მთავარი » 2010 » აპრილი » 10 » მოტაცება 2
|
***
ფანფრიდან მხოლოდ თეთრი ფანტელები ჩანდა, როცა მარიცამ თვალები გაახილა, ლოგინი რომელიც ჩაძინებამდე ცალკე იდგა ახლა ისევ პირვანდელ მდგომარეობაში იყო, უცებ შეშინებულმა ტანსაცმელს გახედა, ის ლოგინში ტანსაცვლით იწვა, დანა რომელიც ჩაძინებამდე ხელში ეჭირა მეორე ლოგინზე ეგდო. ლოგინი დაულაგებელი იყო. ოთახში მიმოიხედა, კუთხეში კარადა იდგა, მეორე კუთხეში კი საწერი მაგიდა, ლოგინის გვერდით პატარა ნათურა, წინ კი ის ფანჯარა რომლიდანაც გუშინ გადახტომას აპირებდა...
მარიცა ადგა, ორივე ლოგინი დაალაგა, ჩავიდა პირველ სართულზე, ერთხანს გარეთ გავიდა – ძალიან დიდი თოვლია, ღმერთო შენ მიშველე... სახლში შებრუნდა, სასტუმრო ოთახში სტუმრები ისევ ქეიფობდნენ, გაგი კი მათთან ერთად იჯდა და საუბრობდა, დღეს უკვე მას ბედნიერი თვალები ჰქონდა. უცებ, მარიცას დანახვაზე ფეხზე წამოდგა, მიუახლოვდა, ხელი გადახვია და სტუმრებს განუცხადა – აი ჩემი მომხიბლავი მეუღლე, მარიცა გიგაური... გოგო შეიშმუშნა, არ ესიამოვნა ბიჭის სიახლოვე, გაგიმაც იგრძნო სიცივე და გაუშვა... სტუმრებმა ღვინით სავსე ჭიქა აიტაცეს და ერთხმად თქვეს ახალგაზრდების სადღეგრძელო – გაუმარჯოს ჩვენს გაგის და მის მეუღლეს!
მარიცა სუფრიდან გაგის ბებიამ იხმო, ისიც წამოდგა და მიუახლოვდა, სათნო სახიან ხანში შესულ ქალს, რომელიც იღიმებოდა...
- შვილო აქ იმიტომ გამოგიყვანე რომ განახო ყველა კუთხე, შენთვის საჭირო თუ არასაჭირო...
ბებიამ მარიცას სახლი დაათვალიერებინა და გულთბილად მიუალერსა ახალგაზრდა ლამაზმანს... ამ დროს გაგი გამოვიდა და მარიცას უთხრა:
- მაპატიე, იმედი უნდა გაგიცრუო მარიცა, მაგრამ გზები ჩაიკეტა, ასე რომ ვერავინ მოგვაგნებს... სჯობს გუშინდელ ჩემს სიტყვებზე იფიქრო...
- არც იოცნებო!
- ვნახოთ საყვარელო... ბებოო, თბილი მოსასხამი მოუტანე მარიცას, გარეთ გავიყვან, სტუმრებს კი ჩემი მეგობრები მიხედავენ, შენ კი შენებურად გაუმასპინძლდი, არაფერი მოაკლო... ბოლოს მარიცას გადახედა და ნასიამოვნებმა ჩაიღიმა...
თოვლი მარიცას თითქმის წელამდე წვდებოდა, საბილიკო გზა გაპობილი იყო, სადღაც მიდიოდა ეს თეთრი გრძელი გზა, წინ არაფერი ჩანდა, უკან მოხედვას აზრი არ ჰქონდა, რადგან უკვე სრულებით იგივე იყო...
უცხოებივით მიდიოდა წყვილი, გაგი სიგარეტს ეწეოდა, მარიცა კი თავდახრილი უღიმღამოდ მიაბიჯებდა, ხელები ჯიბეში ეწყო, თვალებზე ისევ ცრემლი ირეკლებოდა, უცებ მოცურდა მარიცა, გაგიმ სწრაფი მოძრაობით გადაარჩინა დაცემას, ორივე ჩაიკეცა, მარიცა გაგის მუხლებთან მოექცა...
- გეხვეწები ცრემლიანი თვალები ნუ გექნება, გეხვეწები, ასეთი დაუნდობელ მზედას ნუ მიიღებ ჩემს დანახვაზე, გეხვეწები ასე ცივად ნუ მიყურებ... მე ხომ შენთან ყოფნა და შენი სიყვარული მჭირდება... გეხვეწები ნუ ტირი, გემუდარები...
გაგიმ გულში ჩაიკრა საყვარელი ქალი, რომელიც მის მიმართ ალბათ მხოლოდ ზიზღს გრძნობდა... მარიცას წინააღმდეგობის გაწევის უნარი არ ჰქონდა... |
|
კატეგორია: ♥ისტორია♥ |
ნანახია: 1188 |
დაამატა: nika_wero
| რეიტინგი: 5.0/1 |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 30 სტუმარი: 30 მომხმარებელი: 0 |
|
|
