ომს ვიგებ!
ნადავლში არ მინდა მე წილი,
შენი მეფერება ხელი დახვეწილი,
გზა გუშინ იშვა და დღეს სუნთქვას ამთავრებს,
ეს შენი მზერაა ,მე რომ მითვალთვალებს.
ცის მგონი არ მესმის,მას ალბად მზე უგებს,
შენი სვლის მანერაც გრძნობას ამზეურებს,
აქ იშვა ბოლო და აქ კვდება საწყისი,
მე შენი ოთახის ვარ დიასახლისი!
წახვალ და კვლავ მოსვლის მიზეზებს დატოვებ,
შენს გულში ყოველთვის მე ვიქალბატონებ,
ფანჯრებში ღამეა,თუ დილის ექვსია?
და ნუ დაიბენი,უბრალოდ ლექსია..
|
