თავი მესამე
დავიცალე აზრისაგან, სიცარიელის ბურუსში გავეხვიე. დროებით ვწყვეტ თამაშს. ვწყვეტ ფიქრს. ცარიელი ფურცელი მინდა შევქმნა, უსიტყვო დრო...
მუსიკა დიდებულია გარინდულ მდუმარებაში, ის თავად ქმნის მარადისობას და სიტყვას. გაუშვი შენს ცარიელ ფურცელზე ვერდი, უსიტყვო დროებაში ბგერით გავიაზროთ მარტოობის მეფობა ჩვენს სულებზე, მივეცეთ გონიერ მდუმარებას. გავიფანტოთ სამყაროში მრავალგვარ იდეად, ქვეცნობიერი ცნობიერში გამოვსახოთ, ვიფრინოთ არა სამყაროში, არამედ სამყაროს უსასრულობაში, გავცდეთ სხეულებს და როგორმე მივიდეთ ჩვენს ”მე”-მდე, თუნდაც მთელი სიცოცხლე დაგვჭირდეს, ანდაც ცარიელი ფურცელი. ის ხომ არც ისე შორს იმყოფება, ის ხომ ჩვენშია მხოლოდ. დავინახოთ და შევიცნოთ რისთვის ვცხოვრობთ და რისთვის ვაზროვნებთ.
მაშ ასე..................................ვერდი (ცარიელ ფურცელზე)
|
