თითქოს საამურ სიზმარში ვიყო,
მშვიდი სიცოცხლის ღრმა შეგრძნებით განვიმსჭვალები...
მომაკვდავივით უკანასკნელ შვების ჟამს ვკიცხავ
და აგონიის ბნელ ბურუსში კვლავ ვიფარები...
ბრძოლა გონების,ბრძოლა გულის...სწორთან მონების...
ლაღი ცხოვრების,მწუხარების და დაღონების...
მუდამ ლოდინი...დანაკარგის...შევსების გრძნობა..
და ღირს სიცოცხლე ეს წყეული....
სიკვდილი მოვა!!!
|
