შენ ცეცხლს დამინთებ , დაველოდებით
ჩანაკვეცხლებას ხმელი შეშების...
სიმინდს შემიწვავ, შემეშინდება
წითელ მარცვლებზე ხელის შეხების...
გაგეღიმება, ეს მერამდენედ
ჩემში პატარა ბავშვთან შეხვედრა...
შენი ხელიდან მაჭმევ სიმინდს და
ამიტომ შენი სუნი ექნება...
მერე ჩვენ ალბათ შუაღამემდე
ეგებ დილამდეც დავითვლით ნათქვამს...
და ყველაფერი ირგვლივ, იმ ღამეს
შენთან ალერსის ნებასაც დამრთავს...
მკითხავ ათასგვარ ჭკვიანურ კითხვას
და სულელური პასუხით დაგღლი...
შეგიშინდები შეშის ტკაცუნზე
ან სადმე თუკი იყმუვლებს ძაღლი.
წამოდგები და მკლავს გაიყოლებ
მიწას მიაყრი ცეცხლსა და ნახშირს...
და ამისრულებ ერთადერთ სურვილს
სულ ორ სიტყვაში - "წავიდეთ სახლში”
|
