ გაქვს აწმყო, შენი აწმყო იმედის ღირსი.
გიყვარდეს შენი და იცხოვრე ამ ქვეყნად მისით...
|
მკლავს უშენობა... და ვერ ვიშორებ...
წარსულს დავეძებ, ისევ ფერებით...
ისე მაგიჟებს შენი სიშორე,
ვიცი ოდესმე მომეფერები...
მკლავს უშენობა... ასე მაცდური...
წარსული ისევ ისე მიგონებს...
მომნატრებიხარ ვით გაზაფხული...
მონატრებიხარ ლექსს და სტრიქონებს...
მკლავს უშენობა... ჯერ არნახული...
ასე მაცდურად რომ მითვალთვალებს,
შენა ხარ ჩემი ტკბილი წარსული...
წარსული, ასე რომ გავს მაგ თვალებს...
მკლავს უშენობა... სევდა ფარული..
ვგრძნობ უშენობა მაინც ჭორია...
ალბათ ადრეა ჯერ დასასრული,
დასასრულამდე კიდევ შორია...
მკლავს უშენობა... ისევ ასეა...
ისევ ფიქრებში რჩები ოცნებით...
გული წარსულით ისევ სავსეა...
ისევ სავსეა შენი კოცნებით...
მკლავს უშენობა... ისევ მაწვალებს...
შენი ღიმილი, შენი სიშორე...
კვლავ ენატრები, იცი? ამ თვალებს...
და წარსულს მაინც ვერსად ვიშორებ..
|
ოპტიმისტური ლექსი
კვლავ ცივი დეკემბერია,
კვლავ გაიხადა ტყემ,
კვლავ ირგვლივ ნაცრისფერია,
მაგრამ... იმატა დღემ.
ისევ მაკივლებს შაკიკი,
ისევ წამერთვა ხმა,
ისევ არა მაქვს კაპიკი,
მაგრამ... არ მცვივა თმა.
თუმცა მებმევა ენა,
თუმცა მაკლია თვალს,
თუმცა არა მაქვს სმენა...
მაინც მოვწონვარ ქალს.
თუმცა მარტო ვარ მუდამ და
თუმცა დავუთმე მტერს,
თუმცა ცრემლები მგუდავდა,
ლექსი ხო მაინც მწერს.
***
ირგვლივ იმდენი ყალბია
და ჩემთან ერთად სვამს.
ირგვლივ გვამები დარბიან
სამაგიეროდ მწამს:
როგორც არ უნდა გათოვდეთ,
გტკიოდეთ, ცუდად იმღეროთ.
-ყოველთვის არის , გახსოვდეთ,
,,მაგრამ" და ,,სამაგიეროდ
***
როგორი იყო ? . . აბა რა ვიცი . . .
ასე ამბობენ - ჰქონდა წვერები .
ორი ათასი წელი განვიცდი . . .
ჩარევა არ ღირს , მაგრამ ვერევი :
***
როგორ აკოცა უფალს ლოყაზე ?!
- ცოტათი მაინც მორიდებოდა . . .
მეზიზღებოდა ზოგჯერ მოყვასი ,
მაგრამ ღალატი არ მინდებოდა.
არადა კოცნის , არადა ჰყიდის . . .
იცის მოკლავენ , განა შტერია.
ღალატზე განა ვერცხლისთვის მიდის ?!
- თავის სიმცირეს ვერ მოერია . . .
ისტორიაში დარჩა იუდა !
-დღესაც აქ არის არ გაიგუდა . . .
***
მოიწყინა ქვეყანამ,
უკვე კარგა ხანია .
სიმართლის მთქმელს ვერ ნახავ,
ვეღარც კარგი ბანია .
***
ვეღარ გაგვირჩევია
უცნობი და ნაცნობი . . .
მომავალი ჩვენია
- მომავალი ღვარცოფი .
...
Read More
|
***
გადაუქანცავთ არაფრის ლოდინს,
რომ დავაწყნარო, რას არ ვპირდები...
მაგრამ, მორიგი ტურისტი მოდის
და ჩუმდებიან პირამიდები...
***
ოჰ, მატყუარა პირამიდები
– ჩემსა და ზეცას შორის ხიდები...
***
1 . სუნი და ფერი დაკარგეს ვარდებმა.
მე კი დღეს დავკარგე აზრი-სიყვარული.
მართლაც ყველაფერი ალბათ დროს ბარდება
მარტო მომიწევს ახლა სიარული.
2. მაგრამ, ვარდი ხომ მაინც ვარდია.
მკვდარი, მოჭრილი ვიღაცის ხელით.
ჩვენი გრძნობა კი, მჯერა მზარდია.
ძლიერ მიყვარხართ, გკოცნით და გელით.
3. ქრისტე გაჰყიდეს ოცდაათ ვერცხლად
ჩემში მოგცემდნენ შენ ბევრად ნაკლებს.
ვინ იფიქრებდა-აღარ ვართ ერთად.
მადლობა ვუთხრათ გამოცდილ მაკლერს.
4. რად ააფარე სიყვარულს ჩადრი?
მე მეცინება-სხვას როგორ მადრი.
სინდის-ნამუსი,ზრდილობა,ყადრი
- მორჩა. გათავდა აქ გაწყდა კადრი
***
დაუქოქავი საათი
ვითხოვ ღირსეულ წრეს.
დროსთან გავმართე კამათი,
დრო არ ჩერდება, წვეთს...
წლები წინდაწინ იწევენ,
ითხოვენ თავის წილს.
ანგარიშს არც კი მიწევენ.
ცოტა არ იყოს მწყინს.
წვეთენ წამები, წუთები.
დრო სისხლს და სახსრებს მწოვს.
დროს ხომ ვერ გაებუტები?
-ხათრი არა აქვს დროს...
***
მღვდლებმა მითხარით , ან წარმართებმა ,
რა მემართება? რა მემართება?
ტყუილი , ნეტავ , რას მემართლება,
რა მემართება? რა მემართება?<
...
Read More
|
***
არათავმდაბლური ლექსი
მე შენ მოგიძღვენი ნაზი აკორდები,
გაჩუქე სიტყვები და არა ვარდები...
როგორ ვიფიქრებდი ასე აგორდები?
როგორ ვიფიქრებდი ასე ავარდები?
***
ცხოვრება -ჩოგბურთი. გავცვითე კორტები.
...
Read More
|
***
ჩემი ლექსები, დღეს შენ გეძღვნება,
თუმცა, მცირეა ვიცი ეს ძღვენი.
მაგრამ, თუ გინდა ფრენის შეგრძნება,
მოდი მომენდე , მოდი მიგრძენი... |
***
ღმერთს არ ეშლება, როცა თქეშია.
არ ეშლებოდა შექსპირს კაფია.
მე კი, შემინდეთ, ბევრი შემშლია.
ესეც პატარა ეპიტაფია...
***
წარმომავლობით ძველ-ბერძენია.
სთქვა: ის ვიცი რომ, არა ვიცი რა!
ჩემს საქმეში კი ყველა ბრძენია
-მე რაც არ ვიცი, ისიც იციან...
***
სამშობლო მართლაც ჩემი ხატია!
-ამ ხატს რამდენი ჭუჭყი ატყვია?!
***
ღვთის წინაშე ჩემი ბრალი
არის ის, რომ სულ ვარ მთვრალი:
ღვინით, ლექსით,
წვიმით, სექსით,
სცენით, სიმით,
ამით, იმით...
მუდამ ასე მიწევს თრობა
-ჩემი ,,მე,, ამით ერთობა...
***
პოეტი, ურცხვი სუტენიორია!
ეს სიმართლეა განა ჭორია.
როცა ლექსებით წიგნი ევსება,
მის მუზას ყველა ეალერსება...
***
ვის გაუგია ივლისში თოვა?!
მაგრამ, თუ მთხოვე, მე თოვლად მოვალ.
მოვალ და შენში ვიპოვი ყვავილს,
რომელიც თოვლის ალერსით ყვავის...
***
წავედი... ალბათ მომბეზრდა ბრძოლა,
მომბეზრდა ბრძოლა წისქვილთან ქარის,
ჯდომა, კი არა ნემსებზე წოლა,
აღიარება მომბეზრდა ბრალის.
***
წავედი... ალბათ არ ღირდა წასვლა,
არც მოსვლა ღირდა, მაგრამ, ხომ მოხდა,
არც გრძნობაზე ღირს ხაზის გადასმა,
არც, თუ გახაზავ იმაზე ოხვრა.
***
რაღაც... უცებ... სადღაციდან
რომანტიზმი მეცა...
კი მოვწყვეტდი ვარსკვლავს ციდან
-მენანება ზეცა!
***
ზეციდან კი არ დავწყვიტავ
(ასე კი არ ვაფრენ)
-ვარსკვლავებად გადავწყვიტე,
ჩემს სტრიქონებს გავფენ...
***
აღარც ფიც
...
Read More
|
არ ჩერდებაო დრო,
ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა...
და ეთანხმება ბრბო,
ასე არ არის განა?!
-როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა,
დროებით შერცხვა დროს და გაჩერდა...
***
გადის ცხოვრება, გადის...
მაისი თრთოდა
სხვადასხვა ფერად,
მოხვედი, ჰოდა:
ვიყოთო ერთად...
უსიტყვოდ გენდე
(ნეტავ ვინ მთხოვა?)
და იმის შემდეგ
არ წყდება თოვა...
ცხოვრება გადიიიის...
***
ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს,
იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?!
მე კი მითხრეს: არა ხარო საჭირო
-ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო.
იქვე იყო კარი მოპირდაპირე,
იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე.
ახლა ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა)
ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა.
***
აღარ დამრჩა გული, ღვიძლი,
მაგრამ მაინც, მაინც ვიბრძვი...
აღარ დამრჩა ტვინი, ფილტვი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვილტვი..
აღარ დამრჩა ნერვი ღერი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვმღერი...
მაგრამ მაინც, მაინც ვქაჩავ,
რადგან ერთი რაღაც დამრჩა...
***
ზღვამ გადაყლაპა მზე,
შეიგრძნო მისი ეშხი...
როგორც შენ ერთხელ მე,
შემომიტყუე შენში...
***
დაიღალა მთვარე ღამით,
დღემ დაღალა მზე.
დაიღალნენ მთები ზვავით,
ზღვამ იცვალა ზნე.
***
დაღლილ ნოტებსაც კი ვხვდები
-sol-fa-mi-re-do
ერთადერთი, ეს თავხედი,
არ იღლება დრო...
***
წვიმის შემდეგ ზღვა გამოყრის ნაგავს,
სანაპიროს რითი აღარ გვივსებს...
ჩემი გული ნაწვიმარ ზღვას არ ჰგავს,
-შიგ იტოვებს ჩაჯანგებულ ისრებს...
...
Read More
|
***
ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს, შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს,
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია...
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი,
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი...
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში, აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში,
აქ უნიჭო სიმღერები ჰიტია, აქ "ბებერი ალაზანში კიდია"...
აქ პოეტებს გაურბიან მუზები, აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები...
ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა, აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა
|
ნახე... დამიგულა სიმარტოვემ,
ბედმა მიმატოვა, ბედნიერმა,
ახლა... ბოდვასავით ვიმეორებ
სიზმრებს, რომლებშიაც მეტირება.
და მერე... მიდიან შეგრძნებები,
და მერე... ბრუნდება უშენობა,
ალბათ, სიმარტივეს ვეძნელები,
რადგან ნიავივით უფერო ვარ
და რთული ქარივით, სევდასავით,
თვალებში ჩაკირულ ნაღველივით,
მოდი... უჩემობას შეგასწავლი,
დრო რომ განმეორდეს გაფრენილი,
ხომ უნდა იცოდე ისე წასვლა,
შენი ნაკვალევი წამიშალო,
ყველა ემოცია არ წამართვა,
მტკვარში სინანულად არ ჩამღვარო.
...ქალაქი აიკლეს ბეღურებმა,
შენ კი ერთგულებით დაიღალე,
იცი, ხეივანი გემდურება,
მზერა გაუხუნდა გამჭვირვალე.
შეხედე... ფოთლები დაგვიბერდნენ,
ცასაც ნაოჭები გასჩენია,
ლექსებმა დუმილი გაიმეტეს,
უსმინე... სათქმელი დარჩენიათ |
ყვავილს გაჩუქებ
ცრემლებით გაზრდილს,
სულსაც გაჩუქებ
ქარს გამოვატან,
გულსაც გაჩუქებ და იცი როგორ?
ყოველ ფეთქვაზე რომ თქვას მიყვარხარ!!
|
კოცნა ყვავილებზე მეტი,
თუ, კოცნა ყვავილებზე მეტად.
ვგონებ, ასე უნდა ერქვას წიგნს
და თუ ოდესმე, ვინმე სადმე გადაეყრებით
გთხოვთ დამიბრუნოთ,
რამეთუ მე ვარ მისი ავტორი.
ის უნდა იყოს აქვე ახლოს შეიძლება ბუკინისტების
მეთორმეტე საუკუნის ფოლიანტებში...
სწორედ ესაა ეხლა ჩემთვის უპირველესი
და დანარჩენი ყველაფერი
წყალს წაუღია.
...კოცნა ყვავილებზე მეტი
ან,
კოცნა ყვავილებზე მეტად.
აღარც შენ გახსოვს ჩემო სიცოცხლე?!
|
Qarma grznobebi amishala,
cvima fiqrebshi datareshobs,
ase uecrad ratom chaqrit,
chemo sicocxlis varskvlavebo?!
rad shemaxvedret ase gvian,
mastan,vinc mikvars gametebit,
rad shemakvaret is,vinc axla,
mxolod ocnebit aris chemi.
jer ar gamdeba da ar tendeba,
masze fiqri rom ar ikos chemtan,
albat odesme me da es grznoba,
davxuchavt tvals da movkvdebit ertad.
is ver gaigebs,rogor mikvarda,
mxolod zereled kitxulobs leqsebs,
ar maqvs ufleba,vutxra,rom mikvars,
vemorchilebit am qveknis cesebs.
magram sikvaruls ra sheacherebs,
es grznoba aris kanongareshe,
mikvars da vgrznob,rom axla,am cutshi,
cvima fiqrebshi gaitareshebs.
|
ელენე გოგავა
16 წლისაა, ამ მოდის კვირეულზე ვნახე და ძაან მომეწონა, გამორჩეული იყო ნამდვილად.
Hight:175
bust:84
waist:60
hips:89
dress:36
shoe:38
hair:dark blonde
eyes:blue
|
ცნობილი ინგლისელი დები პიქსი და პიშს გელდოფი
მხიარული დები ცნობილი ინგლისური ოჯახიდან მამა: Bob Geldof ირალნდიელი მომღერალი და დედა Paula Yates ტვ-პერსონა
პიშს ქონდა საკუთარი შოუ Peaches Geldof: Teenage Mind, და არის ჟურნალისტი, წერდა სხვადასხვა მოდური ჟურნალებისთვის
გოგონებმა ყურადღება მიიქციეს კლუბური ცხოვრების და მოდის კვირეულების სიყვარულით
.........................................
|
..................... (young miley cyrus) <<<<>>>>
|
...................................... იტალიის თანასწორობის მინისტრი მარა კარფანია.
|
-გამარჯობა გოჩა მასწ,-მიელასლნენ გოოგნები.
-გაგიმარჯოთ ბავშვებო...გარეთ რატომ ხართ?! პირველი გაკვეთილია ბოლოს და ბოლოს სხვა თუ არაფერი.....
-გამოგვაგდო....
გოჩამ წარბი აწია.
-რატომ?!
-ვლაპარაკობდით.-თქვა ნატიმ.
-არა, ტვინის კოლოფო ავხადეთ...-ჩაურთო კესომ.
-მაშნ ღიესები ყოპილხართ გარეთ გამოშვების...
-ხო....თავი ჩაღუნეს გოგინებმა.
გოჩას გაეღიმა.
-რა ვქნა თქვენი მშობლები დავიმარო?!
-არავითარ შემთხვევაში! ერთდ თქვეს ბავშვებმა.
-არა?!
-არა?!
-ესეიგი არა! აბა რა ვქნა?! ჭკუა , როგორ გასწავლოთ>?!..........
ნატალი მერხთან იჯდა და იმაზე იმტვრევდა თვს, გოჩამ რატომ გაიყოლა კესო, თვითონ კი კლასში შემოუშვა...."რაზე დაელაპარაკება ნეტა...."
კესო და გოჩ ბუფეტს მიუახლოვდნენ.
-დაჯექი....-თხოვა გოოგნას თვითონ კი ჩაი და ნამცხვარი მოიტანა ორივესთვის.
-როგორ ჩაიარა ამ ერთმა კვირამ?!
-საშინლად....-კესომ მალობა მოიხადა და ჩაი მოსვა.
-დედაშენს რა რეაქცია ქონდა შენს დანახვაზე?!
-ნუ მკითხავთ....საშინელება იყო. მცემა...
-გცემა?!
-ხო, მცემა! დამარტყა, გემრიელად მომცხო და მომჩიჩა....
"სად არ ვიყავი?! რას ქვია ბავშვი ცემა!" ფიქრობდა გოჩა.
-დაგსაჯა?!
-კი...სახლიდან ხომ არ მივებდა, ეს ერთი...მობილური ჩამომართვა ეს ორი, მესამე ის რომ სახლიდან ვერ გავდივარ 6 ის მერე...და ნუ გამაგრძელებინებ, გთხოვ....
გოჩას გაეღიმა.
...
Read More
|
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი
სანთელს უნთებდა ღვთიშობლის ხატებს
შეყვარებულზე ფიქრობდა, იგი
ცხელი ცრემლები უვსებდა თვალებს
იწვოდა სანთელი ნელა
თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი,
ყველა ერთ სანთელს უცქერდა
ქურდმა ბიჭმა კიდ აწერა ლექსი:
ჩემო სიცოცხლე,როგორ მიყვარხარ
მე უშენობით არ მყოფნის გონი
მე უშენობით ვეღარ ვიცოცხლებ,
და თავს მოვიკლავ მოვიკლავ მგონი!!!
და თუ სიყვარულში არა მაქვს ბედი
და თუ სიყვარულმა ტანჯვა მომიტანა,
რისთვის გამაჩინე ამ ქვეყნად დედი?
ჩემმა დაბადებამ შენ რა მოგიტანა?!
ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შესცქეროდა ანთებულ სანთლებს,
რა არის ქალი ფიქრობდა იგი,
რა შეუცვლიათ ამ ქვეყნად ქალებს?
და ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა
მზე დამანახა და ცის ნათელი,
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა
და მხოლოდ ენთო "ქურდის სანთელი”..
|
მარი-აუ ნატ 19-სჰი ტბილისჰი უნდა ვიყო უეცჰველი რაა…ხო იცი ტეოს დაბადების დგეა და…
ნატი-ტეო სჰენი დაქალია ხო?!
მარი-ხო გოგო ტან ზაან მაგარი დაქალი,აი ისე მყავს როგორც სჰენ იაკო(იაკო ნატის საუკეტესო დაქალია)
ნატი-ხო მასჰინ უნდა ცჰახვიდე : ))
მარი-უი მესიჯი მომსვლია…
SMS_მაარ 19_სჰი ხო აქ იქნები…ხო იცი უნდა ამოხვიდე.
მარი –მომწერა ცჰემა სიხარულმაა : ))
SMS_კი ტე სიხარულო ცჰამოვალ.
19_სჰი დილიტ წამოვედი.3_სტვის უკვე ტეოსტან უნდა ვყოფილიავი.
თამო-მარ გამო სკოლასტან და ავიდეტ ტეოსტან
მარი-კარგი ტამ უკვე სახსჰი ვარ გამოვალ…_ვაა ყველა აქ ყოფილხარტ უკვე : ))როგორ ხარტ?
თამო-კარგად გენაცვალე სჰენ?...საცჰუქარი იყიდე?
მარი-მეც კარგად….კი მე სადგურზევე ვიყიდე იქ რო ვეგარ მოვასწროტქო.
ლევანი-მე და მიროსაც ნაყიდი გვაქ.
სოფო-მასჰინ ტქვენ ადიტ,მე ტამო და სჰმაგი ვიყიდიტ რამეს და ამოვალტ
მირო-კარგიტ……
მარი-ტეე გილოცავ სიხარულო მრავალს დაესწარი
თეო-მადლობტ სიხარულებო.სჰედიტ დაჯექიტ ,აუ რა გაწუწულები ხარტ
მარი-ხო გოგო წვიმს ზაან და სულ გავიწუწეტ
თეო-აუ მე ჯერ ტმაც არ გამიკეტებია
მარი-კარგი რაა სჰენ ტმას რაგა გაკეტება უნდა
თეო-ოხ…ტამო სჰმაგი და სოფოც მოვიდნეენ : ))
სოფო-გილოცავტ
თეო-მადლობტ: )სჰედიტ და მეც მოვალ.სხვებიც ამოვლენ უკვე…
ლევანი-აბა სჰევედიტ: ))
სოფო-ნეტა ვინები მოვლენ?
თამო-ხო მაინტერესებს : ))
...
Read More
|
ზღვა ირეკლავდა მზის სხივებს და სანაპიროზე სისხლისფერ კვალს ტოვებდა... მარი მეგობრებთან ერთად ფეხშიშველი დასეირნობდა სანაპიროზე და ღიმილს არ იშურებდა ტაყვანისმცემლებისთვის, ალბათ ეს ღიმილი გახდა საფუძველი მისი და ლაშას გაცნობია
- ასეთი ლამაზი გოგო ჯერ სანაპიროზე არ მინახავ...
- რით დავიმსახურე თქვენი ასეთი კომპლიმენტი?ლაშას უეცარ სითამამეზე უპასუხა მარიმ
- ალბათ იმ მომაჯადოვებელი ღიმილით რომელმაც მე ასე მომხიბლა..
- ყველა ბიჭი ხომ ერთმანეთს გავს, აი თუნდაც შენამდე იგივე სიტყვები რამდენჯერმე მომისმენია..
- არააა.. მე სხვებს არ
...
Read More
|
როგორ გამიხარდა რომ დამირეკე,სად წავიდეთ დეა??
-გააჩერე!
-რაა??
-გააჩერე მეთქი!
-ახლავე...გოგამ მანქანა გააჩერა,დემონია მანქანიდან გადმოვიდა..
-აქ დამელოდე...
-აქ ვიქნები...
დეა წავიდა,ეკლესიისკენ წავიდა...
როდესაც გული დამწვარი ქონდა,უწინ დამწვრობას ვერ გრძნობდა,როდესაც მარტო იყო,მარტოობას ვერ გრძნობდა.,ადრე ძულდა,ეხლაც ძულს მაგრამ ტკივილი იგრძნო,ამ პატარა რამემ,მთელი სიცოცხლის ტკივილი გაახსენა,დემონიამ დაინახა თავისი ცხოვრება რომელიც სავსე იყო მარტოობით,ერთფეროვნებით,ცინიზმით,ღალატით,ბოღმით... საკუთარი თავი შეძულდა დეას,საკუთარი თავი ძულდა,პასუხი უნდა ეთხოვა ვინმესთვის,იგი ეკლესიის კარებთან გაჩერდა,ქარმა დაუბერა და დემონია ააჟრჟოლა,დეას დავიწყებული ქონდა რა უნდა ექნა,არც პირჯვარი გადაუწერია,არც კაბა ეცვა,არც თავშალი,მხოლოდ ამღვრეულ და ტკივილით სავსე თვალებს ფლობდა ის..
პირველივე ნაბიჯში დემონიას წინ ქრისტეს ხატი წარუდგა წინ,დიდხანს უყურა დემონიამ ხატს,დიდხანს იდგა ესე,გაქვავებული,მუნჯად,ირგვლივ ცოტა ხალხი იროდა..დემონია მუხლებზე დაემხო..."რატომ?რატომ..მე შნთვის ხომ არაფერი დამიშავებია,შენ შენთვის იყავი,მე ჩემთვის..რა გინდოდა ჩემგან რა??მე ხომ არაფერი არ მითქვამს შენზე,მე ხომ არასდროს გახსენებდი,,შენ რატომ გაგახსენდი??დეამ ხმას უმაღლა,ხმაში საოცარი სევდა იგრძნობოდა,მომაკვდავი ადამიანის ხმას გავდა მისი საოცარი ხმის გოდება,საოცრად
...
Read More
|
ეკლესიაში ორი სანთელი ჩუმად იწვოდა...
არვინ არ იცის მათი გულები რაზე ფიქრობდა...
რატომ ტიროდა ერთი სანთელი მისგან ფარულად...
როგორ უნდოდა ასრულებოდა რატომ უყვარდა...
სანთლის ფიქრები უკავშირდება მხოლოდ ერთს...
მას ხომ უყვარდა და ადიდებდა როგორც ღმერთს...
მისმა ღმერთმა კი ზურგი აქცია საცოდავს...
ჩუმად იწვოდა ნაზი სანთელი და მას ნატრობდა...
და ეს სურვილი მას გულს უკლავდა ცრემლებად ღვრიდა...
ნაზი სანთელი მთლად გაიფიტა გროშად არ ღირდა...
მოვაო ფიქრით ტკივილს ფარავდა გულში სანთელი...
მისი ტკივილი ყველამ გაიგო შველას არ ელის...
ჩუმად იწვოდა ეკლესიაში სანთელი მწველი...
და მის გარშემო შეგროვილიყო დამცველი, მხსნელი...
ამ გარემოში თავს იგი გრძნობდა უფრო დაცულად...
მას სძლია იმან რასაც იგი დიდხანს ნატრობდა...
გავიდა წლები და სანთელმა დალია სული...
და მის ადგილას იდგა ბურუსი სიჩუმე სრული...... |
სიყვარული,ამ სიტყვასთან გვახსენდება ხან ცრემლი,ხან ღიმილი,ხან ბედნიერება და ხანაც უბედურება..ზუსთად სიყვარულზეა მოთხრობა რომელსაც მე მწერ....:))
ჩვეულებრივი დილა გათენდა.როგორც ყველა გოგოსთვის,ლიკას დილაც ჩვეულებრივ დაივყო,მაგრამ უჩვეულად დამთავრდა.სკოლაში ახალი ბიჭი გადმოვიდა.ლიკას არასდროს არავინ ყვარებია და არც არავის აქცევდა ყურადღებას.და რა შუაში იყო ლიკა ამ ბიჭთაან?!დასვენებაზე ლიკა კლასიდან გამოვიდა თუ არა იმ ბიჭის თვალებმა მიიზიდა,თვალებმა რომელმაც ლიკას გულში სიყვარულის ღმული გაუჩინა,ღმული რომელიც იზრდებოდა და სიყვარულით ივსებოდა.სახლში მისვლისას თავში აზრმა გაუელვა რომელმაც გული ათკინა,ეგონა რომ გიო ანუ ის ბიჭი არასრდოს შეიყვარებდა.საუბედუროდ თუ საბედნიეროდ ის ბიჭიც იმავეს გრძნობდა ლიკას მიმართ.გადიოდა წამები,წუთები,საათები,დღეები და მათ ერთმანეთი უფრო და უფრო უყვარდებოდათ :)
ერთხელაც ქუჩაში მიდიოდა ლიკა,ჩაფიქრებული იყო.ვიგაცამ მხარი გაკრა,მოიხედა და უკან დაინახა ნაცნობი სახე,ნაცნობი თვალები.თავლები რომლებიც ისე უმზერდნენ რო სიტყვა მიყვარხარ საჩირო აღარ იყო,ყველაფერი ნათელი იყო.მაგრამ გიომ მაინც თქვა:-ლიკა.ლიკ იცი მე,მე ძალიან..არ ვიცი როგორ გითხრა მოკლედ უშენოდ ცხოვრება აღარ შემიძლია და ბოლოს ლიკამაც თქვა:-იცი გიო არ ვიცი რა გითხრა,სიმართლის დავალვას აზრი აღარ აქვს.მეც ძალიან მიყვარხარ,სულ შენზე ვფიქრობ...გიო ლიკას ჩაეხუთა...მათ ვერაფერი ვეღარ დააშორებდათ,თუმცა ასე მხოლოდ ისინი ფიქრობდნენ.გავიდა რამდენიმე თვე და ისინი კვლავ ერთად იყ
...
Read More
|
თითქოს საამურ სიზმარში ვიყო,
მშვიდი სიცოცხლის ღრმა შეგრძნებით განვიმსჭვალები...
მომაკვდავივით უკანასკნელ შვების ჟამს ვკიცხავ
და აგონიის ბნელ ბურუსში კვლავ ვიფარები...
ბრძოლა გონების,ბრძოლა გულის...სწორთან მონების...
ლაღი ცხოვრების,მწუხარების და დაღონების...
მუდამ ლოდინი...დანაკარგის...შევსების გრძნობა..
და ღირს სიცოცხლე ეს წყეული....
სიკვდილი მოვა!!! |
<DIV align="center"><IMG src="http://s52.radikal.ru/i135/1005/8f/27d901a64106.jpg" alt=""><FONT color="#ff1493"><STRONG><EM><SPAN style="color:purple"> </SPAN></EM></STRONG></FONT></DIV><DIV align="center"><FONT color="#ff1493"><STRONG><EM><SPAN style="color:purple"> </SPAN></EM></STRONG></FONT></DIV><DIV align="center"><FONT color="#ff1493"><STRONG><EM><SPAN style="color:purple"> |
<DIV align="center"><IMG src="http://s47.radikal.ru/i117/1005/77/12f99b92baaa.jpg" alt=""><EM><STRONG> </STRONG></EM></DIV><DIV align="center"><SPAN style="color:purple"> </SPAN><EM><STRONG> <:purple"> </SPAN></DIV> |
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 5 სტუმარი: 5 მომხმარებელი: 0 |
|
|
