მომავალი - 17 მაისში 2010

.ღიმილი?ეს ზედმეტი ფუფუნებაა ჩემი ცხოვრებისთვის..ერთ დროს ჩემი საყვარელი ადამიანი სუ ცდილობდა გაღიმებული ვყოფილიყავი ამბობდა ღიმილი გიხდება და მე მარტო ასეთი მჭირდები და ვეცდები სულ ასეთი იყოოო...
ნეტა სად ვარ ეხლა....ქუჩას გამოვუყევი ტირილით და დავინახე მომღიმარი წყვილი როგორი სიყვარულით უყურებდნენ ერთმანეთს და მეც გამახსენდა წარსული,ღიმილი,სიყვარული,კოცნა, პირველი სიყვარულით გაბრუებული ღამე,მერე ლამაზი ქორწილი,მერე დიდი გაბერილი მუცელი.... მერე ბევრი სისხლი იყო და უცებ....დავკარგე ყველაფერი რაც კი მქონდა და გაამჩნდა უცებ ისტერიკა დამეწყო,ეს პირველად არ ხდება მარაა,10წლის წინ დავკარგე საყვარელი მამაკაცი და შვილიც რომელმაც დაბადებაც კი ვერ მოასწრო..
ეხლა მამა შვილი ერთად არიან იქ სადაც მე ზედმეტი აღმოვჩნდი და უჩემოდ არიან.ყველაფერი წარმავალიაო გამიგია და მეც ვიცი ჩემი ცხოვრება მალე დაილევა და ამ დღეს ღიმილით და დიდი სიყვარულით შევხვდები...

უცებ ვიგრძენიდამარტყა რაღაცამ და ყველაფერი გაშავდა,გონებაზე უკვე საავადმყოფოში მოვედი,თავზე მედგა ახალგაზრდა მამაკაცი რომელიც ნაზად მიღიმოდა და მეფერებოდა თმაზე.გამიკვირდა ვერ ვიცანი ტან უკვე დიდი ხანია მსგავსი სინაზე აღარავის გამოუხატია ჩემს მიმართ... მარა ადამიანებმა ხომ არ იციან რა მოხდება მომავალსი და რა ელით,ეს ადამიანი ეხლა ჩემ გვერძეა და ცხოვრებას მილამაზებს,მეუბნება სენ მილამაზებ ცხოვრებასო მარა მე უფრო მილამაზებს ვიცი....მალე ბავშვიც მეყოლება ცხოვრება ისე არ ყოფილა მოწყობილი როგორც მე მეგონა,ღმერტმა ალბათ მეორე სანსი მომცა..როცა მივხვდი რომ რეზი მიყვარდებოდა წავედი ჩემი მეუღლის სასაფლაოზე ვთხოვე რამე ეთქვა ან წავეყვანე აქედან რომ ეს შეცდომა არ დამეშვა...იმ ღამით სიზმარი ვნახე და ასე მითხრა სენს შვილს ლიზიკო დაარქვი როგორც ჩვენ ვაპირებდიტ მოუხდებაო, მე უკვე მყავს ლიზიკო და მინდა სენც გყავდესო:))) მივხვდი რომ ეს მეორე შანსი იყო და ვერ გავუშვებდი ხელიდან..იმ დღის მერე უკვე 1წელი გავიდა მალე პატარა ლიზიკოს მეყოლება და მჯერა რომ ცხოვრებას გამილამაზებს..
უზომოდ მეშინია მომავლის მარა დღევანდელი დღე ძალიან ლამაზია და დღევანდელობით ვტკბებიი