სიყვარულისთვის.... - 9 აპრილში 2010

ახლა იმაზე დაიწყო ფიქრი, ვინ იყო და რა უნდოდა, ან ხმას რატომ არ იღებდა...ის ვიღაც უცნობი...მთელი ღამე საშინელ ფიქრებს ებრძოდა...
დილით, როცა მზე ყველას მიესალმა და მარის ოთახამდეც მიაღწია, მან ჩაიცვა, ჩანთა ჩაალაგა და სკოლის გზას გაუდგა...სკოლაში ყველა მხიარული იყო მარტო მარი იყო მოწყენილი....მის გული ატარებდა უდიდეს დარდს...მხოლოდ ის იყო ობოლი და დაჩაგრული..ამ დროს ვიღაცამ დაუძახა...
-გოგონა გაჩერით...მარი შემოტრიალდა...
-რომელი ხარ??? რა გინდა??
-თმის სამაგრი დაგივარდათ.
-როგორ ვერ შევამჩნიე!
-არაფერია,-გაუწოდა და გაუღიმა...
-რა გქვია?
-მარი..შენ?
-გიო! იცის მარიმ რომ ძაილან ლამაზია?!
-ნუ მაწითლებ გთხოვ. :)
-მარი, რამდენი წლის ხარ?
-15ის შენ?
-17..ჩემი დის ტოლი ხარ...ტელეფონის ნომერს ხომ არ მომცემ?
-რად გინდა?
-უბრალოდ...უფერო კარგად რომ გაგიცნო.
-ოკ.898.....
-მარტლა? ფართი გაქვს?
-კი.
-მაშ მოგწერ..
-კარგი დაგელოდები...
თითქოს რაღაც შვება იგრძნო მარიმ.
ახლა ნფიქრი გაჩნდა მის თავში..იგი გიოსთან საუბარს იხსენებდა და ღიმილიც კი ეფინებოდა მის მაგეებს...
ისტორიის გაკვეთილია...ვიღაცამ კარზე დააკაკუნა...
-შემოდით!-გაისმა მასწავლებლის მკაცრი ხმა...
-მარიმ თვალებს ვერ დაუჯერა როცა გიო დაინახა..რა უნდოდა...ისიც მარის შესცქეროდა მოჯადოებულივით...
-ჰეი...აქ ვართ...-შესძახეს აქეთ-იქიდან, მაგრამ გიო ვერ გამოაფიზლეს..
-რა ქნებავთ? - იყვირა მასწავლებელმა...
ბავშვები უცებ გამოერკვივნენ,რომ გაკვეთილზე იყვენენ...მ დროს დირექტორი შემოვიდა.....
-გიორგი, სად დაიკარგე, ბიჭო, რისთვის გამოგგზავნე?
-უი მასწ..მაპატიეთ,არ ვიცი, რა დამემართა..
-იცოდე მეორედ აღარ განმეორდეს..თორე სკოლიდან გაგრიცხავ..
-გასაგებია! -გიომ მორცხვად გაიხურა კარი..იმ დღეს მარის მოსვენება დაუკარგა გიოს სევიანმა თვალებმა
დაღამდა...სამყარომ შავი მანტია მოიცვა...მთვარე მედიმთც=ვარე მედიდურად დაჰყურებდა მიწას...
ფართზე მარიმ და გიომ ერთმანეთზე ყველაფერი გაიგეს....
გიო მიხვდა, რომ მარი ის იყო, ვისაც 16 წელი ელოდა...გიომ კი მარის ცხოვრებაში სინათლე შეიტანა
რომელმაც თანდათან დაჩრდილა ბურუსი...
ერთი თვე იყვნენ ასე ტკბილად, მეგობრობდნენ და უახროდათ ერთმანეთი...
ერთ დღესაც გიომ მისწერა მარის , რომ მასთან რაღაც სერიოზული საქმე ჰქონდა..
მარი დანიშNულ დროს მივიდა ადგილზე...გიორგიმ სიყვარულით სავსე თვალებით შეხედა მას, მერე ვეღარ მოითმინა და აკოცა...მარის მოეჩვენა, რომ ცა და მიწა, მდინარეები და ოკეანეები, მზე და მთვარე გაერთიანდა...
-ღმერთო! ეს რა ქენი გიო? -უნებურად წამოიძახა მარიმ...
-მე არაფერი, ეს სიყვარულმა გამაკეთებინა, იმ დიდმა გრძნობამ რომელიც ყველაფეერზე ძლიერია ამქვეყნად..
-გიო!
-მე შენ მიყვარხარ...!
-გიო, ნეტავ იცოდე, ამ სიტყვებს რამდენხანს ველოდი. მეც მიყვარხარ! შენ ყველაზე სუფთა ფურცელი ხარ ჩემს ცხოვრებაში...
-ძალიან, ძალიან მიყვარხარ... აი, რატომ დაგირეკე, აი, რატომ მინდოდა შენი თვალების ნახვა, მაგ ტუჩების შეხება..!!!
მათ დიდხანს არ გამოლევიათ სიყვარულით სავსე სიტყვები..მერე გიომ მანქანით გასეირნება შესთავააზ..მარი დათანხმდა...სწრაფად მიქროდა მანქანა..ისინი ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და თავიანთი ბედნიერებით ტკბებოდნენ. ამიტომ ვერ შეამჩნიეს კლდე..
უცებ მანქანა მოსწყდა გზას და კლდიდან გადაეშვა....მიფრინავდა მანქანა, მარი და გიო ამას ვერ გრძნობდნენ...ცა სევდინად დაჰყურებდა მათ მაღლიდან...აი გაჩერდა წამი. ისინი კვლავ ერთად იყვნენ, მაგრამ სისხლის ზღვაში...
მარიმ თვალები რომ გაახილა, ექიმები ეხვეოდნენ...სცადა, წარმომდგარიყო, მაგრამ....
-სად არის გიო?-წაილუღლუღა მარიმ....
-დამშვიდდით, ყველაფერი კარგად იქნება,-უთხრა ექიმმა მშვიდი ხმით...
მოგვიანებით გაიგო რომ გიო აპარატზე იყო შეერთებული და მისთვის სიკვდილის წამზომი ჩაერთოთ...ცოტა ხანში მისი ნახვაც შეძლო...გიო გონზე იყო...მარი რომ დაინახა და მისი ხეილს სითბო იგრძნო ჩურჩულით უთხრა:
-მისმინე...მე შენ ძალიან მიყვარხარ და ეს სამუდამოდ ასე იქნება...იცი იმქვეყნადაც მეყვარები და ჩუმად მოგეფერები ღამე....მართალია, შორიდან, მაგრამ მაინც...
-გიო! მე უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ. ხომ იცი სიგიჟემდე მიყვარხარ, შენს ფარდა არავინ მყავს...!!!!!!
-მიყვარხარ, მარი! -ესღა მოასწრო გიომ და ყველაფერი დამთავრდა..
მარიმ გონება დაკარგა..ერთ კვირაში გამოსწერეს მარი საავადმყოფოდან, ზუსტად იმ დღეს როცა გიო უინდა ადეკრძალათ...
-რატომ გამიმეტე გიო?!
რატომ გაიმეტა უფალმა ჩვენი სიყვარული????-მთელი ხმით ტიროდა მარი..ბუნებც მსთან ერთად გლოვობდა....
ორი თვე გავიდა მას მერე, რაც გიოს სხეული მიწას სამუდამოდ ჩაეკონა....
წვიმა, ქარი წილივიტ იკლებდა არემარეს...ხიდთან გოგონა იდგა და ქარს ატანდა სატრფოსთან საათქმელ სიტყბვებს:"მიყვარხარ და სამუდამოდ მეყვარები8"!