ოჰ,სიყვარულო შენს თმების სურნელს გამოვყოლივარ,
მარტოდ დარჩენილ ტაძრის სუნთქვა შვებით მანაზებს,
ცის აგმაფრენა ახლაც ისევ თვალებს მიცვარავს,
შუქი სანთლების მაფიქრებს და მკრთალად მანათებს...
ახლა,ამ წუთას ოცნებებშიც კი ვერ გეხები,
ცხადში კი ალბათ ეს მით უფრო გამიჭირდება
და იქნებ შევცდე?თუნდაც ჩემო,მინდა ვიცოდე,
მიმტევებლობა გრძნობებს როგორ გაერინდება...
|
