მთავარი » 2010 » მაისი » 20
ბოროტი ჩვეულებების ქსელში გახვეულს მიხარია, რომ შეკრული ვარ. ვიძირები თვით ბოროტების უფსკრულში და ეს მახარებს. მტერი ყოველდღიურად მიახლებს ბორკილებს, რამეთუ ხედავს, როგორ მიხარია მათი მრავალფეროვნება.
ეს ყველაფერი ღირსია მოთქმისა და ტირილის და ისაა სირცხვილი და თავის მოჭრა, რომ შეკრული ვარ საკუთარი სურვილებით. კიდევ საშინელებაა ის, რომ შეკრული ვარ იმავე ჯაჭვებით, რომელთაც მტერი დამდებს და მოვაკვდინებ თავს იმავე ვნებებით, რომლებიც მას ახარებს.
ვიცი, რა საშინელ ხლართებში ვარ გაბმული და გულსმოდგინედ ვცდილობ, დავფარო გარეგნული კეთილსახიერებით. შესახედავად შემკული ვარ კეთილმსახურების სამოსელით და სული კი აფორიაქებულია ბილწი გულისთქმებით. მნახველის წინაშე ვარ კეთილშობილი, შინაგანად კი ყოვლად უხმარი.
სინდისი მამხილებს ამის გამო და მე თითქოს მინდა გავთავისუფლდე საკუთარი ბორკილებიდან, ყოველდღიურად სულთქმითა ვწუხვარ ამის გამო, მაგრამ კვლავაც იმავე ბადეში ვიხლართები.
საცოდავი ვარ, საბრალო და უსუსურია ჩემი ყოველდღიური სინანული, რამეთუ არ გააჩნია მყარი საფუძველი. ყოველდღიურად ვქმნი სახლის საფუძველს, მაგრამ ჩემივე ხელით ვანგრევ მას.
ჯერ ვერ დაუდვია კეთილი საწყისი ჩემს სინანულს, ხოლო ბოლო არ უჩანს ბოროტ დაუდევრობას. დავმონებულვარ ჩემს დამღუპველ ვნებებს, მტრის ბოროტ ნებას – მომაკვდინებელს ჩემსას... ველი იმედად სინანულს და სიკვდილამდე თავს ვიტყუებ
...
Read More
|
დეა უკან გაიქცა,სკამზე დაჯდა და ფიქრი დაიწყო,მის გულში ყველაფერი ირეოდა,ემოციები გროვდებოდა და იქ რჩებოდა,ვერ ამჟღავნებდა დეა ემოციებს,ვერ ტიროდა რაზეც ისევ გული ტკიოდა...
დათი მოვიდა,დემონია არ იძვროდა,თავი ქონდა ჩაქინდრული..
-დეა,წავიდეთ?
-არა...
-რატომ?გაუკვირდა დათის,,,
-ერთი კითხვა მაქვს...დეამ თვალები დათის გაუსწორა,ცრემლი არ ქონდა თვალებზე უგრძნობ დემონიას..
-გისმენ...გაუღიმა დათიმ..
-ოდესმე მოგიტყუებივარ?
-არასდროს,ბიჭმა გაუღიმა და თვალებში ჩააცივდა..
-ოდესმე ზურგს უკან მე დაგიჭრივარ?
-რაა??რა სისულელეებს მეკითხები დეა?განცვიფრდა დათი...
-წადი...დეამ მეტი არაფერი უთხრა...
დათი ადგა და წავიდა...
შვეიცარული წითელი დანა,სასწრაფოდ ჯიბიდან ამოიღო და ნინოს სახლისკენ გაემართა,დააკაკუნა..
-ვინ არის?გაისმა სახლიდან..
-მეზობელი..
კარი ახალგაზრდა ქალმა გააღო,,,-რა გნებავთ?
-ნინო თუ შეიძლება,,გაიღიმა დეა...
-ნიინოოო,ნიინოო!!!მოდი აქ,შენთან არიან,აკივლდა დედამისი..
-ვინ>?
-მეზობელი,მოდი მეთქი!!
ნინო მოვიდა,დეას თვალები გაუსწორა და სალამი უთხრა,"გისმენ დემონია...
-აქეთ წამოდი,რაღაც უნდა გითხრა...დეამ ნინო სახლიდან მოშორებით გაიყვანა...
-ნინო,რამდენი ხანია მეზობლები ვართ და ჩემსკენ არ გამოგიხედია..
-არც შენ,ჩაეცინა ნინოს..
-შენზე დათი მიყვებოდა,,,
-მართლა?გაოცდა ნინო,,,(ვითომ გაოცდა)
-მართლა,გაუღიმა დეამ და იქვე მყოფ ქვაზე დადგა...
-შენზ
...
Read More
|
დეაში რაღაცამ გაიღვიძა,ერთმა რაღაცა სიყვარულის ნაპერწკალმა,ბედნიერი იყო,ვიღაც გაიცნო,ვიღაცას უყურებდა...ყოველ დილით დათი და დეა სკამზე ისხდნენ და საუბრობდნენ...
-დეა,ეკლესიაში დადიხარ?
-არა...
-ბოლოს როდის იყავი?
-ცხრა წლის წინ...
-გინდა წავიდეთ?ხვალ გამოვალ შენსკენ,ჯერ ნინოს ვნახავ და წავიდეთ...
დეას თვალები აენთო,გაუღიმა,მერე ერთმა კითხვამ ჩაუელვა თავში...
-ღმერთი ყველაფერს
...
Read More
|
იცი, რა?
-ვიცი რა,
წვიმამ ბევრი ითმინა,
ბოლოს ვერ მოითმინა,
იწვიმა და იწვიმა...
-კიდევ, კიდევ, იცი რა?
გულმაც ბევრი ითმინა,
მანაც ვერ მოითმინა,
იტირა და იტირა...
-ახლა გითხრა?
...
Read More
|
მე სიფრიფანა პატარა ქალი,
შენ გოლიათი ჩემგან ძლეული...
შენ თუ თვლი რომ შენ დამადგი თვალი
ცდები: თვითონ ხარ ჩემი რჩეული.
ფერად სათვალით მე არ გიყურებ,
ალბათ არც შენ გაქვს ჯადოქრის ჯოხი,
მოდი და მხრებით გადმომახურე
დიდი იმედის პატარა ქოხი...
მე ვარ ტკივილი დიდი და მცირე
მე ვარ შენს ირგვლივ-ახლოც და შორიც
მე დაგრთე ნება რომ იყო ხიდი,
ჩემს ზამთარსა და გაზაფხულს შორის.
შენ თავს მევლები სუსტსა და ძლიერს
შენ მძლეთამძლე და მაინც ძლეული...
შენ რომ გგონია შენ ამირჩიე,
თვითონ ბრძანდები ჩემი რჩეული
|
დავლიოთ? ოხ, არა!
მომშორდით თავიდან.
მე ახლა რატომღაც,
დალევა რა მინდა!
არ დავლევ თუ სუფრას
ქალი არ ამშვენებს,
ნაღვინარ თვალებით
გრძნობას რომ ახელებს.
ადგება, ირწევა,
ვით ქარში თოლია,
მე მაშინ ქალისთვის
ვგიჟდები მგონია.
დავლიოთ? ოხ, არა!
მომშორდით თავიდან.
...
Read More
|
სიცოცხლე ერთი თქმაა,
ერთი სურვილი ღმერთის -
შენ რომ იცოდე, რაა
ახლა მთავარი ჩემთვის!
შენ რომ იცოდე,რად ღირს
ჩემთვის სამი დღე პეპლის,
აღარაფერი დამღლის,
მზის და სიკეთის მეტი.
შენ რომ იცოდე, რა ვარ,
ცას გავაჯერებ ფრენით -
ცხოვრება ჩვენი ზღვაა,
ზღვაში წვეთი ვარ ერთი...
|
ჩვენ არყოფნიდან მოვედით,
და ვნახეთ ყოფნა რაც არი
აზრი ამ ქვეყნად ყოფნისა
თითქოს არი და არც არი.
წინ წყალი უკან მეწყერი
ცეცხლი და ბოლოს ნაცარი,
ბედნიერებას ვეძებდით,
მაგრამ ვერ ვპოვეთ მარცვალი.
სიკვდილი დედა ყოფილა
სიცოცხლე დედინაცვალი.
|
იცრუო, უფრო ადვილია
__სიმართლის თქმაა ძნელი
ილაპარაკო ადვილია
__აღსარებაა ძნელი
შეცდომა დაუშვა,ადვილია
__გამოსწორებაა ძნელი
გული მატკინო, ადვილია
__მოფერებაა ძნელი
ჩემი მოსმენაც ადვილია
__გაგება, ცოტა ძნელი<
...
Read More
|
ყოველი დილა გაზაფხულივით უნდა დაიწყო,
სულსი მაისის შადრევნების აშადრევნებით,
სწორედ ასეთი სჭირდები შენ მზეს ამომავალს,
სწორედ ამგვარად მოხატული ცოცხალ ფერებით.
ორივე ფეხით უნდა იდგე წილხვედრ მიწაზე,
მამულის უნდა გესმოდეს და უნდა გტკიოდეს,
უპოვართ შორის უნდა გქონდეს
ნავთ საყუდელი,
საზეო ნების აღსრულება უნდა გწყუროდეს.
ჩვენ არჩევანი ერთ დროს უკვე
ზეცად მივიღეთ,
და ეხლა მისი აღსრულებაა დასაშურია,
ისე იზრდება ეს სოფელი დრომდე თანაბრად,
ასე ძალუმად გულს არასდროს უხმაურია.
...ყოველი დილა გაზაფხულივით უნდა დაიწყო,
სულში მაისის შადრევნების აშადრევნებით,
სწორედ ასეთი სჭირდები შენ მზეს ამომავალს,
სწორედ ამგვარად მოხატული ცოცხალ ფერებით.
|
............................ სალომე ღვინიაშვილი და
|
ჟანეტ მაკარდი - თინეიჯერი გოგონა სერიალიდან iCarly
ჟურნალ PEOPLE-ში დაიბეჭდა ინფორმაცია იმის შესახებ რომ iCarly ერთერთი მთავარი მსახიობი ჟანეტ მაკკარდის კიბო სჭირს
თუმცა ეს ჭორია! გოგონა არის ფონდ Cody Waters Foundation -ის წევრი, რომლიც მის მეგობარ კოდი ვოთერსის ხსოვნას ეძღვნება, რომელიც ტვინის კიბოთი გარდაიცვალა. ჟანეტმა მას სიმღერა მიუძღვნა და შემოსული თანხა ამ ფონდში მიდის, რომელიც კიბოთი დაავადებულ თინეიჯერებს ხმარდება. ჟანეტი მრავალჯერ შეებრძოლა ამ დაავადებას, დედამისს მკერდის კიბო ქონდა, თუმცა გამოჯანმრთელდა. ის ინფორმაცია კი, რომ თავად ჟანეტს კიბო სჭირს არ მტკიცდება
საიტი: thecodywatersfoundation.com |
I could have loved you once
and even said it
But you went away,
When you came back it was too late
And love was a forgotten word.
Remember?
***
O, Time
Be Kind
Help this weary being
To forget what is sad to remember
Loose my loneliness,
Ease my mind,
While you eat my flesh.
***
I
I left my home of green rough wood,
A blue velvet couch.
I dream till now
A shiny dark bush
Just left of the door.
Down the walk
Clickity clack
As my doll in her carriage
Went over the cracks-
"We'll go far away."
II
Don't cry my doll
Don't cry
I hold you and rock you to sleep
Hush hush
I'm pretending now
I'm not your mother who died.
III
Help help
Help I feel life coming closer
When all I want to do
...
Read More
|
მიმზიდველი დეკოლტეს საიდუმლო - ვარსკვლავების შეცდომები პატარა მკერდთან დაკავშირებით
თუკი ჯერ კიდევ თვლით, რომ პატარა მკერდი თვქვენი ნაკლია, ე.ი. უბრალოდ ჯერ არ გისწავლიათ ტანსაცმლის სწორად შერჩევა მკერდის ვიზუალური გადიდებისთვის, მოგცემთ რამდენიმე ადვილ რჩევას სელებრითის მაგალითზე
...
Read More
|
ზარა (За́ра (Зарифа) Пашаевна Мгоян) დაიბადა 1983 წლის 26 ივლისს ლენინგრადში... არის რუსი მომღერალი და მსახიობი. ცნოლი გახდა Фабрики звёзд 6-ის შემდეგ. იყო გათხოვილი ორჯერ, პირველად (2004 წელს) დაქორწინდა პეტერბურგის გუბერნატორის შვილზე. მათ ერთად იცხოვრეს მხოლოდ წელიწად ნახევარი. მეორედ გათხოვდა 2008 წელს (მისი მეორე მეუღლე ზარას გამო გაეყარა პირველ ცოლს,რომლისგანაც 2 შვილი ჰყავდა)... 2010 წლის 6 მაისს მათ შეეძინათ ვაჟი! იგი რუსეთის ერთ-ერთი თეატრის მსახიობია.
...
Read More
|
კესო ხელში აყვანილი მიიყვანა სახლის კარებამდე გოჩამ. დააზარუნეს-ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ, ოთხჯერ....კარი არავის გაუღია.
-ცუდად ხომ არაა ნეტა?! -შეშინებულმა იკითხა კესომ.
-არამგონია...მისი ხასიათის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ უბრალოდ პანიკაშია და ადგილს ვერ პოულობდა მთელი საღამო ალბად, ხოდა სალომეს დაურეკავდა და შენს შაძებნელად წამოვიდოდა ორივე.....-დაამშვიდა გოჩამ. მის სიტყვებში გოგონას უცნაორად არაფერი მოჩვენებია, სულ არ ახსოვდა , რომ გოჩა არც დედამისს "იცნობდა" და არც ნათლიამისს.
-აუ,-ამოიოხრა გოგონამ. -გასაღები მაინც წმაომეღო! გავაღებდი და შევიდოდი....ახლა ლოდინი მომიწევს, ეგ კიდე ღმერთმა იცის როდის მოვა!-აწუწუნდა კესო.
-მობილური ააქვს?!
-რათქმაუნდა...
-ხო და დაურეკე....გოჩამ თავისი "ნოკია" მიაწოდა.
-მადლობა. გოოგნა დაფიქრდა....ვერაფრით გაიხსენა დედის ნომერი.
-გოჩა....
-ხო?!
-ვერ ვიხსენებ.,...
-რას?!-გაკვირვებისგან წარბები შუბლზე აუვიდა კაცს.
-დედაჩემის ნომერს.....
-მეხსიერებამ გიმტყუნა ბარტყი?!-გაეცინა გოჩას. მაშინ მობილური გამოართვა და თვითონ დაურეკა სალომეს, მაგრამ კესოს რომარაფერი გაეგო ერთი სართულით დავლა ჩვიდა და თხოვა მანდ დამელოდეო. ცოთა ხანში დაბრუნდა.
-მემგონი მალე უნდა მოვიდნენ....
-რა იცი?!
-დედაშენის ნომერი გავიგე, შენი ყოფილი დამრიგებლიდან და დავურეკე (იცრუა)....
-ა...და მალე მოვალო?!
-ხო....არ ყოფილან ე
...
Read More
|
შენ ხარ ცხოვრება რომელიც მიყვარს,
სიცოცხლე ვისი წყურვილიც მკლავდ,
შენი თვალები იყო ხატება
და ეგ ტუჩები კი მოლანდება.............
სურვილი შენი მკლავდა მუდამჟამს,
ვერ ვიოკებდი შენდამი ლტოლვას,
ჭკუიდან მშლიდა შენზე ოცნება,
შორიდან ცქერა და ეს წამება,
მე მტანჯავს ლტოლვა შენდამი ვნების
და მიკიდია ცეცხლი უკვამლოდ,
გთხოვ ჩემთან მოდი,თუნდაც ამ ღამით,
თუნდაც ამ ღამით იყავი ჩემი..........
|
იმ სიყვარულს გაუმარჯოს, შორიდან რომ მაწვალებს,
ერთხელაც რომ დავიჭერ და, დავუკოცნი შავ თვალებს.
იმ სიყვარულს გაუმარჯოს სულს რომ ეთამაშება,
ტუჩ-ბაგეს რომ შეუქებ და, ის კი გეკაპასება.
იმ სიყვარულს გაუმარჯოს, შეხვედრა რომ მართლა სურს,
ზამთარში რომ სარკმელთან ზის, გულში მალავს გაზაფხულს.
იმ სიყვარულს გაუმარჯოს დიდი გრძნობა რომ ჰქვია,
ჩუმად მისთვის ბუტბუტებს და იასავით მორცხვია.
|
"ღვთაებრივი კომედია” – მიმოხილვა
დანტე ალეგიერის "ღვთაებრივი კომედიის” მცირე მიმოხილვა/ანალიზი
ღვთაებრივი კომედია (იტალ. Commedia, შემდგომში Divina Commedia) – პოემა,დაწერილი დანტე ალიგიერის მიერ დაახლ. 1308-1321 წლებში.
დანტე "ღვთაებრივი კომედიის” ეგზემპლარით ჯოჯოხეთის კარიბჭესთან – სანტა მარია დელ ფიორეს ფრესკა
უწოდა რა თავის პოემას "კომედია”, დანტემ გამოიყენა შუასაუკუნეობრივი ტერმინოლოგია. "კომედია”, როგორც იგი განმარტავს ვერონას მმართველის-კანგრანდესადმი წერილში, წარმოადგენს ე.წ. საშუალო სტილის ყველა სახის პოეტურ ნაწარმოებს, რომელიც ხალხისათვის გასაგებ ენაზეა დაწერილი და რომელსაც შემაძრწუნებელი,საშინელი დასაწყისი აქვს და სრულდება პოზიტიური მოვლენით; ხოლო ტრაგედია კი – "მაღალი სტილის” პოეტური ნაწარმოები პოზიტიური დასაწყისითა და ნეგატიური დასასრულით. სიტყვა "ღვთაებრივი” დანტეს არ ეკუთვნის, პოემას ეს სიტყვა შემდგომში დაემატა ჯოვანი ბოკაჩოს მიერ. "ღვთაებრივი კომედია” – ეს არის დანტეს ცხოვრების მეორე ნაწილისა და შემოქმედების ნაყოფი. ამ ნაწარმოებში თვალნათლივ ჩანს პოეტის მსოფლმხედველობა. აქ დანტე შუა საუკუნეების უდიდეს და უკანასკნელ პოეტად გვევლინება, რომელმაც განავრცო და გააგრძელა ე.წ. ფეოდალური ლიტერატურის განვითარება.
სტრუქტურა
"ღვთაებრივი კომედია” მეტისმეტად სიმეტრიულად არის აგებული.იგი იყოფა 3 ნაწილად, თითოეული ნაწილი 33
...
Read More
|
" მიყვარხართქო " არასოდეს მითქვამს შენთვის...მაგრამ...
ერთხელ მაინც რომ გულწრფელად შემოგეხედა ჩემთვის, აუცილებლად დაინახავდი ჩემს თვალებს..დაინახავდი და შეუძლებელი იყო არ წაგეკითხა ჩემი გულის ნადები, არ დაგენახა ის სხივი, რომელსაც შენს დანახვაზე ასე რიგად, დაუფარავად ასხივებდნენ ჩემი თვალები...
ერთხელ..სულ ერთხელ მაინც რომ ჩამხუტებოდი..აუცილებლად გაიგონებდი ჩემი გულის სიმგერას სიყვარულზე ( როგორც კი დაგინახავდნენ ჩემი თვალები, მაშინათვე გული ისე ამიძგერდებოდა, თითქო აქამდე განისვენებდა და ახლა გაცხოველებულად ამუშავდაო.. )..
და როგორ მეგონა მაშინ, რომ სიტყვები ზედმეტი იყო..მეგონა, რომ ჩემი თვალები და გული ჩემს ბაგეზე უკეთ, ლამაზად გამოსთქვამდნენ " მიყვარხარ "-ს..და მეგონა, რომ ჩემი გულის ხმა შენს ყურამდეც აღწევდა...
თურმე როგორ ვცდებოდი !..
შენ ყრუ ყოფილხარ და აბა როგორ გაიგებდი ჩემი გულის ძგერას ?!..
ბრამა ყოფილხარ..და როგორღა დაინახავდი ჩემი თვალების ელვარებას ?!..
მე კიდევ არ მყვარებიხარ თურმე ისე ძლიერად, რომ შენი მკურნალი ვყოფილიყავი..ჩემი თვალები არ ასხივებდნენ ალბათ ისე ძლიერად, რომ შენს თვალებსაც ყოფნოდათ მათი სინათლე..ჩემი გული არ ძგერდა ისე გაგიჟებით და ხმამაღლა, რომ შენს დახშულ ყურებს სმენა დაბრუნებოდათ..
მაპატიე...
მაპატიე..რომ ისე ძლიერად არ მყვარებიხარ..
რომ ვერ შევძელი ჩემი გრძნობების შენთვის გამხელა..
|
ნუ გეშინია... მე შენთან მოვალ,
მოგძებნი ბნელში ხელისცეცებით...
მჭირდები ისე, ვით ზამთარს თოვა,
როგორც ორთავეს ეს სარეცელი.
შენ ახლა ისე მჭირდები, ისე,
ვით ღამეს დილა, დილას-საღამო...
როგორც პოეტებს უსაზღვრო სივრცე,
როგორც ვარსკვლავებს მთელი სამყარო.
მე ვიცი, თბილი ცრემლების გასწვრივ
შენი სიზმრებიც როგორ შფოთავენ...
ვით დაკარგული ნაწილი ნაწილს,
რადგან ერთმანეთს ვეძებთ ორთავე.
ნუ გეშინია... მელოდე... მოვალ,
გიპოვნი მაინც ხელისცეცებით,
მჭირდები ისე, ვით ზამთარს თოვა,
როგორც ორთავეს ეს სარეცელი. |
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 4 სტუმარი: 4 მომხმარებელი: 0 |
|
|
