ზარი.....
შეკრთომა....
ამიწეწს ფიქრებს
გასლის შორეულ გრძნობათა ფიქრებს
თითები.....
წამი....
ყურმილი.....
გისმენთ!
და გაიშლება ყვავილი სიყრმის, როცა ვიღაცა რაღაცას გიხსნის
ეს შენ არახარ? მე ასეც ვიცი, ააშრიალებ შორეულ ფარდებს
გაზაფხულის წინ მომიტანს ვარდებს
სიყვარულისთვის დალევს დათვრება
წავა და სადღაც დაიკარგება
ეს შენ არა ხარ გამოცხადებავ?
ხმა იდუმალი სადღაც შთენილი
სიგიჟისათვის,მარტოობისთვის
უშნობისთვის ვარ გაჩენილი
აქ სიჩუმეა და დაპირება
ჩვენი ცხოვრების გამოტირება
ჩვენი შეხვედრა ღმერთმა ინება
და განშორებაც მას ეწყინება
სადღაც იშლება თეთრი სუფრები
სადღაც ვიღაცა რაღაცას ელის
მე სიყვარულზა გესაუბრები
თვალთაგან მცვივა ცრემლები ცხელი
ათასწლეულებს დაბერავს ქარი
ბევრი ცოცხალი გახდება მკვდარი
გარეთ კი ისევ ჩუმად იწვიმებს
მთვარე ღრუბლებში გამოიძინებს
გამოგაყოლებ სევდიან თვალებს
ასე გადაღლილს და ნამტირალებს
მომენატრები მოდი მომხედე
ჯადოსნური ხმით მომაჯადოვე
და დაამსხვრიე ჩემი კერპები
ტანჯვა, ცრემლები და სიმარტოვე.
|
